Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (71)
John boog zich voorover en nam het pakje tabak dat op het salontafeltje lag. Daarna begon hij een sigaret te rollen, zijn vingers bedrijvig aan het werk om de klus tot een goed einde te brengen. Zoals hij daar zat scheen hij over meer ingebeelde bewegingskracht te beschikken dan de Vitruvius man van Da Vinci, al betwijfelde ik het ten zeerste dat onze Florentijnse vriend de vergelijking gewaardeerd zou hebben. Per slot van rekening was de definitie van 'Renaissance' wedergeboorte, en dat was iets wat je op John's stompe, afgeplatte gelaat maar zelden te zien kreeg. Op het mijne waarschijnlijk ook niet wat dat betrof, alleen was mijn gelaat niet stomp en afgeplat maar meetkundiger en preciezer, en de enige reden waarom er nog geen wedergeboorte op plaats gevonden had was omdat mijn eerste leven nog lang niet de handdoek in de ring had geworpen.
Terwijl John een sigaret in mekaar knutselde viel me een boekje op dat op het salontafeltje lag, en bij nadere inspectie bleek het een dichtbundel van Aleksandr Poesjkin te zijn. Ik had er hier en daar wel eens wat van gelezen maar het verbaasde me wel dat John het in zijn bezit had want ik had hem nooit gekend als een liefhebber van poëzie. Hij had het altijd beschouwd als iets minderwaardigs, iets dat nooit inherent zou kunnen zijn aan echte literatuur, zoals hij dat noemde. Leesvoer voor flikkers, verschoppelingen, mislukte kunstenaars en randdebielen, zo had hij het eens omschreven. Hij was altijd genadeloos geweest als het op poëzie aankwam. Wat Hitler met de Joden gedaan had tijdens zijn heerschappij deed John met poëzie, telkens weer wanneer je het onderwerp ter sprake bracht, en het meest angstaanjagende daaraan was dat er voor zover ik wist geen enkele bestaande wet was die hem daarvoor kon veroordelen en voor het vuurpeloton kon laten zetten. Kolonel Von Stauffenberg had voor een heel wat mindere misdaad lood moeten vreten. Toen ik John op een dag Dante's goddelijke komedie voorgeschoteld had met de raad om het te lezen had hij de eerste twee pagina's vluchtig doorgenomen, waarna hij het onmiddellijk weer naast zich neergelegd had met de mededeling dat hij geen tijd had voor dit soort onzin, wat hij daar ook mee bedoeld mocht hebben. Dante's werk onzin noemen had me als heiligschennis in de oren geklonken en ik was die opmerking nooit vergeten. En nu plots, na al die antipathische uitspraken die hij van zijn blasfemische tong had laten rollen, bleek hij een dichtbundeltje van Poesjkin in zijn bezit te hebben. Het wakkerde op zijn minst een aantal vragen aan.
'Sinds wanneer lees jij Poesjkin?' vroeg ik hem.
'Waarom?' Hij zag eruit alsof het hem verbaasde dat ik verbaasd was.
'Omdat ik je nog nooit eerder gedichten heb weten te lezen,' ging ik verder, 'laat staan dat je er wat van gekocht hebt.'
'Ik heb dit niet gekocht,' zei John, 'ik heb het geleend van een meid die ik heb leren kennen.'
'Diezelfde van wie je die wierrook hebt?'
'Ja, waarom?'
'Wat heb je nog allemaal gekregen van haar? Gezond verstand? Dat moet wel als je Poesjkin begint te waarderen.'
'Ik kan me heus wel vinden in die poëzie,' zei hij met een nogal dubbelzinnige naklank. Ik geloofde er geen snars van. John kon zich hoogstens vinden in een limerick die de eerste de beste dronkaard bij toeval wist te produceren, en dan nog was het goed mogelijk dat hij er geen snars van begrepen zou hebben.
'Maak dat de kat wijs,' vertelde ik hem, 'je hebt dat dichten altijd gehaat, en nu plots vind je het geweldig. Weet je wat ik denk? Je leest dat boekje alleen maar omdat je indruk wilt maken op die meid.'
'Onzin,' ontkende hij met een heftig handgebaar, 'en wie denk je wel dat je bent om dergelijke insinuaties te maken?'
'Hou toch op met die komedie. Jij geeft geen moer om poëzie.'
'Dat denk je maar.'
'Toen ik je Vinkenoog te lezen gaf noemde je hem een doorgeflipte hippie die in zijn eigen hallucinaties geloofde.'
'Dat is ook zo.'
'En toen ik je William Blake gaf noemde je hem een kunstzinnige duizendpoot die continu over zijn eigen poten struikelde.'
'Dat was Blake ook, man.'
'Je hebt zelfs Pablo Neruda door het slijk gehaald.'
'Ga je het opnemen voor die oelewapper?'
'Zie je wat ik bedoel?' zei ik, 'je breekt ze allemaal af. Van de eerste tot de laatste heb je ze al jaren zitten beschimpen en bespotten alsof er maar nooit een eind aan leek te komen. En nu plots vind je Poesjkin geweldig. Je doet het voor die meid. Dat moet wel.'
'Jouw probleem is dat jij de dingen veel te wetenschappelijk probeert te benaderen,' zei John, 'je zit vastgelijmd aan dat oorzaak en gevolg gedachtegoed. Altijd op zoek naar de meest logische verklaring voor alles met als gevolg dat je er in dit geval kilometers naast zit.'
'Zelfs als ik dit irrationeel zou benaderen zou ik tot dezelfde conclusie komen.'
'Dan scheelt er wat met je manier van denken,' wierp hij terug, 'een mens kan toch veranderen?'
'Luister John. Als je indruk wil maken dan is Poesjkin misschien niet de beste optie.'
'Hoezo?'
'Poesjkin had zijn jaloezie niet onder controle. Daarom dat hij in dat duel beland is, en het betekende zijn einde want hij werd gedood. Iemand die een ander uitdaagt tot een duel wegens jaloezie waarvan het mogelijk is dat het op valse gronden rust en op de koop toe nog eens dat duel verliest ook lijkt me niet meteen de meest heldhaftige dichter om mee te pronken.'
'Het is zij die het me aangeraden heeft,' vertelde hij, 'en wat je mening betreft: Poesjkin was tenminste bereid om voor iets te sterven. Jij zuipt je elke week lazarus opdat je helemaal niets hoeft te voelen en duwt iedereen zo ver mogelijk van je weg. Je bent heel wat erger dan Poesjkin wat dat betreft.'
'Ik ben helemaal niet erger dan Poesjkin,' zei ik, 'ik heb alleen ingezien dat het nutteloos is om voor iets te sterven aangezien alles op een dag toch weer aan zijn einde komt. Er valt helemaal niets te redden. We zijn allemaal verdoemd. Ik heb er me bij neergelegd, dat is alles.'
feedback van andere lezers- jan
interessante discussie, de meeste dichters zijn bloemen om het maar eens breed te stellen, ik hoor je al denken, buiten dat laat ik me zo weinig mogelijk door anderen inspireren (durf me ook niet als dichter/schrijver te bestempelen, dat doet je omgeving wel als je met je baard tussen de toiletbril blijft steken, kom je in de richting naar mijn idee, ik probeer me zoveel mogelijk te scheren, ach ik dwaal af,
mijn basis literatuur, oorlogsdocumentatie van mijn pa, een kast vol had ik al verslonden toen ik veertien was, daarna eigenlijk alles wat maar de moeite waard is tot de roddelbladen op de plee tot Bukowski enz Nietschze, lezen is opladen, nieuwe munitie inslaan voor het 'echte werk'....
grtzz
Mephistopheles: Ik ben het met je eens. Wie de ambitie koestert om te schrijven MOET lezen, want het is inderdaad een nodige manier om je te bewapenen. Zelf lees ik verschrikkelijk veel. Zowel romans als geshiedenis, filosofie, wetenschap, National Geographic magazine, enzovoort enzovoort. Voeger las ik vrij veel gedichten, heb er nog een heel arsenaal geschreven ook tijdens mijn puberteit. Ik lees geregeld de gedichten op deze site ook maar reageer niet vaak omdat ik het erg moeilijk vind om feedback te geven op poëzie.
Ben wel nog nooit met baard in de toiletbril blijven steken. Met een stoppelbaardje lukt dat niet zo goed,
Gr. - koyaanisqatsi
Altijd amusant en inspirerend gevonden: zo'n discussies, ook al worden er soms bomen gezaagd van hier tot in Kaapstad.
Mephistopheles: Ik hoop dat ik dat bij deze niet gedaan heb. Bomen omver zagen zou ik nooit doen. Ik ben een natuurliefhebber.. - jack
Verdorie zeg, jij schrijft nogal de laatste week, ik kan het bijna niet meer bijhouden. Om nog te zwijgen van mijn frustratie omdat ik het zelf te druk heb om te schrijven momenteel...
Anyway: fijne discussie weer. Zelf lees ik weinig of geen anderstalige poezie, dat moet je in de oorspronkelijke taal kunnen lezen, anders verliest het een groot deel van zijn waarde. Dus ik beperk me tot frans, engels en wat duits.
Thomas! Byron! Plath! Baudelaire! ...
Mephistopheles: Ik lees voornamelijk in het engels. De dag dat ik spaans onder de knie krijg ga ik het daar eens in proberen, maar die weg is nog lang. Mijn frans is overigens rampzalig. te lang in het buitenland gewoond om het nog allemaal te kunnen bijschaven, hoewel ik ook dat nog wel eens van plan ben.
Ik schrijf veel omdat ik momenteel werkloos ben. Officeel hé. Onofficeel ben ik een plan aan het uitwerken om bier te brouwen samen met een meester chemicus! - GoNo2
Ik ben nog steeds de witte gids aan het lezen, krijg kop noch staart aan al die personages. Maar 't is wel spannend, ben benieuwd hoe het zal aflopen en ik inderdaad de gele gids zal moeten lezen?
Mephistopheles: de gele heeft ook zijn momenten (soms) - tessy
Jij bent echt goed weet je ;-)
Mephistopheles: Dankjewel tessy, ik doe mijn best :) - Mistaker
Ik kende vroeger een gast die voortdurend liep rond te bazuinen dat hij sprekend op Poesjkin leek. Zelfs in Moskou, waar hij naartoe was geweest, spraken mensen hem erover aan (volgens hem dan). Ik begon het jammer te vinden dat de duels zijn uitgestorven.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ja die duels hebben wel hun charme. Ik ken trouwens een aantal mensen met wie ik met plezier een duel zou aangaan, alleen ben ik Poesjkin niet, wat betekent dat ik bij de duivel NIET van plan ben om ook maar één duel te verliezen!!! - henny
Een pittige discussie. Geef mij maak boeken. Gedichten, dat ligt me niet, hoewel sommige siters me wel kunnen bekoren, zoals Eric.
Mephistopheles: Heb het zelf ook meer voor proza. Ik lees soms wel eens gedichten, hier op deze site ook, maar ik vind het erg moeilijk om zinnige feedback te geven op poëzie. Nu ja, mijn feedback is waarschijnlijk zelden zinnig.. - arwenn
Fijne discussie. Hou ik wel van :)
zo zie je weer hoe verschillend mensen het leven zien..
Xx
Mephistopheles: ik vraag me wel eens af hoe het leven de mensen ziet - manono
Ik zie dat er een slot is. Daar blijf ik af tot ik er ben...
Mensen die over poésie praten is een welkome afwisseling tussen al het oppervlakkige van het dagelijkse leven.
Mephistopheles: ja, het moest eens eindigen. Te veel herhalingen. Nog veel te herschrijven. Het is een gekkenwerk.
|
