|
< terug
Hoe wreed kan het leven zijn
Ze hadden drie kinderen allen meisjes. Het gezin was compleet zo vonden zij en haar echtgenoot,
alle drie gezond van lijf en leden dus wat wilden ze nog meer. Met de nodige tegenslagen
maar ook met veel voorspoed en plezier, groeide het drietal op tot volwaardige jongedames.
De oudste was al spoedig getrouwd en de middelste was er toch eentje met een gebruiksaanwijzing
geworden. Het jongste meisje was enige jaren jonger dan haar zussen en was druk met haar studie.
En zo leek het een gewoon doorsnee gezin zoals er vele waren in die tijd.
Doch met de middelste dochter kwamen met de loop der jaren ook de nodige problemen.
Het zo vreedzame voortkabbelende leven van de ouders werd wreed verstoord als een der dochters de middelste van het stel, thuis komt met het bericht dat zij en met haar de samenwonende vriend diep in de schulden waren geraakt.
Goede raad is dan duur en het bleef toch hun kind die zo diep was gezonken. Samen waren de ouders het er dan ook snel overeens dat het huis wat zij nu bewoonden eigenlijk al veel te groot voor
hun beiden was geworden en was het besluit snel genomen om het huis te verkopen en tijdelijk bij
hun dochter in te trekken die hun hulp zo nodig had.
Wat toch wel een zware stap was vooral voor de moeder want de dochter woonde in een andere stad of eigenlijk een dorp.
Maar het was niet anders en ze maakten er maar het beste van,om hun kind voor verder onheil te
behoeden. De gehele inboedel van de ouders werd opgeslagen om later als alles weer op rolletjes liep zelf weer een nieuwe start te kunnen maken. Het samen leven met het jonge stel was niet altijd even gemakkelijk,de generatiekloof was groot. Maar met geven en nemen maakten zij allen er het beste van. Toch was het verlangen groot om weer samen te kunnen wonen en hun eigen ding weer te kunnen doen.
Op hun leeftijd hadden ze zich toch wel veel dingen eigen gemaakt. Iets wat niet altijd bij de jongere generatie hoorde.
Schulden werden ingelost van de opbrengst van het huis,en er werd een nieuwe beleids lijn uitgestippeld om dochter met vriend zo snel mogelijk weer op eigen benen te doen staan.
Dit had wel een tijdsbeslag van enige jaren nodig, maar toen alles weer een beetje op de rails liep
wilden de ouders toch ook weer eens rondkijken om in een eigen huisje te kunnen wonen.
En toen kwam als slag bij heldere hemel de mededeling dat het stel uit elkaar ging.
Dochterlief hield niet meer van haar vriend.
Op stel en sprong wilde zij dat haar vriend de woning zou verlaten, hetgeen niet zonder slag of stoot ging.
Toen staken de problemen weer hun kop op, en konden de ouders weer het half lege huis een beetje bewoonbaar maken. Zo slonk hun spaarpotje wel zeer snel. Want behalve de
helft van de inboedel was zij ook het aandeel in de huur en andere vaste lasten kwijt. Haar verdiensten waren niet zo groot dat zij op eigen kracht in het huisje kon blijven wonen.
Dus staakten de ouders het zoeken naar een eigen huisje en probeerden zij dochterlief weer
op eigen benen te doen laten staan.
Maar toen kwam zij met de verpletterende mededeling dat ze weer verliefd was geworden en wel op een man die twee jaar ouder was dan haar vader.
Dat was slikken voor de ouders vooral omdat ze er achter kwamen dat deze man in het geheel niet deugde.
Er wordt gezegd dat liefde blind maakt en dat was helaas ook met deze verliefdheid een feit.
Deze nieuwe liefde hield er al drie jonge vrouwen erop na die ook tientallen jaren jonger waren dan hem zelf en die ook in zijn huis woonden zo zou de dochter nummer vier worden. Maar zij luisterde in het geheel niet naar goede raad,en al snel pakte zij haar spullen en trok bij deze man in zijn huis.
Niet merkende dat hij het op haar geld had gemunt.
Wanhopig probeerden de ouders de dochter te overtuigen van dit feit. Doch deze was daar doof en blind voor,wilde niet naar de smeekbede horen van haar ouders om alles goed te overdenken, zij ging haar eigen weg.
Zodat de ouders weer opnieuw naar een eigen huisje gingen zoeken.
Voor zij dit konden vinden kregen zij tot hun grote onsteltenis een brief van de woningcorporatie met de mededeling dat de woning met vier weken leeg moest worden opgeleverd.
Dochterlief had onder druk van haar vriend het huurcontract opgezegd en haar ouders er niet over ingeformeerd. Daar stonden de ouders dan volkomen hulpeloos met de rug tegen de muur, want zij hadden al hun moeiten ten spijt, nog steeds geen huisje gevonden wegens een groot huisvestings gebrek.
Met veel speuren en moeite vonden zij in een geheel andere stad waar zij niemand kenden een apartement waar zij in konden trekken.
En dan diende het volgende probleem zich aan, de inboedel die zij eerst volledig hadden opgeslagen was met behulp van de nieuwe vriend door dochterlief gestolen en verkocht. Daar stonden ze dan, sprakeloos en verbijsterd en geheel ontredderd en bijna een niet te overwinnen pijn en verdriet.
Als ouders die altijd het beste met hun dochter hadden voorgehad nu met geheel lege handen wanhopig en verslagen niet wetende wat te doen. Niet alleen de gehele huisraad was weg maar ook alles wat emotieonele waarde had was verdwenen.
Geen enkele foto of trouwfoto's meer , het leek of het verleden nooit had bestaan.
Alleen hun ringen met hun naam en datum gaven dat zij ooit eens waren getrouwd, verder moesten zij het met hun herinneringen doen.
Het appartement dus wel een dak boven hun hoofd hadden zij wel gevonden, maar verder waren ze alles kwijt. Door elkander niet los te laten en met veel tranen en verdriet met slapeloze nachten hebben zij een nieuwe toekomst op gebouwd, te beginnend zoals een jong getrouwd stel dat hun nieuwe woning ging inrichten.
Heel hun leven hadden zij hard gewerkt en niets overgehouden als alleen elkander en hun liefde.
Slechts een ding bleef over, de liefde en ondersteuning van de jongste dochter en schoonzoon die door dik en dun gegeven werd en die nog steeds als een rode draad doorwerkte in hun leven.
De dochter is geen dochter meer, zij hebben haar nooit meer gezien.
feedback van andere lezers- manono
Wat een tragedie, Hettie!
Ik vind je verhaallijn boeiend!
hettie35: Dankjewel Manono ben blij dat je het een boeiende lijn vind. Dit zat al jaren in mijn hoofd maar het kwam er maar niet uit,gisteren kreeg ik de geest en kon ik niet meer stoppen,
groetjes Hettie - silvia
vreselijk verhaal Hettie !
ik hoop dat het niet echt gebeurd is, maar ik weet dat sommige ouders echt te veel afzien met hun kinderen.
groetjes
hettie35: Dankjewel Silvia en inderdaad is het een waar gebeurd verhaal,
groetjes Hettie - MarieChristine
Uw verhaal leest vlot. Hoewel het niet helemaal logisch is dat de nieuwe vriend op haar geld aast terwijl zij dat niet heeft. Hier en daar kunnen enkele zinnen ook beter geschrapt worden. Less is more. Toch proficiat!
hettie35: Dankjewel helaas is het een waar gebeutd verhaal en haar vriend aaste op haar salaris dat zij verdiende en aan hem moest afgeven.Fijn dat je het hebt gelezen,
groetjes Hettie
|
