Volg ons op facebook
|
< terug
ZIJN verhaal 9.
De combi reed langzaam de straat in. Staartje trok Philly's hoofd in haar schoot. Philly liet het zich welgevallen, z'n mama bekeek het tafereeltje vanop de achterbank. Haar zoontje zat in slechte papieren, maar met enige bewondering en verwondering moest ze toegeven dat Staartje van aanpakken wist.
" Doe alsof je bezig bent of beter nog, werk af waaraan je begonnen was..."siste Staartje wellustig.
Ze hield Philly's hoofd geklemd tussen haar welgevormde dijen. Philly hield wijselijk z'n mond, kon ook niet anders gezien de situatie waarin hij en z'n hoofd zich bevond. De combi was nu ter hoogte gekomen van hun wagen. De twee agenten met hulpagente stapten uit. Zaklamp in de aanslag. De hulpagente scheen met de zaklamp naar binnen. Staartje speelde je reinste onschuld, keek met verbaasde schele ogen in het felle licht . De hulpagente nam als een volleerde Sherlock Holmes de plaats van het delict in zich op. Er moest geen tekeningske gemaakt worden. Wat die twee hier aan het uitspoken waren, sprak boekdelen.
" Kom dat zien, er zit er hier ene met een baby-olifant in haar schoot...en ze heeft er precies nog deugd van ook.."sprak de hulpagente tegen haar twee collega's.
" Uit de weg, in naam der wet, ik ben de oudste, ik heb voorrang..."
" Dat ziet ge van hier, ik heb voorrang, ik kom van rechts..."
" Nee, ik was hier eerst.." Bijna ontstond er een vechtpartij onder de armen der wet.
De hulpagente tikte met haar zaklamp tegen het raampje. Staartje deed het, met enige tegenzin, naar beneden. Ze streelde Philly's oren om hem gerust te stellen. Maar Philly ging volledig op in z'n werk, al bij al viel het nog goed mee, was z'n conclusie.
" Kan ik u helpen?"vroeg Staartje met hijgende stem.
" Jazeker, mag ik u vragen wat u hier aan het doen bent om twee uur 's nachts?"
" Wat denkt ge?"vroeg Staartje.
" Tja, als ik het eens goed bekijk, zou ik denken dat u een voorbereidend nummerke aan het maken bent..maar 'k kan abuis en verkeerd zijn hé?" De hulpagente werd er zich van bewust dat ze min of meer geil aan 't worden was. Haar collega's ook. Ge krijgt niet alle dagen een gratis vertoning hé?
"Madammeke, u moet zich niet haasten hé, doe maar op uw gemakske, u weet: ' de politie is uw vriend'."
Over de boordradio klonk het signalement van de voortvluchtige personen zijnde een dame in rood kleed en een heer met grote oren. Beiden gevaarlijk want gewapend. Enige voorzichtigheid was ten stelligste aan te raden.
" Madammeke, 't spijt me dat ik u moet storen, maar u staat hier wel verkeerd geparkeerd, dat gaat u een aardig frankske kosten, pardon, een aardig eurooke bedoel ik..."Hij had het na al die jaren nog steeds moeilijk met die roteuro. Vroeger was het veel gemakkelijker, toen stond het in de twee munteenheden aangegeven.
" Maar meneer de agent van de politie, telt dat ook 's nachts?"
" Verkeersborden tellen altijd, overdag zowel als in de nacht, er staat duidelijk dat u hier niet mag parkeren en er staat ook een bord dat u hier stilte moet bewaren, want er staat hier een ziekenhuis. En dat stond er al, als ik mij niet vergis."
Staartje deed er het zwijgen toe. Had meer aandacht aan het bereiken van wat voor haar een hoogtepunt moest worden.
Over de boordradio klonk voor de tweede maal het signalement van de voortvluchtige daders van wat nu al een gewapende overval geworden was op een restaurant. Nog een beetje wachten en het was een aanslag op 't koningshuis.
De radio melde ook dat er een gevaarlijke hond en een even gevaarlijke dame gesignaleerd waren ter hoogte van de Stinkende Dreef. Enige voorzichtigheid was geboden want de dame was gewapend met een leiband. De hulpagente had eindelijk gehoord dat ze opgeroepen werden.
Een dame met rood kleed? Een heer met grote oren? Dat kon iedereen zijn. Kon die oude chagrijnige zak van de radiokamer niet wat duidelijker zijn?
"Hallo, wilt u eventjes herhalen, we zijn hier bezig met een verkeersovertreding vast te leggen voor het nageslacht. Een flagrante inbreuk op het verkeersreglement..."
" Ik herhaal..."Meer viel er niet te verstaan uit de krakende en piepende radio.
" Ik herhaal ook..."sprak de hulpagente met ergernis in haar stem.
Achter haar rug liep een dame te roepen op haren hond. " Kitty, Kitty..."Ze zwaaide vervaarlijk met een leiband...
©GoNo
feedback van andere lezers- silvia
het wordt hoe langer hoe interessanter :-)
GoNo2: Allé, tegen wie zegt ge het hé? - manono
Die armen van de wet toch!
Heel graag gelezen, GoNo
Steeds weer nieuwe wendingen en dat met de nodige ironie.
GoNo2: In feite wilde ik een zeer triestig verhaal schrijven... - hettie35
Heb dit toch met een glimlach gelezen, maar het blijft mooi om te volgen groetjes Hettie
GoNo2: Dank u! - tessy
Respect voor de flikken maar... deze zijn hilarisch :-)
GoNo2: Dank u! - Ghislaine
Over je flikken moest ik wel even slikken, niet echt leuk om te lezen sorry dot, er over en een beetje een belediging voor me vak waar ik trots op was. Ik kijk wel uit naar het vervolg.
GoNo2: Moet kunnen hé? - Mistaker
Hahaha!!!
G
GoNo2: Dankuwel!
|
