Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (73)
De drie opgestapte controleurs zagen eruit als een stel piranha's die zonet losgelaten waren in een aquarium goudvissen, en aangezien ik geen kaartje had om te bewijzen dat ik de rit betaald had twijfelde ik er niet over dat er al tenminste één goudvisje was dat opgevreten ging worden. Één controleur was achteraan opgestapt, en de twee andere in het midden, waardoor ze de uitgangen geblokkeerd hadden en ontsnapping zo goed als onmogelijk werd. Ze hadden allemaal een snor, en ze glimlachten niet bepaald, maar dat leek me nog verstaanbaar als je de godganse dag kaartjes moest controleren. Ze hadden waarschijnlijk wel liever wat anders gedaan want ze waren niet bepaald die tram binnen gedanst met het zonlicht glinsterend in hun ogen. Die hiphopper die naast me zat haalde probleemloos een vervoersbewijs boven en kon bijgevolg rekenen op de goedkeuring van meneer de controleur, die zijn taak met machinale verbetenheid verrichte. Toen het dan aan mij was voelde ik zijn blik op mijn gelaat branden.
'Je kaartje?' vroeg hij me terwijl de tijd plots leek stil te staan.
Ik overdacht snel mijn mogelijkheden, wat de beste uitleg zou kunnen zijn die ik hem zou kunnen wijsmaken, kortom, wat de beste manier was om me eruit te lullen. Het moet zijn dat mijn overpeinzingen meer tijd in beslag namen dan ik vermoed had want daar klonk de stem van die controleur alweer.
'Je kaartje?' bracht hij nogmaals uit. De waakhonden van de Lijn, onverbiddelijk waren ze.
'Hoe bedoel je?' vroeg ik hem.
'Uw kaartje, meneer. U weet wel: uw vervoersbewijs.'
'Heb ik een bewijs nodig om aan te tonen dat deze tram mij aan het vervoeren is misschien?'
'Dat is toch normaal?' antwoordde hij, lichtjes ongeduldig.
'Maar dat je me nu fysiek kan waarnemen is op zich toch het bewijs dat ik door deze tram vervoerd aan het worden ben.'
'Meneer, alstublieft. Ik heb het over uw bewijs van betaling. Het openbaar vervoer kost geld, dat weet u. Ik wil het bewijs zien dat u daaraan voldaan heeft.'
'Ik heb helemaal niets betaald,' antwoordde ik.
'Dus u bent een zwartrijder?'
'Wat mijn bovenkledij betreft toch. Maar ik heb toch ook nog een blauwe jeans aan?'
'Als u niet betaald heeft dan heeft u een strafbare regel overtreden. Kom maar eens eventjes met me mee. Jij gaat hier afstappen en we gaan eens een hartig woordje praten.'
'Wees dan voorzichtig met de woordenschat die je hanteert,' vertelde ik hem terwijl ik rechtstond, 'want niet alle woorden zijn hartelijk. Neem nu het woord azijnpisser eens.'
'Dat interesseert mij allemaal niet, meneer. Kom, komt u maar mee!'
Terwijl ik afstapte hoorde ik dat hiphoppertje dat naast me gezeten had grinniken. Wat had hij er een plezier in! Dat was waarschijnlijk het beste moment uit zijn leven, want een ontmaagding had hij nog niet achter de kiezen denk ik. Zoals hij erop los kauwde had je na een snelle en uiteraard erg goedkope psychologische analyse nog vrij makkelijk tot de conclusie kunnen komen dat al dat overtollige kauwen en ballonnetjes blazen wel eens een surrogaat kon zijn voor iets waar hij al jaren naar snakte. Tenzij hij een of andere Russin in het glazen straatje een briefje van vijftig gaf. Dat kon natuurlijk ook nog.
Eens ik afgestapt was vertrok de tram weer. Die klootzak tikte nog eens een keertje tegen het raam, en blies dan een ballonnetje kauwgom terwijl hij me pesterig aankeek. Zijn wraak was zoet en getuigde van verdomd goede timing, dat moest ik hem wel nageven. Alleen kon hij maar beter hopen dat we geen tweede ontmoeting zouden hebben want ik kende ook nog wel een aantal trucjes.
Maar voorlopig moest ik het dus met die controleur doen die me betrapt had op mijn verschrikkelijke misdaad van het niet betalen van een euro en zestig cent voor de rit.
'Mag ik uw identiteitskaart eens eventjes zien?' vroeg hij me.
'Dat is niet nodig,' zei ik, 'de foto is niet zo goed gelukt. Je hebt er meer aan als je me gewoon in het gezicht kijkt.'
'Luister meneer, ik heb noch de tijd noch de zin om met een grappenmaker van doen te hebben.'
'Lachen is nochtans gezond,' antwoordde ik.
'Uw identiteitskaart, meneer. Nogmaals!'
'Ik heb ze niet bij me,' vertelde ik hem.
'Meneer als u niet meewerkt dan vrees ik dat ik er de politie zal moeten bijhalen.'
'Nee heus,' zie ik, 'ik lieg niet: ik heb m'n identiteitskaart echt niet bij me.'
'Heeft u er enig idee van hoeveel malen ik dat smoesje al gehoord heb?'
'Mag ik een gok doen of is dat een retorische vraag?'
'Ik wil dat u me uw identiteitskaart geeft zonder moeilijkheden te veroorzaken.'
'Als je me niet gelooft mag je me gerust fouilleren,' vertelde ik hem, 'maar de mensen zullen natuurlijk wel aardig kijken dat een man van uw leeftijd met zijn handen in de zakken van een jonge, naïeve onschuldige twintiger gaat zitten friemelen, denk je niet?'
'U hoeft er heus geen spelletje van te maken,' zuchtte hij, 'en geef me nu maar die identiteitskaart. Dat is de laatste keer dat ik het vraag.'
'Maar ik heb ze echt niet bij me,' vertelde ik hem nogmaals, 'ik ben ze enkele weken geleden verloren.'
'Heb je dat dan niet gemeld bij het politiekantoor?'
'Natuurlijk heb ik dat gemeld. Ze hebben me zelfs een vervangingspaspoort gegeven, tot ik een nieuwe heb.'
'En waar is die dan?'
'Die nieuwe? Die moet ik nog krijgen hé? Daarom dat ik nu die vervangingspaspoort heb.'
'Maar ik heb het toch over die vervangingspaspoort!' weerklonk zijn geagiteerde stem, 'ik weet ook wel dat je nog geen nieuwe kan hebben als je een vervangingspaspoort hebt. Waar is die dan naartoe?'
'De nieuwe?'
'Neen! Neen! Die vervangingspaspoort natuurlijk!'
'Die ligt thuis,' zei ik.
'Waarom?'
'Omdat dat een A4papiertje is, en als ik dat in mijn zak wil steken moet ik het eerst dichtvouwen, met als gevolg dat het een nogal dik laagje wordt en dat zit niet zo soepel in mijn broek eerlijk gezegd. Daarom dat ik het thuisgelaten heb. Weet je wat ik altijd zeg? Wat niet aangenaam is op de baan, moet er dan maar vandaan.'
'Maar het is ten zeerste verplicht dat u steeds uw identiteitskaart bij u hebt. Dat weet u toch zelf ook wel?'
'Ik stond er niet echt bij stil dat ik vandaag betrapt ging worden op zwartrijden,' zei ik, 'wat dat betreft hadden jullie mij wel eerst eens mogen verwittigen. Kunnen we geen regeling treffen?'
feedback van andere lezers- jan
ik lig in een deuk hier!!!
grtzz
Mephistopheles: beter in een deuk liggen dan in een mesthoop. - GoNo2
Grandioos!
Mephistopheles: waarvoor dank, mijn waarde lezer - tessy
Ik lig naast Jan hihi, erg goed .
Mephistopheles: Toch in die gracht hoop ik? - Magdalena
heel erg goed!
jij maakt een dagdagelijks avontuur zo spannend als een avonturenroman!!
Mephistopheles: Dat vind ik net het leukste om over te schrijven, alledaagse onzin, het echte leven zeg maar, waarom een of andere fantasieverhaal bij mekaar verzinnen? ik baseer mezelf liever op de werkelijkheid, en als je er hier en daar een paar fictieve elementen bijvoegt om het wat in te kleuren kan je er best wel wat van maken. Mij zal je nog niet zo snel een tweede Lord of the Rings zien schrijven - Mistaker
Gers!
Groet,
Greta
Mephistopheles: ben ik blij om - jack
Oeps, ja, ik had inderdaad deze gemist :-)
Uiteraard, de groene fee is mijn beste vriendin, wat dacht u? Chartreuse, absint, als het maar groen is he ;-)
Erg leuk, vooral het stuk over dat vervangingspaspoort.
Nu ga k het volgende deel nog maar ns herlezen want ben de draad een beetje kwijt door ze in de verkeerde volgorde te lezen.
Mephistopheles: Absint is godendrank. Chartreuse niet. Ik zou eerlijk gezegd nog liever een emmer kamelenpis leegdrinken.
Dit weekend ga ik trouwens proberen om niet te drinken, althans geen alcohol. Heb inmiddels al anderhalve fles water naar binnen gekieperd uit frustratie. Pff, 't is nie gemakkelijk - henny
Ik lig ook in een deuk! Prachtig dialoog.
Je schrijft een paar keer bus, inplaats van tram. (whisper)
Mephistopheles: Serieus? Dat moet ik eens nakijken. Vreemd dat niemand anders me daar op gewezen heeft - koyaanisqatsi
VERFILMEN! NU!
Mephistopheles: Met welk budget?? - manono
Ik heb altijd een vervoersbewijs maar voel me zeer ongemakkelijk als die controleurs de ronde doen. Akelig!
Mephistopheles: Vroeger reed ik altijd zwart, tegenwoordig betaal ik. Maar nu ze de prijzen weer verhoogd hebben begin ik te twijfelen
|
