Volg ons op facebook
|
< terug
opiniestuk 1: een sociaal laboratorium van proefbuisjes
Voor wie de maatschappij te snel draait of te ingewikkeld in elkaar steekt, vraag ik om even terug te gaan naar het gezinsleven, de spreekwoordelijke "hoeksteen". Of, ons sociaal laboratorium van genetisch bepaalde en toegevoegde elementen die kenmerkend zijn voor alle gebruikers. Niemand die ontkomt aan de wetten of regels van de hiërarchie. Positie en relatie zijn uitgetekend voor dat je levensvatbaar bent. Je uiterlijk draagt een patroon dat niet altijd in de smaak valt, terwijl succes en geluk hier vaak om draaien. En, soms, met een lichte afwijking in je evolutie, ontdek je dat je eigenschappen hebt die je niet kan thuisbrengen. …
Mijn manier van relativeren om te begrijpen hoe "één versus ander" een antwoord tracht te geven op vragen over religie, afkomst, partnerkeuze, klederdracht, tradities …
Het is in het contact tussen individuen of groepen dat identiteiten ontstaan en juist hierdoor voortdurend onderhevig zijn aan veranderingen. Dit impliceert ook dat jouw persoonlijke vrijheid nauw samenhangt met die van de ander, en omgekeerd. Het principe van geven en nemen leent zich hiertoe om te illustreren hoe wij in onze ontwikkeling afhankelijk zijn van elkaar. Maar wat geven we aan en nemen we van elkaar? Welke norm of dosering hanteren we? Wie zet de eerste stap? En, in dat geval, vanuit welke overtuiging gebeurt dit?…
Ik zie hoe mensen van diverse pluimage hardnekkig vasthouden aan een (on)beschreven levenswijze maar selectief doof zijn voor feiten of vraagstukken uit de dagelijkse praktijk. Elke generatie worstelt op alle fronten van haar maatschappij. De identiteit die zich een weg zoekt naar wie hij/zij wil zijn en wat hij/zij wil doen, maar steeds een 'leerschool' doorloopt. De constante uitwisseling tussen de één en de ander waarbij de regel van de sterkste ons een profiel schetst van de zwakke, de verliezer, de vreemde, de slechte, de lelijke, de domme, enzovoort… Kortom, degene die anders (lees: minder) is dan de anderen.
IK, dé identiteit, bestemd om te zijn en te doen, wordt onderdrukt of weggecijferd. Als het ware een onbeduidend nummer uit een reeks van lot - of soortgenoten: De actieve moslim(a) die geen toegang krijgt tot de publieke ruimte van groeikansen. Het zachtaardige meisje met een maatje meer in de kleinste hoek van het speelplein. De persoon met een seksuele voorkeur voor hetzelfde geslacht als boksbal van de lokale afwijzing. De in zwart geklede en bleekgetinte puber die gebukt loopt onder het koude klimaat. De gekleurde Vlaming in de spiegel van het uitgaansleven met de retorische vraag of de portier hem binnenlaat. …
Jij en ik mogen, neen; wij moéten, ons de volgende vraag durven stellen.
Wie of wat bepaalt dat de één of de ander succes of 'verlies' beleeft?
Vertaald in identiteiten luidt de vraag iets menselijker: Waarom IS de één en de ander niet?
De aangeboren en aangeleerde elementen behoren tot ons sociaal vermogen waarmee wij in verbinding wensen te staan met de maatschappij. Het is echter wanneer je identiteit niet tot zijn of haar 'recht' kan komen dat initieel gezonde wrijvingen kunnen escaleren tot een gespannen en ondraaglijke sfeer van botsende elementen. Als dan ook nog elke vorm van dialoog ontbreekt, verzanden de betrokken partijen in een bitsige discussie rond (cultuur)verschillen en integratiemaatregelen.
Bij elk debat rond ongelijkheid, uitsluiting, discriminatie, racisme, extremisme en andere polariserende opstellingen, jongleren genodigde sprekers al te graag met cijfers, anekdotes of citaten om hun gelijk te halen. Zelden of nooit staat men stil bij de voor mij wezenlijke kern: de vrijheid om te zijn. Een absoluut recht dat geen rang of stand zou mogen kennen en normaliter kleurloos is. Op het eerste zicht een naïeve en idealistische benadering op de realiteit van onze samenleving. Maar een verder-kijken-dan-je-eigen-wereld leert ons dat de menselijkheid spreekt over het aanvaarden van de ander, voor zolang er geen directe bedreiging heerst voor je eigen identiteit. Dit is hét eeuwige spanningsveld waar men-s al dan niet bewust keuzes maakt in het belang (behoud) van de eigen identiteit en de acceptatie of negatie van de ander. Of, door uitsluiting van jezelf om bij de ander te mogen zijn.
Ontluik de vensters op je eigen wereld en exploreer hoe het zit in jouw sociaal laboratorium van familie, vrienden, buren, ouders, collega's…en eventueel de nog onbekenden.
Begin alvast bij de schrijver van dit opiniestuk. Een identiteit die niet zonder het vrije woord kan en tegelijk de openheid respecteert om één te zijn met de ander en elkéén anders te laten.
© Jamal Kazza
(sinds vorige week verschijnt er op de site van Kif Kif (kifkif.be) tweewekelijks een opiniestuk van mij over allerhande thema`s. Wilde jullie hier niet van onthouden... ;-)
feedback van andere lezers- manono
Ik vind het een zeer sterk opgebouwd stuk dat relativeringsopties aanbiedt en terzelfdertijd informatief is.
Ik overloop even :
Of, NAAR ons sociaal laboratorium...' (suggestie)
4de paragraaf vind ik zeer sterk in die zin dat het zeer verhelderend is.
Jij en ik mogen... een zeer interessante vraag die m.i. heel wat om het lijf heeft.Persoonlijk denk ik dat dit bepaald wordt door een natuurlijke hiërachie die evenredig scherper wordt met beschikbare ruimte en aantallen. Ik houd de scherpte van de hiërachie (conflicten) in mijn volières op een laag pitje door het aantal vogels te beperken en meerdere voedings- en waterplaatsen aan te bieden. Had ik maar één voedingsplaats en maar één waterplaats en gaf ik te weinig nestmateriaal, dan zou ik elke week dode vogels hebben... 't Is misschien ver gezocht om dit te transponeren op de menselijke maatschappij maar ik geloof er wel in.
Dialoog kan indd helpen maar er zijn teveel mensen die niet open staan voor dialoog en dan nog ... een vruchtbare dialoog vergt een dialogenmethodiek en vele mensen beheersen die noodzakelijke technieken niet.
Dat zijn mijn persoonlijke bedenkingen maar ik vind je stuk inhoudelijk zeer constructief. Ik heb effe kif.kif.be bezocht en was onder de indruk van de ontspannen, opbouwende sfeer. Zo leer ik nog eens iets bij. Ik ga daar zeker nog eens je opniestukken lezen.
Wens je heel veel succes! - Mistaker
Een prima opiniestuk, heel graag gelezen.
Wat mij intrigeert is dat de aanhangers van een partij als de PVV bestaan uit enerzijds een groep mensen die, om het simpel te zeggen, balen van de moslims die ze overal zien in hun buurt en anderzijds een groep die helemaal geen moslims ként. Op de televisie was laatst een hoogbejaarde vrouw uit Zeeland die zei 'ik ken er geen een' toen ze het over moslims had. Haar gezicht sprak boekdelen...
Ik ga zeker eens kijken op de kif.kif-site!
Liefs,
Greta - koyaanisqatsi
Mumtaz, Jamal. Goed stukje dat de complexiteit niet uit de weg gaat en tegelijkertijd de o zo eenvoudige 'oplossing' aanreikt. Ga je zeker tegenkomen op kif.kif aangezien ik daar zo nu en dan een keertje heensurf.
Ma'ssalama.
- jan
niets menselijks is mij vreemd, je stuk laat me filoseferen over dit vraagstuk, waarom oa integratie zo'n groot probleem is, het antwoord ligt naar mijn bescheiden mening in het verleden, een andere grotere oorzaak is het geloof, zolang de wetenschap geen verklaring kan geven voor 'wonderen' denkt iedereen het bij het rechte eind te hebben, voor mij berust elke geloof op misvattingen en worden simpele feiten verdoezeld, dus door het geloof zullen verschillende bevolkingsgroepen altijd in discussie gaan. Ik zelf hebben verschillende moslims in mijn vriendenkring en ook in mijn naaste familie, het is allereerst een kwestie van respect, daarnaast moeten mensen met een gekleurde mening ook weer oppassen voor een 'emotioneel embargo' van de omgeving, zeker in deze tijd moet iedereen gelijke kansen krijgen!
grtzz - hettie35
Een heel mooi stukje werk staat hier,
graag gelezen groetjes Hettie - yellow
eindelijk ben ik eens op kif kip geraakt, heb daar eerst je interview gelezen waar je reclame maakt voor deze site :)
geloof heeft vele vormen, ik kan me er moeilijk over uitspreken,
maar de waarden en de beginselen zijn vaak minder extreem dan mensen denken, ik zou zelfs durven zeggen dat het in deze tijd misschien wel tot verbetering zou kunnen leiden.
interessant stukje hoor,
groetjes,
Marc - verf
zeer mooi geschreven ..De gekleurde Vlaming in de spiegel van het uitgaansleven met de retorische vraag of de portier hem binnenlaat. …
en het : de vrijheid om te zijn. Een absoluut recht dat geen rang of stand zou mogen kennen en normaliter kleurloos is .....
niet kleurloos omdat we allen anders zijn wel allen met dezelfde kansen
het is een dagelijkse strijd
|
