|
< terug
Smeerolie
Na een omzwerving zie ik aan het eind van de doodlopende weg mijn einddoel: een naargeestige verzameling voertuigen in verschillende staat van verval, naast een donkere ruimte waarin blauwe overalls bewegen.
Met tegenzin laat ik mijn vrijheid bij de achterdeuren staan en stap van het zand op een betonnen vloer met zwartpaarse vlekken. Een blauwe arm wijst naar een deur en ik doorkruis de ruimte met dat merkwaardige parfum van olie, uitlaatgassen en zweetlucht.
In de donkere ruimte zijn een paar felverlichte plekken. Daar liggen, staan en buigen mannen zich over patiënten die, met hun klep open lijken te wachten op de specialist. Ik weersta de drang om terug te gaan, klem mijn sleutels vast en stap een kleine opslagruimte binnen.
Op de kale vloer staan stellingen met allerlei onderdelen, overzichtelijk in bakken of in oplopende grootte aan wandhaken. Alleen het tl-licht wijst op leven en leidt me naar een grijze deur. Op de drempel kijk ik even om, maar mijn reismaatje is niet te zien. Dan klapt de deur dicht, blauw aan deze kant.
Mijn krukken maken geen geluid op de harsachtige ondergrond en in het felle licht zie ik een lichtgrijs pad slingeren over een donkergrijze korreltjesvloer. Het voert me strategisch langs alle nieuwe modellen. Kartonnen tulpen hangen aan het plafond of op een trellis met plastic planten aan de muren. Twee keer stuit ik op een laminaatvloer, museumpaaltjes met rood koord geven me het gevoel dat ik naar een kunstwerk kijk, maar de kunst niet begrijp. Het eerste object is omringd door enorme affiches en kartonnen kasten met namaak autoradio's Het tweede staat tussen een manshoge zinken plantenbak met echte kokospalm en kasten met geluidsboxen en echte radio's De prijskaarten zijn in gelijke verhouding.
Mijn reis eindigt bij een balie, ik geef de sleutels tot mijn motoriek aan het streepjespak, die ze aan een overall geeft en mij parkeert bij de achter de echte radio's verstopte koffieautomaat. Waar ik wacht op de diagnose.
feedback van andere lezers- geertje
marja, een paar keer moeten herlezen, maar nu heb ik het binnen. PRACHTIGE beschrijving, met weer die pittige details...
"Met tegenzin laat ik mijn vrijheid bij de achterdeuren staan"
SU-BLIEM deze zin, in een verder boeiend geheel.
tjonge, wat een verhaal
groetjes
puk: Dank je. - harmandi
Heel apart weergegeven zo, het wegbrengen van je auto voor een beurt of keuring! Eén opmerking heb ik. Je gebruikt soms iets teveel bijvoeglijke naamwoorden achter elkaar. Ik begrijp dat je daarmee de sfeer wilt tekenen, maar pas op: overdaad schaadt!
puk: dank je. - waterklok1
het is wel spannend, je vraagt je constant af wat er gaat gebeuren..
zeer goed geschreven!
puk!
groet
lot
puk: Dank je. - Ghislaine
Met genoegen gelezen
puk: Dank je. - Vansion
oh ... een brilletje waardoor ik heel graag gekeken heb ...
het naast elkaar zijn van echt en onecht geeft dit stukje een extra dimensie
dingen doen leven en mensen doen 'dingen' ... knap en interessant...
PS die eerste ; moet dat geen : zijn? of zie ik het fout?
puk: Dank je. En ja, verbetrerd. Bedankt.
|
