|
< terug
Heimwee, maar waartoe (Hoofdstuk 1)
Zij liep op de markt toen ze dacht een bekende te zien. Het meisje had net zulke
mooie blonde lokken als haar oudste dochter en gelijk hetzelfde slanke postuur als haar. Doch
toen zij zich ineens omdraaide was het voor haar een geheel vreemd gelaat dat haar aanschouwde. Het hart van de vrouw sloeg een tel over van twijfel tussen blijdschap of verdriet.
Haar dochter was reeds enige jaren uit haar leven verdwenen maar niet uit haar hart en
gedachten. Regelmatig als zij blonde lokken zag dacht ze aan haar oudste dochter. De lust om nog verder over de markt te lopen was geheel verdwenen en zij kocht snel
wat ze nodig had en ging vol van gedachten huiswaarts. Ze ruimde haar groenten van de markt op en maakte verdrietig een kopje thee . Ze vroeg zich bij zich af wanneer het stille verdriet nu eens minder zou worden maar gelijk wist zij het antwoord al, nooit kon ze haar dochter vergeten.
Eenmaal in haar zetel gezeten liet ze haar gedachten de vrije loop naar het verleden.
Toen haar dochter nog een jonge kleuter was had ze altijd een vrolijk karakter en hield veel van
zingen. Haar mondje stond niet vaak stil en vroeg vaak aan haar moeder om met haar mee te zingen.
Met deze herinneringen kwam er een droevige glimlach om haar mond; wat was dat een
gelukkige tijd. Eenmaal naar de kleuterschool gegaan,veranderde het karakter van de blijde kleuter in een eigenzinnig kind dat soms moeilijk te doorgronden was. Maar ook had ze wel nog haar vrolijke momenten met haar zeer wijze opmerkingen voor een kind van vijf jaren.Er waren ook veel vriendinnetjes die graag bij haar wilden spelen en ze speelde zelf ook graag bij een vriendinnetje.
Na nog een tweede kopje thee te hebben ingeschonken mijmerde de moeder verder. Waar was het toch misgegaan? De verdere basisschool had ze toch goed doorlopen en de vrienden sliert werd alleen
maar langer. Wat wel veel gezelligheid met zich mee nam ondanks alle drukte die het voortbracht.
Ja,ze had de opvoeding grotendeels alleen moeten doen want haar man was veel van huis,
hij maakte verre ritten op zijn truck als chauffeur. Het lukte haar desondanks toch goed om een
gezellig thuisfront te maken zodat het gezellig was als hij weer een paar dagen thuis was.
Ook voor hun kind was het steeds een feest als papa weer eens thuis was, ze was dan niet bij hem weg te slaan. Ach dat vond ze heel normaal want als haar man thuis was het dan ook een groot feest, zowel voor haar dochter als voor haar.
En zo vlogen de jaren van de basisschool voorbij en kwam de nieuwe uitdaging van het
hoger onderwijs. Ze hadden samen wat scholen bezocht en met enig advies van leerkrachten
was de beslissing genomen voor de Land en Tuinbouwschool.Het was een aardig stuk fietsen maar zo had hun dochter haar ouders verzekerd dat ze dat helemaal niet erg vond, en met slecht weer was er ook nog de bus die vlak bij de school stopte. Alzo besloten en gedaan ging zij vol energie op de fiets naar haar eerste schooldag die door haar latere optimistische verhalen geheel niet tegen was gevallen. Met enige weemoed dacht de moeder terug naar de toen nog vrij rustige dagen met goede tijden in deze schoolperiode.
Drie jaren verliepen snel en vrij probleemloos voorbij,maar toen haar dochter in het begin van het vierde jaar dwarse puber buien kreeg was de fase van een vrij kalme periode voorbij. Ineens kwam daar de mededeling van haar kant dat zij de school wilde verlaten en niet af wilde maken.
Er was geen praten aan en zelfs haar man die meestal weinig zei kreeg het met zeer harde woorden niet voor elkaar en zo verliet zij vlak voor het examen deze school.
Haar herinneringen gingen terug naar die zeer woelige tijd van verwijten en ruzie dat ze als ouders voor de voeten kregen geworpen dat ze zeer ouderwets waren en zijzelf wel wist wat te doen met haar leven.
Zo links en recht was er eens een baantje maar vaak niet voor lang. Ze herinnert zich de toenmalige schoonzoon die opeens kwam opkwam dagen en zij hoopten een omkeer in de houding van hun dochter te zien. Tja,die vriend was een blijvertje en bracht veel gezelligheid met zich mee het leek de goede
kant op te gaan. Door haar vriend aangemoedigd vond zij weer een vaste baan en de ruzie over haar eeuwig tekort aan
geld leken minder te worden. De moeder zuchtte eens bij haar inmiddels koud geworden kopje thee, ze vroeg zich af of het wel verstandig was om al die oude herinneringen weer op te halen.
Wetende dat dit heel niet goed was voor haar gezondheid maar ongemerkt gleden haar gedachten weer af naar het verleden.
Toen kwam die ene zwarte dag dat haar dochter niet het geld kreeg wat zij wilde lenen van haar ouders, veel geschreeuw en een hard dichtslaan van de buitendeur was het resultaat en daarna een
onnatuurlijke stilte. Haar man dacht dat het allemaal zo'n vaart niet zou lopen maar zijzelf had toch een heel naar voorgevoel en met een knoop in haar maag. En als de dag van gisteren wist ze nog te herinneren haar slapeloze nacht en het alsmaar draaien om toch de slaap te kunnen vatten.
Ook de volgende dagen kwam haar dochter niet opdagen tot de zij de tip kregen dat zij bij de ouders van haar vriend was ingetrokken. Ze wist nog het beven van haar handen te herinneren toen ze wilde bellen om met haar te kunnen spreken. Ook het hectische schreeuwen van de dochter door de telefoon dat zij nooit meer iets met haar ouders te maken wilde hebben en al woedend het eenzijdige
gesprek met haar afbrak.
Door al de herinneringen die omhoog kwamen voelde ze weer die onmetelijke pijn die ze toen had gevoeld en dat deze eigenlijk nooit meer echt waren verdwenen. Na een aantal maanden zag zij haar dochter sterk vermagert door de
straat lopen doch zij liep haar ouders voorbij alsof het vreemden voor haar waren. Het had zowel op haar man als ook op haar grote inpakt gemaakt dat dit zo kon gebeuren en ze waren er dan ook
dagenlang er erg door van streek geweest. Ze wist nog dat niets meer hetzelfde was als ooit
tevoren toen haar dochter het ouderlijk huis had verlaten. Al dieper in haar herinneringen gravend zag zij het
beeld weer voor zich toen op een avond de bel ging en zij naar de deur liep.
Helemaal verstijfd van schrik zag zij haar dochter staan die haar even wilde spreken over
de huishoudelijke spullen bijeen gespaard voor haar uitzet die bij haar ouders op zolder stonden. Kil en afstandelijk werd de vraag gesteld alsof zij niet tegenover haar moeder stond.Zonder al te veel woorden werd geregeld dat haar vriend op een avond de spullen op zou komen halen daar zij een flatje hadden bekomen. Maar daarmee was het contact niet weer zoals het moest zijn, af en toe kwam er een telefoontje maar er mocht van haar dochter nergens over worden gesproken. En daarmee bleven de gesprekken stroef en in het geheel niet ongedwongen.
Even opgeschrikt uit haar sombere gedachten kwam er zowaar een glimlach om haar mond
toen zij moest denken aan die ene avond maanden later dat de deurbel onverwachts klonk.Ze wist nog heel goed hoe haar man open deed en met het tweetal in de woonkamer kwam, op zijn gezicht een blik van zeg maar niet zo veel we horen het wel. Zeer bedeesd werd er gevraagd of ze mochten gaan zitten want ze wilden toch nog eens praten.
Overrompeld en even zonder woorden als zij waren knikten ze alle twee en wezen op de bank waar het jonge stel plaats nam. Na wat nutteloos heen en weer gepraat kwam het hoge woord eruit, ze hadden trouwplannen en wilden dit niet zonder wederzijdse ouders aanwezigheid doen. Wat herinnerde zij zich nog de grote vreugde die in haar opkwam en het hart een sprongetje liet maken. Ook haar man zag ze een traantje wegpinken van ontroering omdat het tweetal zo tot inkering waren gekomen. Met grote blijdschap gingen zij die avond naar bed,niet wetende wat hun allemaal nog te wachten stond.
(Word vervolgt)
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Ik heb in het begin ook zo gesukkeld met allerlei woordkeuzes en vervoegingen maar dat went want je weet waar je nu al staat
Willy
hettie35: Ja alle begin is moeilijk,
het komt me nu ook niet zomaar aanwaaien.
Dank je voor je lezen.
Groetjes en een fijn weekend. - MarieChristine
Ik ben ook benieuwd wat hen nog te wachten staat.
hettie35: Als je het een beetje bij leest kom je er wel achter,
toch alvast bedankt voor het lezen,
groetjes Hettie - manono
De opbouw van het verhaal vind ik goed.
Ik heb enkele dingen opgeschreven maar weet niet of je dat wel graag hebt. Laat me dat maar weten.
'richting haar huis' : huiswaarts (suggestie)
weglaten : 'voor zichzelf', 'bij haar zelf', 'voorbij' (zit al in 'verlopen')
na 'al' zou ik een dubbel punt plaatsen
na 'mond' ; wat was dat toch
na 'verder'. Waar...
'heel niet erg vond' : 'helemaal niet erg vond
'toch' komt heel vaak in d etekst voor terwijl dat woordje hier en daar gemakkelijk kan weggelaten worden.
Ik heb niet heel de tekst zo bekeken, aleen de eerste stukken.
Misschien heb je hier wel iets aan.
hettie35: Hallo meis,nee ik vind het helemaal niet erg maar juist opbouwend,ik heb liever mensen die eerlijk met wat zij vinden en denken,
wens je nog een fijne dag,
groetjes Hettie
|
