Volg ons op facebook
|
< terug
De verplaatste Saint Bernard (2en slot): voor alle jongeren met een 'diagnose'
Het drama gebeurde toen een van zijn buurjongetjes zijn lievelingsspeelgoed kapot trapte. Per ongeluk eigenlijk. De Saint Bernard puppy blafte heel luid dat hij daar verdriet van had en wilde gerust gelaten worden! Een mama Saint Bernard zou dat geblaf onmiddellijk begrepen hebben, maar een straathondmama - hoe vriendelijk en vrolijk ook - niet. Simpelweg omdat dat soort blaffen niet bestaat in hondensoorten die 'overleven' in hun genen dragen.
Het gekwelde geblaf van de Saint Bernard werd begrepen als… het dreigende geblaf van straathonden die zich gaan verdedigen of gaan aanvallen! Mama en papa straathond keken elkaar heel bezorgd aan. Ze wisten dat het bestond: straathondjes die - als ze niet tijdig in toom gehouden worden - veranderen in gevaarlijke onopgevoede wilde Rotweilers.
Mama en papa probeerden zelf hun zoon in toom te houden. De jonge Saint Bernard blafte nog gekwelder, nog luider! Hij slaagde er aan geen kanten in om duidelijk te maken dat zijn geblaf nooit of nooit dreigend was, dat hij voelde dat hij een andere aard had, dat hij 'anders' was.
Maar, hij had geen taal. Hij had enkel geblaf en, hoe harder hij blafte, hoe bezorgder zijn ouders werden.
Ze haalden er de Raad van Wijze Straathonden bij die - op basis van hun verhalen en de verhalen die de ronde deden - beslisten dat de kleine Saint Bernard aan het uitgroeien was tot een gevreesde ongetemde Rotweiler. Het was in sereniteit en met zwaar gemoed dat de Raad aan de ouders meedeelde dat hun zoon in een heropvoedingsinstelling moest geplaatst worden waar therapieën bestaan die verhinderen dat straathondjes als hun zoon, zouden degenereren tot de gevreesde modificatie van hun Ras.
Zijn vader en moeder waren heel erg treurig. Maar, ze wisten dat ze deze zware maatregel moesten respecteren om nog erger te voorkomen. Ze wachtten en hoopten hun zoon terug te zien als het gevaarlijke weg-geopvoed was.
De kleine Saint Bernard groeide op vol wroeging, vol spijt en treurnis dat hij zo 'anders' was en een gevaarlijke modificatie van het ras in zich bleek te dragen. Hij keek met zachte hunkerende verdrietige ogen naar de vrolijke spelende straathondjes met de wetenschap dat hij nooit bij hen zou horen. Hij zette zich in om braaf te zijn. Hij leerde beleefdheid met een ongekende inzet.
Helaas, zijn inspanningen baatten niet.
Hij begreep niet waarom.
Hij begreep niet dat de uren dat hij soms blafte in weemoed, in hoop op hulp… door zeer bezorgde Wijzen geïnterpreteerd werden als het bewijs dat de gevaarlijke modificatie tot Rotweiler niet in te dijken viel.
Tot op de dag… was dit écht een mooie dag?... dat de Saint Bernard een mankend gewond straathondje ontmoette.
Zijn ware aard kwam zonder enige belemmering tot volle bloei.
'Ik heb zo veel pijn!,' klaagde het gewonde beestje.
'Laat mij eens kijken,' zei de Saint Bernard, en glimlachte mild. 'Dat is maar een heel klein pijntje!'
'Echt?'
'Ja, echt! Ik weet waarover ik spreek!'
Het gewonde straathondje krabbelde overeind en keek hem intensief en langdurig aan om te weten of haar pijn echt maar een klein pijntje was. Vol verwondring zag ze hem gaan en, ze volgde hem. Hij glimlachte en ze werd blij.
'Weet je, ik ben heel erg lelijk,' fluisterde ze.
Hij bleef staan en keek.
'Misschien zie jij dat niet, maar ik ben afgrijselijk erg lelijk.'
Het was de beurt aan de Saint Bernard om stil en langdurig en intensief te kijken of dat kleintje meende wat ze zei.
Hij duwde haar een beetje.
Ze bloosde. 'Dat deed niemand meer, al heel lange tijd niet meer, omdat ik zo lelijk ben. Ik denk dat er iets met jouw ogen scheelt.'
De Saint Bernard en het gewonde straathondje waren allebei verrast. Ze voelden allebei een gevoel dat ze al heel lang niet meer voelden. Ze spraken over God en lachten als kinderen en wandelden verlegen blij op straat.
feedback van andere lezers- julien_maleur
Ik wilde onmiddellijk ook het vervolg op 1 lezen en ik herhaal mijn vorige fb. Men kan zo jouw hondenverhaaltje verplaatsen in de mensenmaatschappij en jouw hondjes door mensen vervangen. Ik vind het prachtig en ontroerend. Jouw verstoten St. Bernard doet mij denken aan al die kinderen, pubers, die niet begrepen worden, hun draai niet vinden en dan in opvoedingsgestichten terecht komen. Uw einde is zo hoopvol: uiteindelijk vinden twee miskenden elkaar en vinden samen het geluk. Een verhaaltje dat men niet vrijblijvend leest.
groeten JM
Magdalena: Je hebt het volledig door en door begrepen Julien. Dank je!
Maar Manono heeft gelijk: ik heb onvoldoende doorzicht in honden om er mij aan te wagen een menselijk verhaal te projecteren op hondjes: ik riskeer alle echte hondenkenners op mijn dak te krijgen :):):) - manono
De honden staan voor mensen. Dat had ik al begrepen in het eerste deel.
Hier vind ik dan weer verwarrend dat de honden zich eerst in een dierenwinkel bevonden en dan spelen ze op straat... hoe zit dat dan, werden ze geadopteerd, gekocht samen met de ouders...? Misschien ben ik hier te oud voor.
Honden die over God spreken...sorry, dat kan er bij mij niet in. Ik begrijp de boodschap ook niet. Ze komt bij mij niet aan.
Hopelijk heb je hier iets aan en hopelijk neem je me dit niet kwalijk.
Magdalena: Nee, ik dacht dat dat duidelijk was: een meisje in de dierenwinkel had simpelweg twee puppy's verwisseld.
En ja, ik heb hier wel degelijk VEEL aan. Ik ben namelijk samen met iemand anders een boek aan het voorbereiden. Je hebt mij klaar en duidelijk de waarschuwing gegeven dat ik mij niet op gebieden van Walt Disney moet begeven :).
Dank je oprecht. - tessy
mooi hoor, ik vertaal het ook naar de mensen en het veroordelen van iemand die niet slaafs meeheult met de meute.Mooi einde, iemand die het ballonnetje doorprikt en de schoonheid ziet in de ander.
Magdalena: Tessy, wat een hartverwarmende feedback, temeer daar je het heel erg juist interpreteert!
XXXX - Ghislaine
Ik heb hier behoorlijk plezier in. Ik ga niet echt akkoord met je reactie onder manono. Walt Disney bracht goede films met een heuse boodschap, wat is daar nou verkeerd aan?
Magdalena: thanks! - silvia
ik heb gewacht tot je verhaal af was om te reageren.
Er zitten inderdaad hier en daar wat haperingen in de verhaallijn, maar het zeker niet slecht geschreven en de boodschap die je erin legt komt duidelijk over.
Graag gelezen dus :-)
groetjes
Magdalena: thanks!
Rustig nalezen en herwerken in een kalme periode dus - hettie35
Ik heb je andere deel ook gelezen en vind dat het vlot leest,
moet wel eerlijk zeggen dat het niet geheel mijn smaak is maar daarom is het niet minder goed. Sorry voor mijn eerlijkheid
maar diezelfde eerlijkheid zegt ook ,,Knap gedaan"
groetjes Hettie
Magdalena: dank je Hettie!
Het past in het kader van een groter geheel waarbij iemand anders zelfs de belangrijkste schrijfster is. We werken en alle oprechte commentaar is héél erg welkom! - Mephistopheles
Als ik die puppy geweest was had ik iedereen een stuk uit hun been gebeten en de boel onder gepist
Magdalena: grinnik... wat een goed idee! - jan
ik lijk op een wolf denk ik...
XXXX
Magdalena: Ik denk dat je gelijk hebt. Heb ooit aardig wat over wolven gelezen: zeer aanhankelijk en trouw aan de eigen kudde, prachtdieren, maar... o wee als de kudde aangevallen wordt, dan tonen ze hun tanden
|
