|
< terug
44 Concentratiekamp Dachau
De rit naar Dachau met tussenstop in Munchen, schoot goed op. Men kon gebruik maken van de reeds gedeeltelijke aangelegde Autobahn. Het konvooi stopte aan de nieuw gebouwde eliteschool van de SS. Aan de gevel hingen de vlaggen met hakenkruisen en SS-runentekens. Een erewacht van jonge SS-soldaten vormden het welkomstcomite voor de SS-Reichfuhrer H.Himmler.
De Reichfuhrer was zich bewust van zijn macht en de uitstraling van zijn uniform. Na de toespraak, die niets anders was dan een uur het nazi-regime, de Fuhrer en hemzelf te verheerlijken, was er nog een drink in de Mess Officieren. Op een teken van Heydrich verliet het hele gezelschap de kazerne en stapten ze terug in hun wagens om hun reis verder te zetten richting Dachau.
Dachau, de voormalige kruitfabriek, was al aanzienlijk uitgebreid sedert ze in gebruik genomen was in 1933. Op papier was het een interneringskamp voor politiek gevangenen, homoseksuelen en priesters die tegen het regime waren of er gewoonweg niet in pasten. Maar meer en meer werden er ook Joden, die zogenaamd betrapt waren op deviezensmokkel, gevangen gezet. Sommige politieke gevangenen konden na het uitzitten van hun straf, terug naar huis. Anderen waren gedoemd, in afwachting van hun proces de vernederingen gepaard met geweld te ondergaan. De meesten hebben nooit een proces gehad en waren goedkope slaven, die alleen maar dienden om de oorlogsindustrie op gang te brengen.
Het konvooi stopte aan de ingangspoort, waar twee vervaarlijke uitziende SS-ers de wacht hielden.
De wagens draaiden het terrein op en stopten aan het gebouw waar de administratie gevestig was.
De Lagerkommandant Theodor Eicke stond hen op te wachten met aan z'n zijde de voltallige staf van het kamp. Op het immense terrein was men volop bezig barakken te plaatsen, die gescheiden waren door prikkeldraad en wachttorens. Een bufferzone tussen fabriek en werkkamp. Theodor Eicke was fier op het reeds geleverde werk en nam gretig de felicitaties van Himmler in ontvangst.
Ingenieurs, met de plannen onder hun arm, vergezelden het uitgelezen gezelschap en gaven de nodige uitleg. Harry bekeek het geheel van op afstand en had meer oog voor de gevangenen. Alle verhoudingen in acht genomen, zagen de meesten er nog redelijk geschikt uit om te werken. Maar aan arbeidsvlees zou er geen gebrek zijn, naarmate de tijd zou vorderen.
Ze kwamen aan de eigenlijke fabriek, een immens gebouw. Hier kon men duidelijk zien wat de bedoeling was van dit gebouw. Een geheime wapenfabriek, waar tanks en ander rollend materieel voor de herbewapening van het Derde Rijk, zou gemaakt worden. Hier werd een complete fabriek uit de grond gestampt in sneltempo. Hier zag men ook de barbaarse behandeling van mensen met een Jodenster en roze driehoek op hun werktenue. Bewakers met honden en zwepen liepen tussen de arbeiders, schopten, sloegen en brulden. De honden toonden hun scherpe tanden. De bewakers lachten als er weer zo'n Jood uitgleed in de smeerolie van de machines en bedolven werd onder z'n last. Met de nodige slagen van geweerkolven en zwepen werd dan het slachtoffer terug op de been geholpen. Kon het slachtoffer niet meer rechtstaan, dan moesten z'n medegevangenen hem naar buiten dragen en werd het slachtoffer buiten neergegooid. Dood of levend speelde geen rol. Na verloop van tijd zou er een verpleger van het Krankenlazaret komen zien om de doden van de levenden te scheiden.
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
encyclopedisch .. - Ghislaine
Het mag met meer gevoel Gono. Dit vraagt om angst, pijn en heel veel menselijk leed in woorden die raken te gieten. Het is helemaal jouw stijl niet, want voor een man die steeds humoristisch schrijft, mis ik hier dezelfde begeestering.
GoNo2: Gankjewel! - Mistaker
Ik voel hier wel degelijk gevoel in en ben blij dat het er niet zo dicht op ligt.
Groet,
Greta - tessy
knap GoNo
GoNo2: Dankjewel!
|
