Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (98)
Fred concentreerde zich behoorlijk toen hij dat geld aan het tellen was. Hij scheen echter een paar keer de kluts kwijt te spelen en hij nam er overigens zichtbaar zijn tijd voor. Omdat het wat te lang begon te duren kwam ik op het al dan niet ver gezochte idee om hem een vriendschappelijk duwtje in de rug te geven, of althans een poging daartoe te wagen.
'Gaat het een beetje?' vroeg ik hem terwijl ik een teken van leven in zijn luchtledige blik probeerde te ontwarren, 'je bent je tel toch niet kwijtgespeeld?'
'Jaja het is al goed,' klonk zijn geagiteerde stem, 'ik ben ermee bezig. Laat me nu gewoon eventjes met rust.'
'Je weet toch dat honderd cent één euro bedraagt hé, Fred?'
Hij keek me kwaad aan maar hield zich in. Hij kon het zich niet permitteren om zijn zelfbeheersing te verliezen want wie weet liet hij dat geld weer vallen en dan had je gegarandeerd de poppen aan het dansen.
Het duurde eventjes maar uiteindelijk wist Fred erin te slagen om het gepaste wisselgeld bij mekaar te krijgen want hij legde een aantal muntstukjes in de uitgestoken hand van de Tsjech, die vrijwel onmiddellijk na het in ontvangst nemen het bedrag begon te tellen om zich er zeker van te stellen dat de boekhouding klopte.
'Wacht eens,' zei hij eens hij alles nageteld had, 'je hebt me te weinig teruggegeven. Je hebt je misrekend.'
Fred slaakte een zucht. Je kon zijn hele ziel tot in zijn schoenen zien wegzakken. De blik in zijn ogen verstijfde en toen zei hij met kordate stem, 'ik heb alles wel degelijk juist nageteld. Kom niet af met die smoesjes. Je weet dat je dat bij mij niet moet proberen.'
'Je heb me twintig cent te weinig gegeven,' sprak de Tsjech tegen, 'ik ben geen spelletje aan het spelen.'
'Dat doe je wel,' weerklonk Fred's halsstarrige antwoord, 'en dat is niet de eerste keer. Ik ben dat gedoe van jullie beu aan het worden, hoor je t?'
'Wij zijn dat gedoe van jou beu aan het worden,' wierp de Tsjech giftig terug, 'en het is tevens ook niet de eerste keer!'
'Als je een probleem hebt met mij dan ga je maar ergens anders je heil zoeken!' brulde Fred, wiens korte lont reeds opgebrand was, 'de afrekening klopt wel! Ga terug naar Tsjechië, waar je vandaan komt, we hoeven jou hier niet!'
Na deze uitbarsting stormde hij woest naar binnen, waar hij plaats nam achter zijn toog en zichzelf een glaasje jenever uitschonk. Het was zijn manier om met de dingen om te gaan en ik nam het hem zeker niet kwalijk, maar toen hij had staan brullen was er wat speeksel uit zijn mond gevlogen en ik had er een beetje van in mijn ogen gekregen en ik begon het allemaal toch ietsje minder plezant te vinden daar op dat terras.
'Met die vent kan je niets meer aanvangen,' zei de Tsjech klagend, 'het enige wat hij nog doet is zich lazarus drinken en erop los brullen tegen alles en iedereen zonder over zijn woorden na te denken. Hij lijkt wel een tiener in het lichaam van een vijftiger, best zielig als je het mij vraagt.' Daarna dronk hij een kwart van zijn glas Duvel leeg, waarna hij boerde, iets obsceens riep naar een toevallige voorbijganger zonder erover na te denken en vervolgens luidop lachte om zijn eigen geestigheid. Ik had het niet goed verstaan wat hij die arme voetganger toegebruld had maar het miste zijn uitwerking niet want die vent draaide zich toch eventjes rond om te kijken wie hem de belediging naar zijn nietsvermoedende hoofd geslingerd had.
'Wat heb je tegen hem gezegd?' vroeg ik toen hij uit het zicht verdwenen was.
'Niets van waarde,' antwoordde de Tsjech terwijl hij over zijn snor wreef.
'De meeste dingen zijn niet van waarde,' reageerde ik, 'zoals muggen bijvoorbeeld, of een blad papier met een ezelsoor.'
'Het gaat om die aap die hierbinnen zit,' legde hij uit, 'hij behandelt ons als een stel kakkerlakken terwijl we zijn broodwinning zijn. Hij zou onze toewijding dankbaar moeten zijn in plaats van ons de huid vol te schelden voor het minste vergrijp. Hij is minder geciviliseerd dan een baviaan die met zijn eigen geslachtsdelen aan het spelen is. Je zal het zien, op een dag zullen ze hem schoppend en schreeuwend mogen afvoeren.'
'Dat lot zal ik waarschijnlijk ook niet ontlopen,' zei ik, 'maar als je schopt en schreeuwt, dan moet je het doelbewust doen.'
'Het enige wat hij doelbewust doet is zichzelf nog een glas uitschenken, moet je hem zien.'
We konden via het raam naar binnen kijken en Fred zat nog steeds achter die toog en was zichzelf inderdaad een nieuw glaasje aan het uitschenken. Er stond een klant te wachten om een bestelling te plaatsen maar Fred negeerde hem volkomen en dronk rustig van zijn jenever. Die vent die stond te wachten kreeg al gauw in de smiezen dat hij lucht was en verliet vervolgens de zaak, zonder dat Fred ook maar één keer naar hem opgekeken had.
'Trek het je niet aan,' zei ik tegen hem, 'Fred is gek aan het worden, bovendien krijg je hier toch nooit propere glazen.'
'Ach dat geeft toch niet, meneer,' zei die vent met een vriendelijke en opgewekte stem, 'dan ga ik toch ergens anders heen zeker? Tenslotte is het een veel te mooie dag om je zorgen te maken, niet?'
'Ik maak me nooit zorgen,' antwoordde ik, 'behalve als ik me zorgen aan het maken ben.'
'Dat begrijp ik volkomen, meneer,' reageerde hij, 'maar soms moet je het allemaal een beetje laten varen. Tranen dienen niet om pijn te verwerken, maar om schoonheid te bewenen.'
'Leuke spreuk,' zei ik, 'ik neem aan dat het niet van Tolstoj komt.'
'Helemaal niet,' glimlachte hij, 'dat heb ik ooit zelf eens opgeschreven. Ik ben dichter, nu ja, een ongepubliceerde dichter, het succes is me niet gegund geweest.'
'Een vriend van me zegt dat poëzie voor homo's is,' zei ik.
Die vent lachte eens hartelijk om mijn opmerking en schudde daarna een paar keer met zijn hoofd met een glimlachje op zijn gezicht in de trant van 'ach ach, die jongelui toch van tegenwoordig', waarna hij vriendelijk zijn hand opstak, iedereen het beste wenste en vervolgens erop uittrok alsof hij aan het rondhuppelen was in een rozentuin.
'Wat is er in hemelsnaam mis met die vent?' vroeg de Tsjech die er zich niet aan verstond.
'Zwarte koffie met veel suiker,' zei ik, 'oftewel compleet getikt. Eén van de twee. Kies er maar eentje uit.'
Hij nam de moeite niet om erop in te gaan en toen zaten we daar maar wat te zitten…
feedback van andere lezers- jan
dit lezen is een ware tantaluskwelling en dan te bedenken dat er geen druppel alcohol in huis is dus door jou moet ik door die kkou naar die fkroeg!
grtzz
Mephistopheles: Tantalus moet afgezien hebben, ik mag er niet aan denken, en aan die koude buiten al zeker niet - jack
Heel genietbaar stuk.
Bladeren papier met een ezelsoor vind ik net heel leuk, ze hebben al wat meegemaakt, in tegenstelling tot spic & span maagdelijke bladeren :-)
Dat cafe van jou bevalt me meer en meer.
Mephistopheles: Ik heb het niet zo voor een blad papier dat een ezelsoor heeft, al heb ik er in het verleden al heel wat veroorzaakt. - Mistaker
Right said Fred!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Amen! - koyaanisqatsi
Er zijn wel meer alcoholistische cafébazen... Moesten er nu ook nog zelfmoordende wapenhandelaars zijn...
Mephistopheles: Zelfmoordende wapenhandelaars, corrupte politiemannen die zichzelf arresteren, Al-Qaida leden die verkleed als de McDonalds clown getraumatiseerde 9/11 kinderen proberen op te beuren, het zou inderdaad een betere wereld zijn... - miepe
ai, stond er nog één (na al die andere ook) dol gekruisigde achter medunkt
nu doe je me toch wel nadenken over het nut van die tranen! tjonge
"graag gelezen," zal ik in je ezelsoor fluisteren.
Mephistopheles: ach, het nut van tranen, iedereen krijgt ze voor soms verschillende manieren. So be it.
Mijn ezelsoor bedankt je positieve gefluister... - henny
Van die tranen vond ik ook mooi gevonden. Ik zal het proberen te onthouden.
Mephistopheles: zo lang je ze er zelf niet van krijgt - manono
Mooi stuk!
Mephistopheles: dankje
|
