|
< terug
begijntjes dansen niet ..
Drie dames staken met veel moeite de Keyzerlei over. Zulke dames kan ik overal uitpikken, ze komen overdag naar de stad en reizen het liefst als die tram volzit met schoolgaande kinderen. Zij gaan naar hun vaste tearoom en zitten steeds op dezelfde plaats om enkele zuinige koffies en een gebakje te consumeren terwijl ze op iedereen die passeert wel een of andere opmerking maken.
Ikzelf moest naar de Rodestraat om in de Antwerpse universiteit een professor te ontmoeten. Ik merkte dat ik een half uur te vroeg was en om mijn tijd te doden zette ik mijn fiets tegen de muur van het Begijnhof.
Een gewone geschilderde houten deur in een blinde muur is de toegang tot een fantastisch binnenhof dat anders ademt dan de straat die ik net had verlaten.
Een zestiende-eeuws kader dat haast intact als een groene long in de binnenstad functioneert.
De schaduw van de laaghangende zon zorgde voor een mooi spektakel tussen de schaduwen van de bomen die het groene gras omzomen. Alsof de natuur meespeelt in het historische kader dat door mensen ooit steen voor steen is neergezet. Op de geschilderde banken merk ik dat de jeugd van tegenwoordig nog steeds met zijn mes een spoor achterlaten. Alsof het hartje voor een vriendin zo eeuwig blijft. De meeste koppels huwen niet eens meer. En als ze huwen dan is het eeuwige ook maar heel beperkt. Het zijn zeldzame die de eeuwigheid gelukkig halen en samen blijven. Zij die deze rit dan nog uit hebben gedaan zonder een scheve schaats zijn vermoedelijk nog zeldzamer.
Het Begijnhof dat moest functioneren als een ode aan vrouwen, die niet wensten in te treden in een klooster (of te weinig geld hadden om te mogen intreden) en die toch op een zinnige wijze hun leven wensten op te geven. Dit is althans de officiële lezing van de geschiedenis. Vaak waren het vrouwen die al ooit een zware doffer te verwerken hadden gehad en in het begijnhof bescherming vonden. Meestal waren deze dames een synoniem voor krengen die door hun positie er alleen maar uit waren om de jonge mensen te pesten en te terroriseren. Hun positie dwong eer af en wie niet oplette had meer last dan lust omwille van een begijn die het op haar of hem had gemunt. De begijnen waren geen katjes om zonder handschoen aan te pakken en hun regime droeg daar alleen maar bij.
Sommige pastoors hadden de begijntjes heel graag. Zij waren op de hoogte van de vleselijke begeerten en wisten precies waar de klepel van de klok hing, een klok die ze af en toe hoorde luiden. Ook al waarschuwde de bisschop zo vaak dat men als mens zich ook aan een gewijde kaars kon verbranden. Pastoors genoten van al dat mooi vers vlees dat hen ook een hemels gevoel kon geven. En zeg nu eerlijk, wie kon hen deze hemel weigeren?
Heel de sfeer hangt in dit mooie binnenhof mooi opgelijst, ook al wordt het allemaal niet zo letterlijk buitengehangen. De geschiedenis die wij moeten overleveren moet geen geschiedenis van schandalen zijn, maar een ode aan helden en bijzondere prestaties. Alsof in die heldendaden en prestaties nooit iets menselijk is geweest. Het zou gek zijn dat de gekken van vandaag vroeger niet zouden geleefd hebben en omgekeerd dat de gekken van toen, vandaag genezen zouden zijn. Wie houdt wie voor de gek?
De rechtspraak toen was helemaal niet neutraal. Wie met de pastoor sliep mocht rekenen op een redelijke steun. Niet alleen van de kerk, maar van alle notabelen die meegenoten van het welgevallen waar mijnheer pastoor ook van genoot.
Het deed me denken aan die rechter in Brussel, tja, het deed mijn maag een beetje onwel draaien.
Toen ik wegreed van mijn afspraak, richting Keyzerlei zag ik de dametjes de tram op stappen, ik zag nog net hoe ze een zitplaats opeisten van enkele jongeren die net uit school kwamen. De kasseien op de Leien maakten het me moeilijk om te blijven kijken, maar het deed me denken aan het binnenhof waar ik even was geweest. Zou er iets veranderd zijn bij de mens? Wel eerlijk gezegd, ik denk dat de mens, dezelfde is gebleven, maar dat de omstandigheden zijn veranderd. Voor veel ben ik blij, maar voor het hypocriete, dat blijft op mijn maag liggen als een steen.
feedback van andere lezers- Magdalena
heel boeiend! Ik wist dat niet van begijntjes, ook niet dat die venijnig konden zijn :)
Dit zijn dingen die ik graag lees.
Boeiend geschreven wist je zelf wel zeker?
ivo: bedankt voor uw lovende FB, ikzelf heb dit met losse handen kunnen schrijven hoor, mijn handen waren vrij toen ik alles hier neerschreef ... (hihihihi) ... - GoNo2
ik ken het Begijnhof en moest ik in die tijd geleefd hebben, 'k zou er alle dagen gezeten hebben verkleed als pastoor....
ivo: hahaha ... het vlees is hem niet vreemd .. - koyaanisqatsi
En ik maar denken dat begijntjes alleen maar kantklossen...
Die dames vd Keyserlei ken ik ook. Het zijn diezelfde die om één minuut na negen op de schuifdeur van de supermarkt kloppen, om te zeggen dat het tijd is om open te doen.
ivo: zo is het .. helemaal, ach oude mensen ...
bedankt Koya .. - jan
er is niets nieuws onder de zon dus, geld en seks daar draait het om..
ivo: idd jan idd .. bedankt - Mistaker
Graag gelezen.
Waar heb jij je begijnenkennis opgedaan vraag ik me af?
Groet,
Greta
ivo: hahaha .. tja geschiedenis is mij niet vreemd Greta .. - Ghislaine
In wezen worden we slechts fysiek ouder maar geestelijk.....niet. Die molen bedreigt ons iedere dag op een afschuwelijke manier.
ivo: daar zeg je wat Ghislaine ... bedankt voor je mooie fb - leesmicrobe
Dag Ivo,
Fijn geschetst, ook dat van die dametjes op en af de tram recht de tearoom in! :-)
Enkele keren wissel je enkelvoud voor meervoud of omgekeerd en dat stoorde soms een beetje.
bv
..dat de jeugd met hun(?) mes een spoor achterlaten..
...ik zag nog net hoe de dametjes een plaats opeisteN..
...de kasseien maakteN het me moeilijk...
Toch erg graag gelezen!
Wim
ivo: idd bedankt voor het verbeteren ik pas direct aan, een slordigheid uit moeheid denkt ik
|
