|
< terug
De Liefdadigheidshyena (4)
Aan het eind van het grintpad drong het tot Dolf door dat hij de Ritalin, die hij om zes uur 's avonds had moeten nemen nog bij zich had. Lange tijd had hij trouw zijn pilletjes elke drie uur geslikt maar onlangs had hij er een gewoonte van gemaakt die als drugs in te nemen, dat paste beter bij zijn image. Bovendien was Ritalin in feite amfetamine en dus werkelijk een harddrug.
Op een goede dag had Dolf, vlak voor het eten van het bakje muesli, dat Agnes altijd voor hem klaarzette, het pilletje op een lepel gelegd en met een tweede lepel het witte spinmonstertje fijn gedrukt, met de bedoeling het door de klaarstaande yoghurt - met twee eetlepels suiker - te roeren.
In plaats daarvan had hij het poeder vanuit de lepel opgesnoven. Sindsdien snoof Dolf zijn Ritalin.
Dat gaf een vreemde tinteling aan de binnenkant van zijn voorhoofdskwab. Niet onplezierig. Bovendien bracht het spinmonstertje het spinnenweb in zijn hoofd sneller tot stand dan bij het slikken.
Een spinnenweb…, dat was de juiste beschrijving van wat Dolf altijd voelde als de Ritalin begon te werken. Een gevoel dat het hem allemaal niet meer veel kon schelen en hij door dat synthetische web van zijn echte gevoelens werd afgescheiden. Even was er een kort afscheid van zijn gevoel en dan kwam die onverschilligheid weer als een spin in zijn hoofd een nieuw web weven.
Dolf herinnerde zich - terwijl hij het gele memoblaadje openvouwde, waarin het poeder van twéé Ritalinpilletjes was verpakt - hoe Agnes met hem had mee gesnoven. Zij wilde precies weten wat hij doormaakte. Altijd al eigenlijk, had ze dat willen weten.
Ze had de Clomazepine, de anti-psychotica geslikt die Dolf al zolang gebruikte toen. Vijfhonderd milligram, dat was indertijd zijn vaste dosis. Zij nam van een tablet van honderd de helft. Eén tiende dus van zijn hoeveelheid en ze had na een half uur niet meer kunnen lopen. Hij had om haar gelachen, toen hij zag hoe haar grijze futloze haar hulpeloos voor haar ogen viel op het moment dat haar benen weer onder haar in elkaar zakten. Ze kreeg het niet meer voor mekaar die nacht nog op haar benen te staan en hij had haar zelfs naar het toilet moeten brengen, voor hij haar met een luier om in bed legde. Want hoe vaak was hijzelf in die jaren niet in een nat bed wakker geworden, alleen omdat hij te ver heen was geweest om de aandrang te ervaren dat hij naar het toilet moest.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ritalin, breek me de bek niet open!
Bijzonder verhaal, ik moest er aan wennen. Knap beschreven.
G
Peerke: Ik heb het jaren zelf gesnoven... ;-)
Heb je net een nieuw liedje van me gestuurd, dat ik verleden week in een studio in Arnhem heb opgenomen.
Lat maar eens weten wat je ervan vond! - ivo
Sterk verhaal Peerke ..
Toch nog een opmerkingske :
"Bovendien was Ritalin in feite amfetamine en dus werkelijk een harddrug."
Deze zin stoorde me wel bij het lezen, alsof alle lezers niet zouden weten wat Ritalin of in Vlaanderen Rilatine niet betekent. Ik zou deze informatie meer sluikser zetten, zoiets als
"Ritalin, waarvan de apotheker altijd lachte omdat het ordinaire harddrugs zijn en in het uitgangsleven als amfetamine wordt verkocht ... "
je zegt hetzelfde maar het komt veel minder schoolmeester over bij de lezer (hahaha)
Peerke: Zit wat in, zal ik eens herzien. Dank! - Magdalena
Ik had identiek dezelfde opmerking als Ivo: dat zinnetje 'Bovendien was Ritalin...' stoort: je vervalt uit de patiënt.
bijomend:
Ik zou in een roman niet wagen commentaar te geven op de werking van amfetamines op mensen met problemen met hun ritme: dat is zeer ingewikkeld. Het heeft precies het omgekeerde effect op die mensen dan het heeft op mensen zonder die problemen.
Idem als valium aan kinderen geven: zeer riskant: sommige kinderen vallen (zoals verwacht) in slaap; andere kinderen daarentegen... worden super klaar wakker, helder en kunnen uren en uren spelen.
Mensen onnodig zo'n medicatie geven is niet erg slim, maar... ze niet geven als het nodig is is nog erger.
Peerke: Hoi Magdalena,
Ik bedoelde juist te zeggen dat hij die Ritalin op gezette tijden moest nemen. Zo is het voorgeschreven, bij Riralin. Hij was er dus rijkelijk laat mee. Ik heb zelf een tijdje Ritalin geslikt en mijn toenmalige vriendin nam er meer (voor de kick) van dan ikzelf... Het is dus enigszins uit ervaring.
In een roman kan alles hoor... Maar dit wordt enkel een kort verhaal. Het is al bijna afgelopen. Nog een paar dagen.
|
