Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (72)
Kort daarop hield ik het voor bekeken. Ik had het geld ontvangen waar ik voor gekomen was en er was natuurlijk nog altijd die brouwerij, die als ik me niet vergiste nog steeds open was. Mijn verlangen naar de groene fee was nog lang niet afgenomen waardoor het aankopen van twee flessen absint een idee was dat me niet meer los zou laten tot ik er aan ingaf, en over het uiteindelijke doel daarvan bestond geen twijfel. John probeerde me nog eventjes te overtuigen om nog wat te blijven en hij deed dat eigenlijk iets te zeurderig naar mijn zin, waardoor ik hem in nogal ruwe bewoordingen duidelijk maakte dat ik op geen enkele manier plannen koesterde om aan zijn verzoek te voldoen.
Eens ik me terug buitenshuis bevond zette ik pas naar die brouwerij, want dat was nu eenmaal het soort plaats waar je me veel eerder kon tegenkomen dan in laat ons zeggen het paleis van Laken, hoewel ze me altijd eens een keertje mochten uitnodigen als ze daar zin in hadden. Ik wilde wel eens zien hoe het eruit zag daarbinnen, en misschien was Fabiola er ook wel, het arme mens. Je moest tegenwoordig nog maar kijken naar haar om er al medelijden mee te krijgen, en als het meezat kon ik dan misschien ook wel eens een hartig woordje met de kroon zelf spreken. Ik had hem toch wel een paar dingetjes te vertellen, maar ik betwijfelde dat zijne majesteit me ter ore zou willen staan als hij geweten had wat ik hem graag gezegd zou hebben. In elk geval voelde ik me toch ietsje opgewekter aangezien John me na al die maanden schuld dan toch nog terugbetaald had. Dat voor velen miezerig kleine bedragje kon een Heilige Graal worden als je niets anders in je bezit had en de kunst van het geld schijten niet onder de knie had. Het enige wat ik onder de knie had waren oude, versleten laarzen die zo naderhand wel eens vervangen mochten worden, maar ook daar had je geld voor nodig. Wat moest het allemaal toch veel gemakkelijker geweest zijn toen iedereen nog in grotten leefde in een tijdperk toen de vrouwen niet noodzakelijk minder behaard waren dan de mannen, hoewel je destijds natuurlijk geen brouwerijen had en al zeker geen groene fee in wiens omhelzing je heerlijk kon wegdromen, want ik kon het me goed voorstellen dat je dat destijds als man wel had kunnen gebruiken als je met een behaarde vrouw opgescheept zat.
Aangezien de brouwerij een behoorlijk eindje stappen verwijderd was van John's flat schatte ik in dat ik zo ongeveer een wandeling van een goed half uur voor de boeg had. Het was een zondag die dag, en ik wist dat het zaakje op een zondag vroeger sloot dan gewoonlijk, waardoor ik begon te twijfelen dat ik er nog op tijd zou geraken aangezien het al bijna avond was en er nog een heel eind te stappen viel. Omdat ik geen enkel risico wilde lopen nam ik het besluit om een tram te nemen, ook al had ik daar een verschrikkelijke hekel aan. Ik had het geluk dat er net eentje stopte aan een nabije halte en dus holde ik daarheen om op te stappen. Er zat natuurlijk veel volk op de tram, ondanks het feit dat het een zondag was, maar er zat altijd veel volk op wanneer ik hem gebruikte, alsof dat een ongeschreven natuurwet was waaraan ik maar niet kon ontsnappen. Ik hoorde hier en daar wel eens verhalen over trams die niet druk bezet waren en waar je werkelijk op je gemak kon zitten, maar het had me totnogtoe altijd als een utopie in de oren geklonken. Gezien het feit dat ik enkel een briefje van vijftig had stapte ik op aan de achterkant, want ik was geenszins van plan om die bestuurder te betalen aangezien twee flessen absint nu eenmaal vijftig rond kostten en ik dus geen cent kon missen. Het geld uitgeven aan een tramticket zou afwijken zijn van de missie, en dat kon nu eenmaal niet als de groene fee op je wachtte.
Ik nam plaats op de tram naast zo'n hip hop geval met een walkman op het hoofd. Sneeuwwit petje strak en stijlvol achterstevoren gezet en een brede broek met een kruis dat tot aan zijn enkels hing. Wat moesten die modeontwerpers zich een breuk lachen! Volgens mij hadden ze die wijde broeken ontworpen niet omdat ze dit werkelijk een fantastisch bedenksel vonden maar gewoon om te kijken wie dom genoeg zou zijn om er eentje te dragen. Het resultaat daarvan zal eenieder die zich buiten waagt en af en toe eens goed rond zich kijkt meer dan duidelijk zijn. Hij had donkere ogen, leeg als afgetapte olievaten en wekte een lusteloze indruk, met weinig meer dan wat vel en been om hem heen. Hij zou wel nooit met de oplossing voor de economische crisis op de proppen komen, dat stond op zijn gezicht af te lezen, maar langs de andere kant hoefde je mij dat ook niet te vragen want ik kon zelfs al die ellende met de huur niet van me af krijgen. Ondertussen kauwde die kaffer naast me als een bezetene op wat wel tien stukken kauwgom leken, samengeklonterd tot een heuse gigantische roze bol waar je gemakkelijk twee bakstenen mee aan mekaar had kunnen plakken. Het was een heuse vertoning en hij haalde behoorlijk wat kunstjes uit met die kauwgom, de bol geregeld met zijn tong naar buiten brengend, met zijn tanden weer oppikkend en terug naar binnen trekkend in heel wat variabele bewegingen die me onmiddellijk deden beseffen dat ik met een professionele idioot van doen had.
Een belletje weerklonk en de tram kwam in beweging. Die hiphopper blies ondertussen een ballonnetje met zijn kauwgom. Het ding spatte uiteen, plakte aan zijn lippen, en terwijl schoten er enkele kleine stukjes speeksel vermengd met die smurrie de ruimte in. Daarna zoog hij alles weer naar binnen om het ritueel nog eens te herhalen. Dat gebeurde zo'n drietal malen, terwijl dat ballonnetje telkens groter en dreigender werd, met het gevaar dat er iets van die rotzooi op mij terecht ging komen dat alsmaar groter werd.
'Wil je eens ophouden met dat gedoe, viespeuk,' vertelde ik hem, 'zo dadelijk krijg ik nog iets van die troep in mijn gezicht.'
Hij keek me aan, haalde de oortjes van zijn walkman van zijn hoofd.
'Wat zei je?'
'Of je wat vuurwerk wil kopen?' vroeg ik hem.
'Vuurwerk?' bracht hij uit met een niet begrijpende blik, 'hoezo?'
'Het zit namelijk zo,' vertelde ik hem, 'als er ook maar één klein minuscuul stukje kauwgom uit jouw mond op mij terecht komt dan gaat er zo dadelijk vuurwerk af. En iemand zal daar de prijs voor moeten betalen.'
'Wat wil je daarmee zeggen?' reageerde hij fel.
'Dat ik harder bijt dan een hyena en meer knal dan Enschede als je het waagt om die troep in je bek op mij te morsen.'
Het moet zijn dat hij het begreep want hij kroop terug in zijn mand en blies voorlopig geen ballonnetjes kauwgom meer. Aardige jongen. Toch nog voor rede vatbaar ondanks zijn slechte muziekkeuze. Misschien had MTV hem nog niet volledig verprutst. Helaas duurde mijn overwinningsroes niet lang want bij de volgende halte stapten drie controleurs op en aangezien ik geen kaartje gekocht had betekende dat moeilijkheden
feedback van andere lezers- Magdalena
grinnik. Jouw observatie van details van menselijk gedrag is fenomenaal!
Mephistopheles: Je doet vaak meer mensenkennis op door geregeld eens te zwijgen en gewoon iedereen om je heen in het oog te houden ipv gesprekken te voeren. Lichaamstaal heeft de neiging om meer geheimen over iemands 'ik' weg te geven dan alledaagse conversatie, die niet altijd oprecht is. De tong bezit de gave om te liegen, de taal van het lichaam zo goed als niet. - jan
weet je zeker dat het geen mp3 speler was?
je heb er figuren bij...
grtzz
Mephistopheles: 't kan een mp3 zijn ook. Ik ben geneigd om altijd walkman of discman te zeggen omdat ik dat zelf ook in bezit heb. Een mp3 daarentegen ken ik wel maar heb ik nog nooit gehanteerd. Ik heb blijkbaar nog wat technologische evolutie in te halen - jack
Jeps, ik verlang ook vaak terug naar de tijd toen alles nog eenvoudig was en geld zo geen allesoverheersende rol speelde. Eigenlijk wil ik verhuizen naar een onbewoond eiland ofzo.
Hoewel dat ongetwijfeld ook onder een of ander land met bijbehorende wetten en shit valt. Aan die kloterij valt spijtig genoeg niet te ontkomen, blijkbaar.
Walgelijk, kauwende hiphoppers. Ik erger me er ook dood aan.
Zodadelijk (voorlaatste par.) is in één woord.
Dat vuurwerk brengt me aan het grinniken.
Welwel, ik kan me zo ongeveer voorstellen wat er gaat gebeuren met die controleurs: blootstelling aan uw meedogenloze absurde discussietalent... :-) jaja, ik kijk uit naar het vervolg!
Mephistopheles: Absurde discussietalent?
Sommigen verkopen zever in pakskes, zelf verkoop ik het liever per container
Ik wil ook naar een onbewoond eiland, oftewel ergens in het midden van een regenwoud waar veel slangen en spinnen zitten. Dat moet geweldig zijn. - tessy
Helemaal juist lichaamstaal spreekt inderdaad meer dan woorden.
Mephistopheles: Heb daar nog heel wat interessante lectuur over verslonden :) - Mistaker
Onbewoonde eilanden zijn niks voor mij, doe mij maar de dichtbevolkte buurt waarin ik woon!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Steden hebben ook wel hun charme, daar niet van. Maar af en toe naar zo'n eilandje vluchten voor een paar maanden lijkt me wel wat - henny
Hahahaha, man wat heb ik van dit deel genoten. Soms wilde ik dat ik jouw lef had.
Mephistopheles: Heeft niets met lef te maken, eerder het feit dat ik graag lach en wel eens wat durf uitspoken wat me reden tot lachen geeft. Shakespeare zei: 'heel de wereld is een podium, en de mensen die het bevolken zijn slechts de acteurs en actrices die hun rol spelen.' Daar baseer ik me op. - koyaanisqatsi
't Zat er aan te komen natuurlijk, dat van die controleurs...
Mephistopheles: Het lot is genadeloos - manono
Ik geniet altijd van de snedige replieken. Dat geeft een ongehoorde voldoening. Het werkt bevrijdend. Wat wil je nog meer.
Soms zou je iemand of iets verbaal willen vermalen maar niemand of niets komt specifiek daar voor in aanmerking.
Die prehistorie 20.000 of langer jaren geleden... intacte natuur... eerlijke overleveingskansen...bomen met gefermenteerde vruchten waar zelfs de apen dronken van worden...ik zou mijn plan wel trekken denk ik.
Mephistopheles: Het amazonewoud, daar heb je nog veel intacte natuur, voor hoe lang het nog zal duren. Maar het stikt er van giftige slangen en spinnen die 's nachts op jacht gaan en dan slaap ik toch liever in een veilig bed
|
