writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Heimwee maar waar naartoe Hoofdstuk ( 19 )

door hettie35

De volgende ochtend werd ze later dan op andere dagen wakker. Ze kon zich nog weinig meer herinneren wat er die vorige avond zich had afgespeeld. Flarden van gesprekken teisterden haar hoofd die nog helemaal niet helder was en het waarom niet, daar kon zijzelf geen antwoord op vinden.
Ze probeerde omhoog te komen uit de kussens maar viel krachteloos weer neer. Voor ze een tweede
poging kon wagen ging de slaapkamerdeur open en stak haar man zijn hoofd om de deur.
,,Zo mijn lief je bent wakker zie ik". en hij kwam verder de slaapkamer in. Ze probeerde te glimlachen maar het was meer een grimas die op haar gelaat verscheen. Haar grote vraag was
eigenlijk wat er toch allemaal was gebeurd dat zij hier nu zo verdwaasd in bed lag.
Haar man zag de vraag in haar ogen en begon haar te vertellen,, Over de brief en het gesprek dat zij samen hadden gevoerd, en dat ze op een gegeven moment heel stilletjes zonder dat hij het eerst had opgemerkt het bewustzijn had verloren. Dat hij haar naar bed had gebracht en de dokter had gebeld. Deze had haar een spuitje gegeven om rustig te worden en gezegd dat ze de uitputting nabij was. En met het dringende verzoek dat ze het de eerste dagen zeer rustig aan moest doen".
Hij vertelde haar maar niet van het zeer onverkwikkelijke telefoongesprek net zijn schoonzoon,
want bang als hij was dat ze zich weer zou opwinden, en dit wilde hij ten koste van alles voorkomen.
Toen haar man begon te vertellen werden de schaduwen in haar hoofd alleins iets minder,
maar er ontbraken nog flarden in haar geheugen. Toch schoot haar door het hoofd dat er die dag veel stond te gebeuren, maar wat? Het nadenken vermoeide haar zeer en langzaam aan nam de
slaap toch de overhand.


Haar man drukte voorzichtig om haar niet te wekken en zoen op haar voorhoofd en verliet
op zijn tenen de slaapkamer. Net beneden ging de deurbel en stond zijn dochter voor de deur.
Ze vertelde: ,, Haar man wilde niet zo veel vertellen maar wel dat haar moeder ziek was. Maar
het was pas deze ochtend dat hij het haar had verteld". Haar vader liet haar binnen, ze deed haar jas uit en wilde naar boven lopen. ,, Nee", zei haar vader kom maar eens even in de woonkamer
want je moeder slaapt en ik heb je nog iets te vertellen". En hij begon te vertellen: ,, Al de ellende
die jullie in je huwelijk hebt verzameld heeft je moeder zich zo erg aangetrokken dat ze nu volkomen is ingestort. Ik neem aan dat je begrijpt dat je van haar kant geen hulp meer kunt verwachten voorlopig. De arts heeft haar volledige rust voorgeschreven, voor hoe lang? De tijd zal het ons
leren. Ik zal volledige open kaart met je spelen en je kunt er mee doen wat je wilt, aan jou de keuze.
De situatie is zo vreselijk abnormaal en plots uit de lucht komen vallen dat zij het niet meer kon verwerken. Jullie hadden veel eerder aan de ben moeten trekken, en zeker jij moest toch weten dat we je nooit in de kou zouden laten staan". Zijn dochter begon te huilen en dat kon hij er nu net niet bij hebben en zei:,, Bewaar je tranen voor later, je moeder komt op de eerste plaats bij mij
ik hoop dat je dat heel goed in je oren knoopt. Dit zal ook nooit veranderen mocht je de gedachte koesteren dat het ooit anders zou worden in de toekomst. Ik hoop dat je dit heel goed begrijpt".
Hij vervolgde zijn tirade die haast niet meer te stoppen was met:,, De meest nijpende schulden heb ik voor jullie betaald en hier hebben we het later nog wel eens over. Wat het verhuizen betreft is er al veel geregeld, ik geef je het telefoonnummer van het verhuisbedrijf die weten dat de rekening
naar dit adres moet. Verder heb ik nog veel spullen voor jullie in de auto staan die zul je zelf moeten
meenemen want ik laat je moeder nog geen minuut alleen. Het zijn dingen die je goed zult
kunnen gebruiken in je nieuwe huis. Verder hadden we als verrassing nieuwe bedden besteld die op afroep zouden worden gebracht, deze waren voor de kinderen". Zijn dochter wilde hem in de rede vallen maar hij hief zijn hand op ten teken dat hij geen tegenspraak dulden. Dus zweeg zijn
dochter verder, haar vader kennende was het nu menens en was het beter hem niet al te veel tegen te spreken. Dus sprak hij verder,, Ook deze winkel kun je bellen een dag voor je overgaat voor een goede afspraak te maken en er zijn geen verdere kosten voor jullie aan verbonden.
Dan nu ten laatste maar niet in het minst het gemakkelijkste, ik wil je man voorlopig niet spreken,
noch aan de telefoon en ook niet hier aan huis. Hij heeft voldoende schade aangericht dacht ik zo.
Ik heb grote verachting voor het feit dat hij zijn kinderen zo heeft mishandeld dat er een
instantie erbij aan te pas moest komen". Het bleef even stil, ook zijn dochter had haast geen weerwoord op haar vaders tirade want ze wist dat hij volkomen gelijk had.
,, Dan moest je nu maar weer eens gaan", sprak hij de stilte verbrekende. ,, Als je moeder naar je vraagt en ze kan weer een beetje helder spreken dan zal ik je direct bellen, en ook jij kunt bellen want het verbod is alleen voor je man bestemd".
Stilletjes trok ze haar jas aan de woorden van haar vader nog op zich laten inwerkende, zei hem
gedag en vertrok richting haar huis.

( Wordt vervolgd )



















 

feedback van andere lezers

  • manono
    Het wordt nu nog meer bloedernstig met de wankele gezondheid van de oma.
    Weer indringend geschreven, Hettie!
    hettie35: Dankje Christine, je volgd het zo intens dat ik grote waardering voor je heb. Als dit hele schrijven klaar is dan hoop ik de hele loden last van mij af te hebben geschreven. Maar mijn liefde voor het schrijven is wel veel groter geworden.
    liefs Hettie
  • Ghislaine
    Tussen de lijnen door voel ik een stukje realiteit. Mooi neergezet met hier en daar een zetduivel fout.
    In de kamer, niet kamen.(tweede alinea)
    hettie35: Dankjewel dat je de moeite hebt genomen om het te lezen,dat waardeer ik erg
    groetjes Hettie
  • Magdalena
    ik ben in omgekeerde volgorde aan het lezen.
    Die vader lijkt mij een man zoals ze nu niet meer bestaan. Eerder iemand met de opvoeding en mentaliteit zoals mijn vader was.

    Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal zal lopen. Hoop dat oma zich snel herpakt.
    hettie35: Ik denk dat de vader heel erg meevalt maar in eerste plaats voor zijn vrouw opkomt die als veel langer de zaakjes van haar dochter oploste, alleen in mindere mate als nu aan de orde is.
    liefs Hettie
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .