Volg ons op facebook
|
< terug
SCHUIM
"Schatje, ken je die mop al van die stotteraar die bijbels ging verkopen"…. was de openingszin van de blonde deerne die zich naast hem neervlijde. Hoe Jan zich ook keerde of draaide, steeds kwam ze terug aanzetten met één of andere, al dan niet, schuine mop.
Potverdorie, dacht hij bij zichzelf, waarom moet nu juist deze kroeg hier op de hoek, het geschiktste plaatsje zijn om op uitkijk te staan. In zijn vrij rijk gevulde politiecarrière had Jan al wel menig uurtje op uitkijk gestaan, dat mag je wel zeggen. Wij flikken, dacht hij verder, noemen het op observatie staan, of zitten in dit geval. Dat klinkt dan weer wat chique…….
Vanuit zijn kraaiennest had Jan een prachtig zicht op de inkomsthall van het flatgebouw schuin over de kroeg. Zijn target, de man die hij te voet volgde vanaf het gekende Antwerpse Sint Jansplein, was via enkele tussenstops in dat gebouw binnengegaan.
Met zijn walkietalkie had hij zijn ploeggenoten gewaarschuwd dat de "target" in dat gebouw was binnen gegaan. De andere ploegen stonden verder weg en zouden na een simpele radiomededeling van hem terug in actie schieten. Hij was de "eyeball" zoals ze dat noemen. De man die als eerste alles ziet en waarop de andere ploegen zich richten.
Met een cola-light voor zich, in die bruine kroeg in de buurt het centraal station, viel hij wel op. Jan had zich voorgenomen géén alcohol te drinken maar zag zich omringd van het kruim van de grootstad. En dat om negen uur' s morgen.
Aan de toog hingen twee franstaligen met uitgerekte bierbuiken. Beiden waren zo dronken dat ze nog met moeite konden blijven staan. De ene had zich blijkbaar niet kunnen beheersen en had in zijn broek geplast. Op zich géén probleem maar de geur die daar van af kwam drong tot in het binnenste van je neusgaten. Rustig aan bleven ze de ene na de andere pint naar binnen kappen, zonder oponthoud.
In een hoekje, naast de ingang van het toilet zat een oudere man. Nu ja oudere man, dat was moeilijk te schatten. Ogenschijnlijk was hij blijven hangen in de "seventies". Jan schatte hem zo ongeveer zestig jaar. Zijn haar was lang, heel lang tot op de schouders, maar zo grijs als een ochtendmist op de Noordzee. Zijn jeansbroek was afgewassen, maar dan niet door de fabrikant zoals vandaag alle jongeren dragen, maar echt afgewassen. Je zag amper de blauwe kleur er nog doorkomen. Over zijn grijsgrauw T-shirt droeg hij een namaak lederen gilet met franjes. Om het geheel nog completer te maken had hij een versleten lederen cowboyhoed op.
De man had een wazig blik en keek naar iedereen, maar sprak niemand aan. Hij praatte wel, maar dan met, en in zichzelf. Soms zag je hem naar boven kijken en met iemand praten, een iemand die niemand anders zag. Maar hij was gelukkig, dat wel, tenminste zolang zijn pint vol voor zijn neus bleef staan.
Naast de twee Fransmannen stond een, in een maatpak, geklede man zijn eerste koffie van de dag te slurpen. Zo te horen en ook te zien, was hij verliefd op de dienster. Dat zag je aan het constante oogcontact dat beiden onderhielden en de fijne handbewegingen die er gebeurden als zij hem voorbij liep. Elke keer, als ze langs kwam, streelde zijn hand langs of over haar dij. Hij kon het niet laten en zij had er blijkbaar géén probleem mee.
De kuisvrouw, een vrouwke van zeker tachtig jaar oud, stapte met haar aftrekker, dweil en plastieken emmer, de kleine gelagzaal binnen. Alsof één of andere sergeant een bevel had gegeven, ging elke tooghanger opzij staan en liet het vrouwke rustig de boel opkuisen. Van sluitingsuren had men in dit cafeetje nog nooit gehoord. Het was een prachtig zicht, gedwee als lammeren lieten de cafégangers zich van de ene hoek naar de andere drijven om dat vrouwke haar werk te laten doen.
Ondertussen deed ze gewoon verder met haar opkuis. Eén ding was wel zeker, lekker ruiken deed het de volgende tien minuten zeker wel. Een echte doordringende detergentgeur met een lichte achtertoon van dennenappels.
Na een halfuurtje had Maria, want zo noemde het vrouwke, gedaan in de kleine kroeg en ontving ze haar karig loon. Na nog een pint te hebben gedronken, een grote drieëndertiger natuurlijk, wuifde ze iedereen goedendag en vertrok. Ze was als een stuk meubilair van het café. Ik denk dat, als ooit de zaak wordt verkocht, ze mee op de lijst van de inboedel zal staan.
Kristie, zoals de blonde 50 jarige deerne zich noemde, kwam dichter bij Jan geschoven op de houten bank, aan de venster. "Heymakker, geef eens wat poen voor de muziek" zei ze - terwijl ze haar rechterhand openhield en eventjes schudde met de kleine rosse muntjes die erin lagen. Jan, of de Jakke, zoals de mannen hem noemden, gooide vlug twee stukken van vijftig eurocent in de hand.
Kristie stoof recht naar de jukebox. Jakke verwonderde zich dat zulke toestellen nog in de kroegen bestonden. Het leek wel een muziekdoos die weggelopen was uit de jaren zestig doch draaiende op moderne cédees. Ze had een pracht van een liedje uitgekozen. "Du" van Peter Mafay, een plakker van jewelste en wat te verwachten viel werd uiteindelijk onvermijdelijk.
"Schat, gij ziet er een lekker ding uit" kraaide Kristie en trok de Jakke in het midden van de dansvloer. Jan die niet goed wist welke houding aan te nemen ging mee en trachtte, van achter de schouder van de lange magere deerne, de deur aan de overkant van de straat in het oog te houden.
In een oogopslag zag hij één van de andere dienstwagens zeer traag voorbijrijden…. Natuurlijk hadden de jongens hem zien dansen met de blonde. "Verrek nog aan toe, dat draag ik de rest van mijn carrière weer mee" , dacht hij bij zichzelf. Na de uitdijnende woorden van het liedje, waarbij Kristie zich tegen hem had vastgeplakt alsof ze nooit meer weg wilde, ging hij terug aan het tafeltje aan de venster zitten. Na zijn vierde koffie kwam zijn target plotseling uit de deur aan de overkant van de straat gestoven. Via zijn "oortje" en zijn verborgen microfoon, aan de revers van zijn vest, gaf hij dit bericht door.
Kristie zat hem beteuterd aan te kijken en vroeg hem of hij soms een vijs kwijt was, terwijl ze met haar wijsvinger ter hoogte van haar slaap tokkelde. Jakke wist niet goed wat te zeggen en schudde maar van nee. "Toch wel" zei ze, "alleen zotten staan tegen zichzelf te praten en dat is wat gij al heel deze morgen staat te doen. Is het niet? " . "En daarbij" vertelde ze verder, "kent ge die mop al van die twee zotten die bijbels gingen verkopen………"
Jan stond recht, betaalde zijn gelag en verliet de kroeg waar een mengelmoes van het kruim van de stad die ochtend gewoon verder feestte. Misschien zou het woord "schuim" hier wel beter staan, dacht hij bij zichzelf.
Het schuim van de stad.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Wat een mens al niet moet doorstaan om zijn kost te verdienen.
elpe: Straf hé, ik zou niet ik hun plaats willen staan...$
thx ffb - Ghislaine
Heel tof neergezet collega met vertrouwde elementen zoals insiders ze kennen.
elpe: thx, echt gebeurd (een beetje geromantiseerd) - jan
goed dat je vrouw niet voorbijreed...
grtzz
elpe: zij was de collega die voorbijreed !
dankje voor de fb - manono
Heel goede beschrijving van de klanten en van het café. Ik zag het zo voor me.
elpe: en waar gebeurd ,
thx ffb - miepe
ook U heeft vandaag fb van vervééélende miepe aan het been. géén geluk!
wat heeft ze aan te merken?
"Met een cola-light voor zich, in die bruine kroeg in de buurt het centraal station": het woord "van" laat weten dat u die ergens bent vergeten.
"uitgerekte bierbuiken": leuk, zie ze zo liggen
en hier en daar een manklopertje maar dat is een persoonlijke kwestie, vrees ik
waar ik eigenlijk ook wel moest om lachen:
je gebruikt vaak twee kommas in je zin om er gauw iets beschrijvends in te zetten, ik geef straks wel een voorbeeld of twee; als je er op begint te letten, wordt het eigenlijk een leeuk spel om ze te lezen.
dus ik vond het, leuk
hier dus een tweetal voorbeelden van tussen-twee-komma-lezers (die ik, tussen deze twee haakjes door gezegd, bijzonderlijk leuk begon te vinden):
- Kristie, zoals de blonde 50 jarige deerne zich noemde, kwam dichter bij Jan
- Na nog een pint te hebben gedronken, een grote drieëndertiger natuurlijk, wuifde ze iedereen goedendag en vertrok.
elpe: dankje voor je uitvoerige (niet vervelende)fb
Ja inderdaad er zaten nog wat schoonheidsfoutjes in en wat betreft het gebruik van de komma's, die iets verduidelijken wat er voor of er achter komt, is dit een gebruik van mezelf. Als je het verhaaltje hardop leest en telekens kort inademt bij de komma, zal je merken dat je makkelijker leest.
grtz
elpe - ivo
heel leuk beschreven, schuim ... foam ...
elpe: "schuim" drijft altijd boven hé
thx ffb - yellow
knap
elpe: dankje
|
