|
< terug
On-gelukje
Ik hou van het moment waarop de regen ophoudt en de aarde even haar adem lijkt in te houden. De wereld is tijdloos stil want zelfs de wind vergeet een ogenblik zijn rechten.
Dąt is het moment waarop ik graag de voordeur open en mijn gedachten uitlaat. Vanmorgen deed ik het opnieuw en ditmaal hield ik een bepaalde gedachte stevig aan het lijntje. Ze spartelde om los te komen, maar ik was vastberaden en mijn beloning was een zalig wolkje in mijn hoofd en veel zuurstofrijke lucht voor mijn smachtende longen.
Helaas kwam op dat ogenblik het noodlot aangefietst in de vorm van een sms-bericht. Ik hoorde het signaal, werd daardoor afgeleid en
daar ging mijn lieve gedachte aan de haal. Ik zette, tegen beter weten in, de achtervolging in, maar er waren teveel hoeken en kanten aan mijn lopen en ik voelde dat ik ze voor altijd kwijt was.
Het display van mijn mobieltje had een vraag voor mij: 'hoe gaat het met je'?
Ik keilde het onding weg, zei niets, keek naar de loodgrijze lucht en besefte wat ik zonet čcht was kwijtgeraakt.
feedback van andere lezers- ivo
grappig
leesmicrobe: Dankjewel voor je leesmoment! - jack
Mooie momentopname. Je beschrijft een vaag gevoel dat moeilijk onder woorden te brengen is, knap gedaan.
leesmicrobe: Dankjewel, Jack! Je woorden doen me plezier! - fredvanderwal
Geen plot, geen spanning,geen zinvolle meedelingen
leesmicrobe: :-) Ik had me danig zorgen gemaakt als je mijn werk goed had gevonden. Dat zou getuigd hebben van objectiviteit, en daarvan kan ik je moeilijk verdenken.
|
