Volg ons op facebook
|
< terug
Fout behang (aflevering honderdtweeëndertig)
We gingen met een taxi naar ons hotel in het zestiende arrondissement, volgens Flor een wijk waarin voornamelijk rijke bejaarden woonden.
Het hotel droeg de vreemde naam French Lick. Ik verdacht mijn reisgezel ervan dat hij uitsluitend op de naam was afgegaan, maar hij verzekerde me dat het hotel op de door hem geraadpleegde internetsite werd omschreven als 'stijlvol, romantisch en z'n vijf sterren meer dan waard.'
Het meest opvallende was de kleding van het personeel: precies dezelfde kleur gifgroen als het behang, wat een vreemd gezicht was wanneer zo'n persoon zich tegen de muur drukte zodra er een gast in aantocht was. De gangen waren weliswaar vrij smal, maar je kon elkaar toch best passeren zodat ik dit een vreemde actie vond.
"Fransen hé," verklaarde Flor. "Aan de ene kant arrogant, aan de andere kant drukken ze zichzelf zo'n beetje plat tegen de muur wanneer ze geld aan je kunnen verdienen. Maar Hollanders zijn niks beter op dat gebied, en breek me de bek niet open over Vlamingen en Walen."
We liepen wat te kuieren in de buurt van het hotel.
"Hoe ben je eigenlijk in de antiekhandel terecht gekomen?" vroeg ik mijn aanstaande echtgenoot. Ik associeerde antiek met oubollige types die hun overschot aan tijd en geld verdeden aan het rondstruinen over beurzen, veilingen en markten waar oude dingen werden aangeboden.
"Toen ik nog op de middelbare school zat, deed ik allerlei karweitjes voor een stel dat bevriend was met mijn ouders. Kleine klusjes in huis, boodschappen, schoonmaakwerk, de kattenbak verschonen… wat ze me vroegen deed ik, voor zover het binnen mijn beperkte bereik lag tenminste. Thuis hoefde ik nooit iets uit te voren, mijn ouders deden alles zelf, en juist doordat dit allemaal nieuw voor me was, gaf het me een enorme voldoening. Ik herinner me dat ik ooit een pluim kreeg nadat ik een smerige kast had schoongemaakt en vreemd genoeg is die opmerking het mooiste compliment dat ik ooit in ontvangst heb mogen nemen. Verwend prinsje Flor werkte zich in het zweet en kreeg vervolgens oprecht gemeende, lovende woorden toegezwaaid!"
Wat dit met zijn baan als antiekhandelaar te maken had, was me een raadsel. Het verhaal ging echter nog verder.
"Die mensen zaten allebei in de antiek. Na hun dood - ze stierven vrij snel na elkaar aan kanker - is hun enige zoon daarmee verder gegaan. Toen hij een partner zocht, dacht hij aan mij en op die manier ben ik erin verzeild geraakt. Puur toeval, zoals mijn hele leven eigenlijk alles toevallig is gebeurd. Burgemeester worden, ook zoiets…"
We gingen op een redelijk gevuld terras zitten.
"Een terras in de zon, ik onder de hemel en die man zei dag tegen mij," zei ik zacht voor me uit. Geen idee waar die tekst ook alweer vandaan kwam. Uit een boek, een liedje, een gedicht?
"Het enige minpunt van die mensen was, dat ze zot waren van allerlei kaartspelletjes," ging Flor verder. "Vaak werd ik gedwongen om met ze te pandoeren, want ze waren maar z'n drieën natuurlijk. Mijn ouders waren ook al van die kaartfanaten. Weet je, mijn studententijd stond helemaal in het teken van de zoektocht naar mensen die kaarten haatten, of het in ieder geval totaal niet konden. Mijn eerste vrouw Renetta had bij wijze van spreken nog nooit een kaartspel van dichtbij gezien, dus leek ze me bij uitstek geschikt om mee te trouwen."
Flor liet zijn kinderlijke grinnik weer horen.
Ik vertelde dat ik eveneens geen enkel kaartspelletje beheerste, wat bij mijn aanstaande echtgenoot natuurlijk in goede aarde viel.
Bij de in grijs met wit geklede ober bestelden we allebei een café crème. Dat klonk zo lekker Frans, vond ik, vooral als je die laatste 'e' een beetje aanhield. Eigenlijk was ik nog steeds een bekrompen Zeeuwse kleiboerin, ook al verbleef ik nu, als nog niet gescheiden vrouw, met een als antiquair bijklussende burgemeester die ook nog met een ander getrouwd was, in een Parijs' vijf sterren hotel.
Opeens klonk het geluid van Flor z'n mobiele telefoon. Hij kreeg een sms'je binnen; terwijl hij het las, fronste hij zijn voorhoofd.
"Onze Oostblokvriend Jasja is gearresteerd, en je raadt nooit waar…"
feedback van andere lezers- tessy
blij dat ik weer verder kan lezen, en zoals steeds erg goed gevonden.
groet
Tessy
Mistaker: Ik kon een tijdlang geen pc meer zien joh maar morgen begint het 'gewone leven' weer na 6 weken vakantie en daar hoort ook de pc bij!
Bedankt voor je fijne reactie Tessy.
Groet,
Greta - KapiteinSeBBos
heerlijk! welkom terug!
dikke knuffels
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mistaker: yes I'm back!
xxxxxxxx - jan
als je kaart kun je niet schrijven,
het is wat met die Jenny Vosseslag....
grtzz
Mistaker: Sommige mensen... zucht... ;-)
Groet,
Greta - martine
morgen wil ik de vorige lezen
liefs martine
xxxxxxxxxxxxx
(5-0 gewonnen, 1 goaltje en penalty op hem gemaakt - wou je effe vertellen)
Mistaker: Een rode duivel in de dop!
Fijn dat ik jou als lezeres heb Tine.
Greta xx - Mephistopheles
Ja, mijn bek moet je ook niet open breken over Vlamingen en Walen.
Mistaker: Laten we het eerst eens over Gentenaren hebben ;-)
Groet,
Greta - Magdalena
Amaai, van harte proficiat!
Snap niet HOE jij dat doet: ik val hier terug in na zo'n lange tijd en dit stukje vormt een boeiend afzonderlijk geheeltje, aangenaam om lezen én met een einde dat vraagt naar meer!
jij hebt de gave om een échte soap te schrijevn!
(doe jij dat misschien in je professionele leven???)
xxxx
Mistaker: Bedankt voor je fijne reactie Lena!
Nee hoor ik werk op een basisschool. Ik zou het niet voor mijn beroep willen doen, 'eenzaam' werk lijkt me dat en vooral: niet nuttig. Maar als uitlaadklep is het ideaal. In de zomervakantie heb ik niks geschreven, dan heb ik die behoefte niet, maar nu is het schooljaar weer begonnen en ben ik meteen weer in een 'schrijfstemming.'
Liefs,
Greta - Rob
Op het toilet!
Mistaker: Haha is een mogelijkheid!
Groet,
Greta
|
