naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Fout behang (aflevering honderdzesendertig)

door Mistaker

Met een taxi gingen we naar het appartement van Martin Weps, de Gentenaar die met behulp van erotiek de dikke laag stof van het operettegenre af wilde blazen. Of hem dat ging lukken, was natuurlijk een tweede.
Ik droeg een zwarte spijkerbroek van Armani, een zeer laag uitgesneden rode bloes en zwarte schoenen met een sleehak. Sinds de dood van Jestine was ik niet meer zo met kleding bezig geweest; voor mijn reisje naar Parijs had ik echter, zoals altijd wanneer ik op vakantie ging, urenlang getobd over wat ik mee zou nemen. Nog een geluk dat ik een grote koffer had.
Weps, een lang, blond en ongezond mager persoon, bleek in een zeer deftig, ruim appartement te wonen. Zijn uiterlijk was daarentegen nogal slonzig, maar misschien was dat zíjn definitie van artistiek. Hij verwelkomde ons uiterst vriendelijk.
In alle kamers bleken zich mensen te bevinden die ofwel kennissen waren van Weps, ofwel iets met de op stapel staande operette te maken hadden.
Terwijl Flor zich met de gastheer onderhield, maakte ik in een kamer met opvallende witte divan, kennis met de aantrekkelijke broers Dammas en Esdras Aleman, die belangrijke rollen in de operette bleken te gaan vervullen. Ze spraken met een duidelijk hoorbaar Zeeuws accent, wat me nogal een obstakel leek voor een carrière in de showbizz. Toen ik ze dit vertelde, onthulden ze dat de belangrijkste spelers niet geselecteerd werden op hun zang- of acteerkwaliteiten, maar op hun uiterlijk en accent. Hoe knapper en hoe Zeeuwser, hoe beter!
"De slogan waarmee we de gaan operette lanceren, wordt: Zo geil als Zeeuws meisje. Een leep idee van Weps! Waar kom jij trouwens vandaan?"
Ik noemde mijn Walcherse geboorteplaats.
"Dan gaan we meteen even een rol voor je regelen," kondigde één van de twee broers aan. "Zoals ik al zei, waar het om draait is accent en uiterlijk."
Ik negeerde het schalks bedoelde knipoogje van deze Aleman. Een rol in een erotische operette zag ik echter wel zitten. Op de een of andere manier werd ik, Jenny Vosseslag de voormalige bibliothecaresse, enorm aangetrokken tot alles wat een ranzig randje had.
Weps, die het middelpunt vormde van een groepje waartoe ook Flor behoorde, bevond zich in een kamer die duidelijk niet was ingericht door een binnenhuisarchitect. Irma had zich geweldig kunnen uitleven hier! Het rommelige interieur stoorde mij persoonlijk totaal niet.
"Martin, we hebben hier iemand voor een belangrijke rol," mengde Aleman zich in het gesprek. Het was me nog niet duidelijk wie Dammas was, en wie Esdras. Waren dat hun echte namen?
Ik bekeek Weps nu wat nauwkeuriger. Met zijn spitse gezicht, witblonde haar, bleke gelaatskleur en blauwgrijze ogen, leek hij wel een wandelende reclame voor het arische ras. Hoewel ik ook erg 'blank' ben, vond ik onze gastheer een beetje eng type. Erotische operette, hoe kwam hij erbij!
"Flor heeft me al op de hoogte gesteld van de showbizzaspiraties van zijn aanstaande," stelde Weps ons op de hoogte, "en nu ik haar zie, bied ik haar meteen de belangrijkste vrouwelijke bijrol aan!"
Ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Behalve Flor kende ik niemand, nou ja, de twee Alemanbroers een beetje, en nu werd ik opeens opgenomen in de cast van die, ongetwijfeld vunzige, operette. Dat er over mij werd gesproken in de derde persoon, beviel me ook allerminst.
Bekijk het positief, Vosseslag, zei ik bij mezelf. De bieb is niks voor jou en wie weet, misschien wordt het je grote doorbraak. Dan zou Johan wel heel vreemd opkijken!
Terwijl Flor en Weps over het libretto spraken, staarde ik naar het zalmroze behang met rode rozen.
Een zwaar opgemaakte dame van middelbare leeftijd zong vrij vals mee met het liedje dat door de kamer klonk:

Im weißen Rößl am Wolfgangsee,
da steht das Glück vor der Tür
und ruft dir zu 'Guten Morgen!
Tritt ein und vergiss deine Sorgen.'
Und musst du dann einmal fort von hier,
so tut der Abschied dir weh,
denn dein Herz, das hast du verloren
im weißen Rößl am See!

Eén van de Alemannen bood me een glas champagne aan terwijl zijn broer me een of ander toastje gaf. Terwijl ik een flinke slok nam, besloot ik het beste te maken van dit bezoek aan meneer Weps.
Opeens kwam er iemand de kamer binnen die ik meteen herkende. Het was Theo Wemeldinge, de criminele jeugdvriend van Lode!

feedback van andere lezers

• Mephistopheles
  ok ben er weer bij.
  Goed behang weer, al begrijp ik geen sikkepit van dat Duits. Ik ken maar een aantal woordjes, en die ga ik je besparen want ze zijn van het censureerbare type...
  
  tot in de hemel, of in de hel. We zien wel.
  
  Mistaker: Haha die kunnen ook best in die operette.
  Ik zet in op de hel.
  
  Groet,
  Greta
• KapiteinSeBBos
  héérlijk!
  
  dikke knuffels,
  xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
  Mistaker: Dank!
  
  xxxxxxxx
• jan
  wat een ontzettend prachtig fout behang weer Greta!
  
  grtzz
  Mistaker: Superbedankt Jan!
  
  Groet,
  Greta