Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (105)
Een dag later kreeg ik een brief van de gemeente in de bus. Er werd in vermeld dat mijn voorlopige identiteitsbewijs vervallen was en dat ik me zo snel mogelijk aan het stadshuis moest melden. De bedoeling was dat ik het document dat me toegezonden was samen met een daarbij gevoegde pasfoto terug inleverde, wat betekende dat ik een fotograaf mocht zoeken want ik had geen foto's van mezelf, althans niets dat bij de staat door de beugel ging kunnen. Ik zocht de dichtstbijzijnde fotograaf uit en trok er heen. Administratieve rompslomp was als hooi voederen aan een dood paard maar soms moest je het doorstaan ondanks de daaropvolgende indigesties. De fotograaf bleek trouwens een vriendelijke man in opper best humeur te zijn. Ik schatte hem tegen de veertig, met een opvallend putje in zijn kin dat hem eerde onteerde dan sierde. Gelukkig wist hij aan welke kant van de lens hij hoorde te staan.
'Vertel me eens wat ik voor u kan doen, meneer?' weerklonk zijn enthousiaste stem.
'Het is voor pasfoto's,' zei ik, 'ik heb er nodig. Liefst vandaag nog.'
'Pasfoto's zijn mijn specialiteit,' reageerde hij, 'komt u maar mee, meneer.'
Ik volgde hem naar een achterkamertje waar een blauw en wit scherm opgesteld stond. .Er stonden wat lampen in het midden en een fototoestel op statief, loodrecht op het middelpunt van de hele omgeving geplaatst. Centraal stond een kruk met een kussen op, een roos kussen, maar dat kwam vermoedelijk niet in beeld.
'Gaat u maar zitten,' zei de fotograaf en hij begon al meteen aan zijn fototoestel te prutsen. Geen gepraat over geld of niks. Hij vloog er onmiddellijk in.
'Ga even wat meer met uw schouders recht zitten, meneer,' instrueerde hij, 'en schuiffel enkele centimetertjes naar achter.'
Ik deed wat hij vroeg.
'Draai nu je hoofd ietsje meer naar links, meneer,' dicteerde hij verder, 'en ga nog ietsje schuiner zitten en richt je blik een dertigtal graden hoger. Neen meneer, nu na gaat u te hoog, vijftien graden naar beneden nu. Ja zoals u het nu heeft. Zo houden meneer. Naar het vogeltje kijken meneer, en lachen meneer, blijven lachen meneer..'
Hij duwde op het knopje. Er leek niets te gebeuren.
'Allemachtig,' hoorde ik die fotograaf zeggen, 'ik ben iets belangrijk vergeten.'
'Hoezo?'
'Een filmpje,' antwoordde hij, 'ik had nog geen filmpje in het toestel gestoken.'
Hij verdween even uit zicht en kwam enkele minuten later terug met een filmpje, zich excuserend voor zijn stommiteit. Het was nochtans zijn gewoonte niet zei hij. Ik haalde er mijn schouders bij op. Als hij nu maar voortmaakte. De tijd drong.
'Oké meneer, deze keer lukt het wel.'
Hij trok een foto. Een verblindend licht verscheen en toen had ik hoofdpijn.
'Kop ietsje hoger, meneer. We doen het nog een keer.'
Een vijftal foto's later stopte hij pas. Wilde waarschijnlijk zijn eerdere stommiteit goed maken door er een extraatje bovenop te doen. Toen het achter de rug was en ik de rekening betaald had begaf ik me naar het stadshuis. Het was nog niet zo laat op de middag en dus trok ik er heen, want met wat geluk kon het vandaag allemaal nog gedaan worden. Ik moest een nummertje trekken uit zo'n machine en mijn beurt afwachten. Het duurde echter niet lang en plots mocht ik me aan een beschikbaar loketje gaan melden.
'Het is voor pasfoto's,' zei ik tegen de klerk toen hij me zijn luisterende oor schonk. Het was een vent van halverwege de dertig, met een mager gezicht en opvallende jukbeenderen. Had een kwakje gel in zijn haren gesmeerd en nu zat hij daar, zijn kapsel blinkend als een edelsteen onder het invallende zonlicht.
'Hebt u al de benodigdheden bij u?' vroeg hij me tenslotte. Elk woord mooi gearticuleerd. Bureaucratie als uitgesmeerde boter.
Ik gaf hem de nota die ik ontvangen had en de pasfoto's die ik had laten maken. Ze zagen er niet uit, maar het klusje was in ieder geval achter de rug.
De klerk deed die zeepbel echter al snel uiteen spatten.
'Je foto's kunnen we niet aannemen,' zei hij, 'ze zijn niet goed.'
'Hoezo ze zijn niet goed?'
'Verhoudingsgewijs klopt het niet geheel en bovendien is er wat mis met de achtergrond. Het spijt me maar deze foto's zijn niet reglementair.'
'Niet reglementair?' herhaalde ik, 'het heeft me anders wel een smak geld gekost.'
'Das is jammer voor uw zaak, maar daar kunnen wij niet aan doen. U zult nieuwe, reglementaire foto's moeten laten maken die aan de standaardeisen voldoen, zo niet kunnen wij u niet helpen.'
'Betaal je me dan eerst mijn geld terug, zodat ik nieuwe foto's kan gaan maken?'
'Meneer, ik ben ambtenaar. Mijn werktuigen zijn pen, stempel en onverschilligheid. Als u financiële steun en mededogen zoekt probeert u het dan eens bij de dienst openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn. Gegroet.'
Hij scheepte me af en daar stond ik dan. Vijftien euro armer, een paar uurtjes tijd verloren, en nog geen stap verder. Ik besloot om verdere pogingen ter vervolmaking van mijn nieuwe identiteitskaart te staken en voorlopig het beest te negeren. Het geld was toch op en ik kon maar een beperkt uren administratie per week verdragen, een grens die inmiddels zo goed als bereikt was.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ja, de cirque van de pasfoto's. Paar jaar geleden werden de foto's van onze tweelingkids geweigerd omdat hun hoofdjes (ze waren ocharme drie jaar oud!) te klein waren!! (op de foto)
Wij terug naar de fotograaf: resultaat: monsterlijke close up waaruit geen hond onze kinderen kon herkennen. Maar, ze werden wel geschikt gevonden voor de reispassen...
Mephistopheles: en lelijk zijn ze ook altijd. Ooit al eens iemand gekend die een mooie pasfoto heeft? Ik wacht er nog steeds op - MarieChristine
Ik ken u, of liever uw verhalen, nog maar pas maar ik ben al een echte fan. Er is iets "Brusselmans" aan uw stijl. Bovendien maken uw grappige en originele reacties op feedback mij aan het lachen. Meer moet dat niet zijn. Ook in dit verhaal is het hoofdpersonage weer de pechvogel (haha).
Mephistopheles: Brusselmans is wel een invloed, niet zozeer dat nutteloze gedoe waar ik over schrijf, maar de manier waarop, de verheerlijking van het absolute niets!! - jack
Hoehahaha, u bent terug en hoe! Dat dood paard en de juiste kant van de lens waren al genoeg om een milde aanval van slappe lach te veroorzaken en dat terwijl ik geheel alleen voor mijn computerscherm zit. En neen, ik zal u de moeite besparen er een opmerking over te maken: geen al dan niet deftig gerolde frietzakken in het spel.
Omtrent uw sollicitatie: ik betaal in rondjes drank, het is maar dat ge t weet ;-)
Enkele kleinigheden:
Opperbest
schuiFelen
Mephistopheles: Ach, ik zit ook altijd alleen voor mijn computer, dat is overigens de schoonheid aan een eigen computer. Een wereldje op zich, je eigen shit erop zetten en niemand die zich er mee te bemoeien heeft...
Nog nooit operpest geschuiffelldT trouwens? - Magdalena
grinnik!
Mephistopheles: blij met je grinnik. Kleinkind al geboren ondertussen? Je hebt er me eens iets over prijs gegeven, met de nadruk op prijs want kindjes zijn altijd een prijs waard, tot ze volwassen zijn en ook klojo's blijken te zijn hé, net als de rest van de wereld trouwens.. - julien_maleur
graag gelezen
JM
Mephistopheles: dankjewel - Mistaker
Gers!
Groet,
Greta
Mephistopheles: *zucht* - jan
er zijn van die dagen..bij ons (NED) moet je er gekleurd op staan wil je een kans maken op een geldig document,
grtzz
Mephistopheles: erg irritant om mee te maken, een geestelijke castratie - henny
Met Jan eens. Het zijn tegenwoordig echte boeventronies die je in moet leveren.
Mephistopheles: inderdaad - manono
Ja, pasfoto's, wanneer je ze nodig hebt, zijn ze nergens meer te vinden in huis...
Mephistopheles: en ze zijn ook niet om aan te zien. Snap niet waarom die altijd zo lelijk moeten zijn
|
