|
< terug
De vreemdeling van heel ver - 2
Ze had een dekentje en een fles water mee in de auto, een CD vol vrolijke meezingmuziek en klopte op zijn deur.
Geen antwoord.
Ze klopte opnieuw.
'Wie is daar?'
'Alice.'
Ze hoorde de sleutel in het slot draaien maar vermits hij zelf de deur niet opende duwde ze de klink naar beneden. De deur bleek op slot. Hij had verdikke de deur gesloten in plaats van ze te openen!
'Je hebt de deur gesloten!'
'Kom je mee naar de zee?'
Stilte.
Ze stapte terug naar de auto. Ze had geen zin om alleen naar de zee te rijden, maar ook geen goesting om terug naar huis te gaan.
Ze reed verder naar het kleine eetcafé Repelsteeltje dat ze had leren kennen op basis van haar liefde voor sprookjes.
Tijdens de rit zag ze haar stemming als gekleurde mist variëren: links een grote zone roze, vrij donker grijs, centraal fel wit en pertroleumblauw. Zonder enige conclusie. Ze wist niet wat ze voelde of in welke stemming ze was.
Pas na twee pistolés en een grote tas koffie in Repelsteeltje (waar ze zich veilig voelde, onaangesproken, haar aandacht vrij om te gaan waar haar bewustzijn wilde) merkte ze dat de dikke mist in beweging kwam.
Ze betaalde, gaf drinkgeld die een glimlach uitlokte en precies tijdens haar eerste stap op het grint van de parking voelde ze een pijnscheut. Direct gevolgd door verdriet, intens snijdend. Ze zag als wiskunde de associatie die hij maakte: zij had op zijn deur geklopt waardoor hij nu zo'n verdriet voelde. Zij was de oorzaak van zijn verdriet.
DE VERREKKELING!
Geen associatie van zij die iets plezants kwam voor stellen over hij die weigerde en zelfs grof deed naar 'eigen schuld dikke bult' en 'ik ben zelf schuldig aan mijn gevoel', nee.
Hij had er een vol uur over gedaan om tot de conclusie te komen wat hij eigenlijk voelde en ondanks die gigantische tijd was hij er netjes in geslaagd zijn eigen aandeel te ontwijken.
Verdomme!
Kwaadheid doorstroomde haar en haar kleine autootje veranderde in een racecar slechts door de beperking van de techniek in toom gehouden. Zo snel ze kon reed ze terug naar zijn studio en klopte hard op de deur: 'Sta op! Word wakker!'
Niets.
Ze stak een sigaret op en wandelde heen en weer voor zijn raam. 'Proficiat! Ik weet dat je de kampioen bent van het zelfmedelijden. Geniet er maar van! Denk niet dat ik niet weet hoe immens veel compassie jij nu hebt met jezelf! Jij deed mij alles aan wat die rottrut voor mij jou aan deed, maar er is een grandioos verschil tussen ons beiden: IK sta recht en jij ligt daar platgevallen als een ineengestorte cake!'
Ze reed terug naar huis terwijl haar kwaadheid wegebde en wijzigde in blijheid. Ze zag voor haar geestesoog hoe de dikke mist wijzigde; wist dat hij kwaad was en grommelend ruzie met haar maakte in zijn gedachten. En vooral, meer dan wat dan ook, zag ze de ondergrond van de wolk: een gedragen crèmige dikke kleur van 'ze kan mij niet missen!'
Ze lachte en zette de radio heel luid.
feedback van andere lezers- ivo
aandoenlijk ... mooi
Magdalena: xxxx!
(glunder) - Ghislaine
Het kan verkeren dat je de dingen doet zoals ik ze doe, alleen dat de muziek wel wat zal verschillen.
Magdalena: If I lay here, if I just lay here, would you ly with me and just forget the world?
(Chasing Cars van Snow Patrol)
grinnik - jan
alleen naar de zee, nou nee:)
xxxxx
Magdalena: ik zou iets zeggen maar hou mijn mond vol ochtenstond erin waarin zwijgen goud is naar het schijnt
XXXX - Mephistopheles
Mensen met zelfmedelijden zijn zielig, daar heb ik het ook niet voor.
graag gelezen,
Magdalena: Ik denk dat zelfmedelijden deugd kan doen, maar het moet beperkt blijven tot de tijd van een bad of zo: gewassen en dan gedaan :):) - Mistaker
Lekker, alleen naar zee en dan uitwaaien!
Graag gelezen Lena.
Liefs,
Greta
Magdalena: en de zee en het stranden ruiken
en dat rustige sussende geluid!
lieve Greet
xxx - jack
Mannen en vrouwen, dat gaat niet goed samen he ;-)
Graag gelezen.
|
