Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (67)
'Weet je wat wij in Canada altijd zeggen?' vroeg die ouwe Canadees me aan het einde van zijn uitleg.
'Vergeet je frak niet dicht te doen als je buiten komt?'
'Neen,' reageerde hij , 'naar de hel met de yankees. Dat zeggen we altijd.'
'Waarom?'
'Omdat het yanks zijn.'
'Dankzij de yanks kunnen jullie Toronto Raptors wel in de NBA spelen,' zei ik, 'en die brengen het er niet eens goed van af. En de beste speler in de league is eveneens niet eens een Canadees.'
'Wat weet jij van basketbal af?' vroeg hij me lichtjes gepikeerd.
'Ik weet dat Lebron James helemaal op z'n eentje jouw prutsploegje uit Toronto in de pan hakt.'
'Lebron James,' zuchtte hij uit de hoogte, 'maak dat je wegkomt. Die gemuteerde hamburger hakt zichzelf nog niet eens in de pan.'
'Misschien niet, maar Toronto wel.'
Ik hield het onderwerp nog eventjes gaande, met als gevolg dat die ouwe zich behoorlijk begon op te winden. Dat had je met Amerikanen en Canadazen. Er zat er zelden eentje tussen die niet gek was van basketbal, baseball, hockey of american football, en je kreeg ze altijd overstuur als je hun favoriete teams aanviel. In elk geval begreep ik ze wel, want ik was zelf een fan van de Amerikaanse basketbalcompetities, waar gozers van twee meter mekaar te pletter liepen en er over het algemeen heel wat sportiever uitzagen dan de voetballers waar je het in België mee moest doen. Ik had nooit begrepen waarom zo veel Europeanen er gek op waren. De wedstrijden duurden te lang en er gebeurde nauwelijks wat. Anderhalf uur naar dat scherm zitten staren en je kreeg hoogstens een goal of drie te zien. Geen enkele sport ter wereld beloonde het geduld van haar supporters zo slecht als het voetbal, of het zou een partijtje schaken moeten zijn tussen twee Russische computers. Maar schaken was een denksport, en niet fysiek. Je had in elk geval niet van Kasparov moeten verwachten dat hij de honderd meter in recordtijd zou kunnen lopen. Tenzij het hem geholpen zou hebben om iemand schaakmat te zetten.
Na een poosje gebeurde er dan eindelijk nog eens iets wat de wezenloze saaiheid die in het vertrek heerste min of meer doorbrak, al was het niet meteen op een erg genietbare manier. In een snelle beweging zagen we de gek met de rode pyjama, die zich al die tijd in een mysterieus stilzwijgen had gehuld, plotsklaps naar voren schieten, waarna hij kokhalsde, hoestte, nogmaals kokhalsde en dan een brij van maagsappen en goedkoop nachtwinkel bier eruit kotste. Alles kwam op de vloer terecht en het zooitje stonk nog meer dan de anus van een stinkdier, hoewel ik moet toegeven dat ik daar eigenlijk nog nooit eerder aan geroken had. Het was walgelijk en niet om aan te zien, en terwijl Harry vloekte omdat een klodder braaksel op zijn broek terecht gekomen was besloot ik om ervandoor te gaan. Ik weet niet hoe het kwam want over het algemeen had ik een vrij sterke maag die heel wat kon hebben, maar als ik kots rook of zag, voelde ik mezelf al snel misselijk worden tot het punt bereikt was waarop ik weg moest uit de met kots besmette omgeving omdat ik anders een eigen staaltje geproduceerd zou hebben. Het was iets waar mijn lichaam nu eenmaal niet tegen bestand was en ik daagde die zwakte al lang niet meer uit.
'Je bent een verrekte etter weet je het?' hoorde ik Harry tegen de gek brommen.
'Sorry Harry,' mompelde hij telkens weer terwijl hij met zijn hoofd voorover gebogen en zijn mond half open in positie zat indien er nog een lading braaksel op komst zou zijn. En ja hoor, een goede tien seconden later spuwde hij alweer een hoop gore troep uit zijn bek. Ik stond recht, en besloot om er als de bliksem vandoor te gaan.
'Rep je je nu al?' hoorde ik Harry vragen, 'omdat-ie gekotst heeft?'
'Omdat het hier naar de dood ruikt.'
Zonder iemand een hand te geven of enige andere conventionele manier van afscheid nemen te hanteren stapte ik op de deur af, slechts eventjes halt houdend om die prachtige labrador te strelen. Eens ik hem aanraakte ging hij opnieuw aan het snuffelen, zijn neus uiteindelijk tegen mijn kruis persend waardoor ik zijn hoofd enkele centimeters de andere richting probeerde in te krijgen want hoezeer ik ook van honden hield, dat snuffelen aan het kruis was ik nooit echt gek van geweest. In elk geval moet dat arme dier het niet gemakkelijk gehad hebben want mijn zijn veel beter ontwikkelde neus moest die kotsgeur die nu het vertrek gevuld had een helse ervaring geweest zijn. Ik hoopte maar dat hij het zou redden en door pure overrompeling het bewustzijn niet zou verliezen want dit soort geuren waren dingen die je makkelijk buiten westen kregen. Na wat gelik en gesnuffel, zowel het likken als het snuffelen afkomstig van de hond overigens, liet ik hem met rust en voor ik het goed en wel wist stond ik terug in de lift, op weg naar beneden.
Tot mijn grote verbazing zat die oude vent die me eerder op de avond een sigaret gevraagd had nog steeds op de trappen. Had waarschijnlijk nergens anders waar hij terecht kon veronderstelde ik, een gevoel dat me niet vreemd was aangezien ik zelf nog dakloos was geweest.
'Tenebrio molitor,' zei hij onmiddellijk toen hij me zag, 'dat is de wetenschappelijke naam van de meeltor.'
'Proficiat,' zei ik, 'hoe ben je erachter gekomen?'
'Nu moet je me een sigaret geven,' zei hij, mijn vraag negerend, 'dat was de afspraak.'
'Hoezo afspraak?'
'Je had me daarstraks gezegd dat je me een sigaret ging geven als ik de wetenschappelijke naam van de meeltor wist. Wel nu, ik heb je die verdomde naam gezegd. Nu moet je me een sigaret geven. Regels zijn regels.'
'Daarstraks wist je het antwoord nochtans niet,' wierp ik tegen, 'wat insinueert dat je hulp gehad hebt. En wie spiekt op een test, krijgt nu eenmaal een nul. Het spijt me, maar die sigaret kan ik je niet geven.'
'Je hebt me aan het lijntje zitten houden,' reageerde hij kwaad.
'Neen,' zei ik, 'jij had het antwoord maar onmiddellijk moeten weten. Je zou beter eens wat minder bier drinken en wat meer naar de Discovery Channel kijken.'
'Dat moet jij net zeggen,' reageerde hij, 'je ruikt naar een nachtcafé.'
Ik liet hem maar doen en trok huiswaarts. Hij riep me nog een paar dingentjes na maar de woordenschat die hij hanteerde was van een dergelijk allooi dat het gezien mijn relatief goede opvoeding een belediging van mijn waarden zou zijn om zulke taal te gebruiken. Althans voor de rest van dit hoofdstuk.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik heb inderdaad pc-verlof, dringend behoefte aan. Donderdag en vrijdag ga ik weer werken (nog niet de hele dag) en volgende week maandag begint het nieuwe schooljaar, dan is ook mijn pc-verlof voorbij. Het wordt weer tijd voor foute behangen.
Moeder Theresa is van zichzelf al enorm verknipt joh ;-)
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ja met dat mens scheelde er hier en daar toch wel wat, zuster van naastenliefde of niet.
Mijn pc werkt me ook wel eens op de zenuwen, maar voor sommige dingen is hij niet weg te denken. Je beseft pas dat technologie te veel invloed op je leven heeft als het te laat is. Verdomd lullig eigenlijk - Magdalena
mmmmm jouw schrijfstijl is ultra boeiend en meeslepend
(vraag: ga jij niet eens een thriller schrijven? Ik hou van thrillers)
Mephistopheles: Meeslepend? Ik sleep eigenlijk alleen nog maar icoontjes met de muis van mijn computer om eerlijk te zijn.
Een Thriller lijkt me wel wat, maar wil eerst dit gedoe afkrijgen. Heb nog een verhaaltje in mijn hoofd zitten over een pyromaan ook. Pierke de pyromaan denk ik dat ik het ga noemen - jan
elk balspel heeft zijn charme, bij de eerste balspelen gebruikte ze een schedel die ze van het ene dorp naar het andere schopten en dat allemaal zonder scheidsrechter, waar blijft de tijd...
grtzz
Mephistopheles: Ben nogal Amerikaans aangelegd wat mijn voorkeuren in sport betreft. Meer de up-tempo dingen zoals basketbal of hockey. Er zit constant snelheid in die wedstrijden. Tennis kan het ook hebben (afhankelijk van wie speelt), maar voetbal verveelt me echt - jack
Een balspel met een schedel? dat moet dan het enige interessante balspel ooit geweest zijn. Spijtig dat balspelen nu zo'n kermis van geldvergooierij is geworden.
Weglopen als iemand kotst, dat doe ik ook. Om dezelfde reden, buhhh, de gedachte alleen al ...
Goed stuk!
Mephistopheles: Je hebt gelijk wat die balspelen betreft. Tweehonderd jaar geleden toen er nog zo veel geld niet mee gemoeid was en er minder druk was zullen de wedstrijden wel beter geweest zijn. Nu is het allemaal zo berekend saai dat ge niks anders kunt dan van post veranderen. Voor Anderlecht-Brugge blijf ik in elk geval voor geen geld ter wereld thuis (tenzij het een paar miljoen in ongemarkeerde briefjes is) - koyaanisqatsi
Had die tiep misschien een draagbaar computertje waarop hij gauw naar Google was gaan snuffelen?
Mephistopheles: een inklapbare Pentium III in zijn achterzak. Een nieuw modelletje... - henny
Gedver, dat kotsgedeelte. :-D
Ik vermaakme kostelijk met je delen.
Mephistopheles: beter kostelijk dan kotselijk :) - manono
De inventieve schrijver met een locatie die niets meer te bieden heeft... de sfeer was er nu wel naar dat de kots zou komen...
Heel graag gelezen.
Mephistopheles: Had een abrupte manier van eindigen nodig, vandaar die kots - arwenn
Hè goeie timing om dit te lezen als je net ziek bent.
Ik ging er zelf bijna van over m'n nek :')
fijn fijn. Ik hou wel van jouw schrijfstijl.
Xx
Mephistopheles: Ziek? door dat rotweer waarschijnlijk. Ellendige winter..
|
