Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (79)
Omdat ik niet van plan was om te wachten tot die idioot me op het einde van de dag opnieuw kwam lastig vallen met zijn feilloos gearticuleerde woordjes nam ik het besluit om erop uit te trekken. Hij zou dan allicht wel de volgende dag opnieuw aan mijn deur staan bonken met zijn geklaag maar dat was morgen en dit was vandaag. Voor hetzelfde geld viel er wat later op de dag wel een uit koers geraakt ruimteschip op mijn hoofd en haalde ik zelfs de volgende ochtend niet meer. Vanuit die optiek was het geen goed idee om al te veel tijd te verspillen met me zorgen te maken over hoe Ronald de huilebak zou reageren als ik de wijde wereld in trok en bijgevolg niet aanwezig zou zijn wanneer hij in naam van Steiner de schuld kwam innen. Geen gehoor kon een stem als de zijne, en de wijze waarop hij het gebruikte meer dan eenmaal per dag aanhoren want na een tweede keer gaf hij je het gevoel alsof er een tikkende bom in je hoofd zat. Hij sprak als een prefect, als het trotse hulpje van een strenge, gevreesde directeur uit een of ander katholiek schooltje ergens in een boerengat waar Jezus nog zijn mirakels uitvoerde en oma's hun kleinkinderen er met de stok van langs gaven omdat ze voor het slapengaan niet braafjes op hun knietjes waren gaan zitten en naar die ouwe lul in zijn paleis gebeden hadden om hem te bedanken voor al het goede dat hen dankzij hem overkomen was. Hij sprak duidelijk en plichtsgetrouw, met het harnas van vadertje moraal stevig tegen zijn borstkas geklemd, en hij had telkens die onomkoopbare blik in zijn ogen die duidelijk maakte dat je hem niet in zijn doeningen en beslissingen zou kunnen beïnvloeden
Nadat ik mezelf een glaasje uitgeschonken had, kwestie van de bloedstroming goed op gang te laten komen en tevens de rest van mijn gestel dat met de juiste motivatie wonderen kon verrichten, donderde ik de trappen af, met Ronald de huilebak in het zicht aangezien hij onderaan met een borstel de gang stond te vegen. Prefect, kuisvrouw, vervangend schuldeiser, hij verrichte meer taken dan de gemiddelde duizendpoot, en eens hij me opmerkte richtte hij zich tot mij, opnieuw met die scherpe, gepolijste stem van hem.
'Waar ga je heen?' vroeg hij, 'ik heb nog veel dingen te doen dus vergeet die huur niet te regelen.'
'Zie maar dat jij jezelf niet ontregelt,' antwoordde ik, 'hoeveel volt zit er op dat stel batterijen dat je in je reet gepropt hebt? Of heb je vanochtend suiker bij de melk gedaan?'
'Spot maar,' zuchtte hij slechts, 'ik ga me niet verlagen naar jouw niveau.'
'Het zou je nochtans geen kwaad kunnen,' reageerde ik, 'een zotskap zou je heel wat beter staan dan die ingebeelde kroon die je altijd op dat armzalige hoofd van je probeert te zetten.'
Hij trok een zuur gezicht en ik begaf me naar buiten, waar een heerlijk briesje doorheen de straten fladderde. Het onweer was weggetrokken en de zon straalde van blijdschap. Vogeltjes floten deuntjes en koppeltjes liepen hand in hand over het straat, glimlachend en kwebbelend alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Het leek wel een beeld uit een film, een soort Pleasantville maar dan met meer kleuren. Met nog een beetje meer inbeelding kon je de filmband al horen draaien, en misschien zelfs het apathische publiek dat het zoveelste stukje popcorn in de mond propte terwijl het onaangeroerd naar het scherm staarde.
Een wandeling van een goede twintig minuten later kwam de Sherlock in zicht. Het voordeel aan de zaak was dat het gelegen was in een oude stad met veel oude gebouwen, waardoor de abominabele staat van het pand gedeeltelijk oploste in de armzalige trekken van de omliggende architectuur. Het blauwkleurige uithangbord met daarop in witte letters de naam van de zaak had iets sobers en riep niet meteen enthousiasme op als je het in zicht kreeg, en al evenmin de terrasmeubels die elk ander café dat meer in de richting van het centrum gelegen was in alle talen van de wereld geweigerd zou hebben. Maar ondanks het weinig aantrekkelijk uitzicht was de Sherlock er altijd, zowel wanneer je het nodig had als wanneer je het niet nodig had maar toch zin had om een kijkje te gaan nemen. Het klonk niet echt als een veelbelovend bestaan en dat was het ook niet, zeker als je er voor een groot deel vrede mee genomen had, maar ondanks het weinig luisterrijke aan dit alles was dat oord van alcoholisch verderf de enige constante in mijn leven, dat zo naderhand op een onaangeraakt kleurenboek begon te lijken.
Het was druk zo te zien. Veel aanwezigen binnen en veel aanwezigen buiten, met een opgejaagde en nerveuze Fred die er zoals altijd niet veel zin in leek te hebben en elke klant die het waagde om nog wat te bestellen op een boerse repliek trakteerde. Hij was de meest unieke cafébaas die ik kende want hij verweet het je als je wat bestelde omdat je hem dan stoorde en hij in principe veel liever met rust gelaten werd, en hij verweet het je tevens ook wanneer je niets bestelde want dan profiteerde je en daar kon hij ook niet tegen. Al bij al kon je nooit goed doen bij hem. Het liefst van al werd hij met rust gelaten zodat hij op zijn dooie gemakje flessen jenever kon achterover kappen. Dat klanten ook wilden drinken en dat dit zelfs de basis van het succes van een café was scheen maar zelden in hem op te komen. Toen ik hem naar binnen was gevolgd en hem daar aansprak, bleek maar weer hoe juist deze gedachten waren.
'Wat moet je?' vroeg hij toen hij me opmerkte.
'Duvel,' zei ik, 'gekoeld als dat kan.'
'Er is geen Duvel,' antwoordde hij, 'het is op.'
'Hoezo op?' vroeg ik hem.
'Gewoon op,' gromde hij, 'er zijn hier veel mensen aanwezig vandaag, zie je dat niet?'
'Geef me dan maar een Duvel die niet op is,' vertelde ik hem.
'Begin weer niet met die geintjes,' gromde hij, 'ik zei je net al dat ik er geen hebt. Je zal gewoon bier moeten drinken.'
'Dat bier dat je de laatste tijd tapt doet me denken aan het water van de Ganges,' vertelde ik hem, 'daar heb ik eerlijk gezegd niet veel zin in.'
'Ze zouden je beter in de Ganges smijten,' gromde hij verder, 'jij en de rest van al die andere lui die hier zitten. Dan laten jullie me eindelijk eens met rust.'
'Geef me dan maar een whisky,' zei ik, 'voor zover ik weet heb je dat klusje altijd al tot een goed einde weten te brengen.'
'Begin jij eerst maar eens met je poef af te betalen,' wierp hij terug, 'want ik als ik me niet vergis heb jij hier nog een openstaande schuld staan.'
'Dat kan ik nu niet aflossen,' antwoordde ik, 'schrijf me dus voor vandaag nog maar op en dan…'
'Geen sprake van!' zei hij gedecideerd, 'deze keer zuip je je eigen pis maar op als je dreigt om te komen van de dorst. Eerst betalen.'
feedback van andere lezers- Magdalena
ik ben de eerste!
ik denk dat ik nu een curryworst verdiende
mmmmm als hier wat autobiografische elementen in zitten vermoed ik dat ik beter wacht tot de betaaldag van 1 oktober?
:):)
Mephistopheles: Ja, die zit in je vizier hé die worst. Vraag me af of je even enthousiast geweest was als ik rauwe oesters had beloofd.
Er zitten zeker autobiografische elementen in, maar ook wat fictie .Het speelt zich wel af een drietal jaar geleden. Ik woon zelfs niet meer waar ik toen woonde. - koyaanisqatsi
Nu zit je pas in de shit!!! Geen poen, geen booze!!
Mephistopheles: Mijne riotgun boven halen en hem dwingen? - jan
een café zonder Duvel is als een hemel zonder God!
grtzz
Mephistopheles: Een hemel zonder God zou ik eerlijk gezegd niet zo veel last hebben. Desnoods pak ik het boeltje wel over als het echt niet anders kan, dan zal je na je dood geen gebrek aan Duvel hebben (gesteld dat je niet in de hel terecht komt tenminste want ik denk niet dat je als God van de hemel jurisdictie hebt in de hel) - jack
het is bloed-DOOR-stroming als ik me niet vergis. Als ik me wel vergis, heeft u sjans.
Veel geslaagde beschrijvingen weer, een waar genot om te lezen. Die cafébaas heeft best zin voor humor, moet ik zeggen. Dan kunt ge in de ganges zo veel stripteasen als ge wilt...
Mephistopheles: Zowel bloedstroming als bloeddoorstroming bestaat als ik me niet vergis. Als ik me wel vergis krijgt ge een gratis reisje naar India waar ge dan drie weken in de Ganges moogt gaan zwemmen. Dat strippen zult ge aan iemand ginder moeten vragen. - Mistaker
Right said Fred!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Hij zou het eerder brullen of schreeuwen denk ik - henny
Het kan niet goed blijven gaan. Prima deeltje!
Mephistopheles: aan alles komt een eind zegt men.. - manono
Weer prachtige beschrijvingen o.a. over Pleasantville, het kleurboek...
Mephistopheles: geweldige film ook Pleasantville
|
