Volg ons op facebook
|
< terug
Heimwee maar waar naartoe (Hoofdstuk (9)
Na een zware en verdrietige dag reden ze zwijgend en in gedachten naar hun dochter. Gelukkig
hadden ze oppas gevonden om deze avond vrij te kunnen praten. Het moest allemaal niet te lang gaan duren, want de kinderen gingen toch een beetje vragen waarom ze alleen weg gingen.
Ze hadden het nog een draai kunnen geven dat ze niet lang wegbleven maar toch, de
eerste alarmbelletjes rinkelden al zachtjes. Haar man had ze afgeleid door lekker met ze te
stoeien voor ze in bad gingen, dus gingen ze wel moe naar bed en sliepen vrij snel.
Zodra ze lekker sliepen waren ze ook snel vertrokken, om zo niet al te laat thuis te komen.
Hun dochter deed open toen ze voor de deur stonden, wit en met behuilde ogen. Het zou
moeilijk worden begrepen ze, en ze keken elkaar even aan.Haar man nam het woord toen ze bij elkaar zaten. Ja, en dan brande de eerste vraag op zijn lippen. Hoe was het gesprek met maatschappelijk verlopen.
Ze zag dat haar dochter zich op de lippen beet van zenuwen, maar ze vermande zich
enigzins en vertelde van het gesprek met de maatschappelijkwerkster.
Met een monotone stem vertelde ze haar verhaal. Vele vragen waren haar gesteld maar er
werd ook naar haar geluisterd tot ze alles had verteld. Er was haar beloofd dat er contact
met jeugdzorg zou worden opgenomen. Ook zou de een begeleiding krijgen hoe ze haar leven
weer op de rails moest krijgen. Verder moest ze leren assertiever worden ten opzichte van haar man.
Dit was niet alleen in haar eigen belang maar ook in het belang van de kinderen. Ook was
het beter dat de kinderen nog een paar dagen bij hun grootouders bleven. Ze kon ze natuurlijk daar bezoeken, maar het was beter van niet hadden ze haar verteld.
Terwijl ze zo zaten te praten kwam hun schoonzoon binnen en zij zagen hem zichtbaar schrikken
toen hij zijn schoonouders zag zitten. Wederom nam haar man het woord, en vertelde
de gebeurtenissen van de afgelopen dag.
Maar zijn schoonzoon liet hem niet uitpraten en schreeuwde er dwars er door heen.
,,Het was niet allemaal zijn schuld wat er was gebeurd zo zei hij, maar ook dat van hun dochter. De
irritaties in zijn huwelijk waren mede de oorzaak vond hij. Altijd maar rommel in huis
en vaak was er ook niet gekookt als hij van zijn werk in huis kwam.'' Maar zijn schoonvader
gaf als antwoord ,,dat het niet in vrage kwam om dan maar te gaan slaan. En zeker niet
met weerloze kinderen die niets terug konden doen.'' Maar het was allemaal tegen
dovemans oren gezegd, en begon hij steeds harder te schreeuwen en te schelden. Er was
geen fatsoenlijk woord uit hem te krijgen. Ook vroeg hij luid schreeuwend wat zijn schoonouders er allemaal mee te maken hadden, met wat hij allemaal deed.
Hij balde zijn vuist eens naar zijn vrouw en vroeg: ,, of ze nu haar zin had, hun hele huwelijk ten grabbel te gooien''. Toen stoof hij de deur uit en was weg.
Het was even doodstil in de kamer na dit wilde vertrek. Haar dochter begon weer te huilen,
maar haar vader vond nu even dat het genoeg was geweest. Tranen zouden niets
oplossen zo vond hij. Toen vroeg hij: wat zijn dochter verder van plan was om te gaan doen''.
,,Ze had nog geen nieuwe afspraak met het maarschappelijkwerk zo vertelde zij, ze zou over
enkele dagen gebeld worden om een afspraak. Ondertussen wilde zij de huisarts informeren
en hulp vragen voor zichzelf om een beetje rustiger te worden. Dit wilde zij de volgende dag gelijk doen''.
Ja en nu wilde haar man toch weten of er nog meer dingen waren die zij verborgen hield
voor hem en zijn vrouw. Toen bleek pas de omvang van dit drama, er speelde al meer dan
een jaar dat het helemaal niet goed ging in haar huwelijk. Voordurend werd ze vernederd
en uitgescholden door haar man, die als hij eenmaal op dreef was van geen ophouden wist.
Het liefste wilde zij scheiden want ze hield niet meer van hem. Ze had dit nooit durven vertellen
en nu was het hoge woord er dan uit. Al hadden ze wel zien aankomen dat het tussen hun dochter en echtgenoot niet lekker liep dit was dan ook wel weer het alleruiterste van alles. Eigenlijk
hadden ze gedacht dat het niet zo een vaart zou lopen, overal was toch wel eens wat.
Maar nu beseften ze de ernst van de zaak en zagen wel in dat dit niet zo een, twee, drie
opgelost zou zijn. De stilte werd doorbroken door het rinkelen van de telefoon, het was de schoonzoon die belde, met de mededeling dat hij niet naar huis kwam en dat hij wel in het lege huis
ging slapen. Dat was ook weer zo iets, met een beetje verstand kon je toch weten dat je niet
op een kale vloer kon slapen, en alles zonder gordijnen.
Ze praten nog wat na en waren tot de slotsom gekomen dat goede raad wel heel erg duur was
hier. Eerst maar eens het bericht van jeugdzorg afwachten en van maatschappelijk werk.
Morgen zou hun dochter dan ook de huisarts bellen voor een afspraak. Verder werd het
besluit genomen dat haar vader morgen eens bij hun nieuwe huis ging kijken of zijn schoonzoon
daar inderdaad de nacht had doorgebracht. Zelf wilde de moeder morgenochtend graag in huis
blijven, om een beetje tot rust te komen na al die emotie's van de afgelopen dagen.
In de middag zouden ze dan samen weer naar hun dochter toekomen om samen verdere besluiten te
nemen. En wat heel belangrijk was, wat wilde hun dochter zelf en stond ze er ook achter
al dan niet wat ze ook besloot. Toen ze richting huiswaarts reden waren ze het met elkaar
overeens dat het een zware tijd zou worden, er was een beerput open getrokken!
( Wordt Vervolgd)
feedback van andere lezers- MarieChristine
Beste Hettie, zoals altijd heb je de gevoelens van je personages goed beschreven. Ik kijk als lezer steeds weer uit naar wat er nu weer gaat gebeuren. Aan je taal kan je nog wat schaven door bv. eens een cursus te volgen. Groetjes, M-Ch.
hettie35: Dankjewel voor je reactie, het zou een idee zijn maar eerlijk gezegd niet voor mij, ik schrijf alleen om uiting te kunnen geven aan gevoelens, waar ik anders niets mee doe.
groetjes Hettie - manono
Ik vind het opmerkelijk, en het valt me nu pas op, dat wat je vertelt boeiend blijft, ondanks het feit dat je nooit directe rede gebruikt. Je taal is gespeend van alle bijkomende details en beschrijvingen zodat wat je vertelt, aan kracht wint. Herhaling hanteer je wel maar dat draagt toe bij de sfeer en de stadigheid van het verhaal.
Over de inhoud : wat ik vaak met et ouder worden constateer dat een groot probleem in een relatie is wanneer één van de partners in een kinderlijke fase is blijven steken. In jouw verhaal is dat de man die niet alleen een gebrek heeft aan sociale vaardigheden, maar zich gedraagt als een stuurloos kind van 11 jaar oud.
Omdat de man volwassen is en man is, lijken vele instanties dat maar allemaal normaal te vinden. Een man is fysiek ook sterker en dat weegt zwaar door voor de andere partner.
Kijk uit naar het vervolg.
hettie35: Je hebt het goed gelezen Christine, dat valt mij op. Je vermoeden is zeer juist betreft de partner en instantie's,
dankjewel voor het zo grondig lezen dit waardeer ik ten zeerste,
groetjes Hettie - mephistopheles
niet vanaf het begin gelezen dus moet er nog inkomen, als er tijd is zal ik de rest proberen ophalen maar het is verdomd moeilijk om hier alle publicaties te volgen.
hettie35: Je hebt helemaal gelijk het kost veel tijd om hier alles te volgen,maar toch bedankt dat je de moeite hebt genomen,
groetjes Hettie
|
