|
< terug
een weekje hotel - ziekenhuis en terug naar huis
"geeuw, geeuw" de dagen lijken alsmaar langer te worden terwijl de tijd zo kort is. Zelfs de zon die het beste van haar kunnen liet zien kon de sfeer niet veranderen, in tegendeel zelfs, iedereen werkte in een ritme dat er voor zorgde dat het collectief enkel lomer werd.
Ik heb nog geprobeerd de tijd te tellen, maar dat lukte me zelfs niet eens meer, ik kon bij het mistellen niet eens opnieuw beginnen, want die tijd was ik alweer kwijt.
Toen ik hier aankwam was het wel wat anders. Mijn wereld zag er niet bepaald rooskleurig uit, laat ons zeggen groen gal kleurig?
De dokters waren een en al oor en al een geluk dat er een dossier van mij bestaat, want binnen enkele minuten was de kennis al op de plaats waar die moest zijn. De nodige artsen kwamen langs en stelden mij de meest consistente vragen. Nodig om een snelle diagnose af te dwingen, maar die bleef blijkbaar uit.
De dagen volgden elkaar op, van een tweepersoons naar een eenpersoonskamer en van een benepen situatie naar een nog benepere situatie, slangen, darmen en kabels omringde mijn bestaan, biepjes en alarmen kwamen en gingen en zorgden dat wat er bij mij van binnen gebeurde ook op papier kon worden verstaan.
De dokters zagen me stilletjes sterven op het bed van wit verdriet, want zo lang stil liggen en niets kunnen, is aan mij echt niet besteed.
Ze hebben nog geprobeerd om me te integreren in de afdeling ergo, want daar zitten enkele creatievelingen die proberen om de moraal wat op te krikken met klei en ander plezier.
Ik vroeg achter een bolletje wol, omdat 'saai' het beste was om me te uiten, om te zeggen wat ik vond van hun ijverig proberen om het zinnige aan het aangename te koppelen.
na heel veel wikken en wegen en vooral omdat de ernst ook is geweken, bleek dat de beste therapie voor mijn kwaal, terug naar huis gaan is, zodat ik kan leven tussen die mij dierbaar zijn en weten hoe ik besta.
De onderzoeken wijzen geen kritische punten aan en wat er is geweest is ook verdwenen, buiten nog wat naweeën en wat verlies van energie, ben ik goed genoeg geacht, samen met een stuk of acht, om naar huis te gaan en daar terug te herstellen
dit verhaaltje maar om update te zijn en verder geen enkele literaire of poêtische kunsten, gewoon een beetje informatie, zodat je zonder fiets en valhelm ook nog steeds kunt volgen in mijn chaotisch bestaan.
feedback van andere lezers- GoNo2
Waarschijnlijk zullen er wel mensen je willen volgen in je chaotisch bestaan, maar ik heb er geen boodschap aan hé? Maar als mens wens ik je een spoedig herstel.
ivo: bedankt Gono, het is maar omdat anders altijd via de fb van alles wordt gevraagd en gezegd - Magdalena
héél blij dat er niets ernstigs aan de hand is verdikke!
heel veel groetjes!
ivo: ach wat is ernstig Magdalena ... alles is perceptie ... bedankt - koyaanisqatsi
Goed nieuws in een literair kleedje gestoken. ;-)
ivo: zoiets ... - jan
ik ben ook geen kleiman en ik krijg het benauwd in een steriele omgeving, goed dat je weer thuis bent.
grtzz
ivo: bedankt Jan - Ghislaine
Joepie!! Ik lees dit graag. Hoe goed dokters ook proberen, nergens is het zo goed om terug beter te worden, dan thuis. Of een knuffel van een stoute ondeugende flik :-)
ivo: bedankt Ghislaine .. - silvia
blij te horen dat je terug thuis bent Ivo ! Hopelijk heb je ook je energie rap weer terug !
groetjes
ivo: bedankt ... - tessy
Nergens zo goed als in je eigen vertrouwde omgeving he .
Ik hoop dat je goed verder hersteld.
ivo: bedankt Tessy ...
|
