|
< terug
Geen klaagzang
Verdoofd in mijn hoofd schuifel ik vooruit
Mijn werkdag tegemoet
De fabriek lonkt met haar grillige silhouetten
De lucht koud en kil
Ik bekijk de collega's en lach voorzichtig
We vormen een team
Er is niks veranderd
We zijn moderne slaafjes geworden
Ook al rijden we nu in grotere wagens
De directeur staat nog steeds vanachter het gordijn te lachen
Naar zijn werktuigjes die verdoofd in hun hoofd naar de fabriek schuifelen
We zijn verblind door al het geschitter
En verliezen hierdoor de echte zin van het leven uit het oog
En dit is geen klaagzang
Dit is het collectief schuifelen naar de fabriek
We bekijken elkaar en voelen ons verbonden…nog een geluk
feedback van andere lezers- geertje
ik moet er duidelijk geen tekeningetje bij maken !!
innige deelneming :-)
(ik zou niet liever willen dan weer aan het werk,
maar ik kan (nog) niet helaas :-( )
tip: "afabet van alzheimer" is ludiek bedoeld hoor !
liefs, geertje(n)
roggemanj: :-) je doet me weer,zoals altijd, glimlachen met je reactie...bedankt - waterklok1
héél goed maar
volgens mij zou het beter zijn
om de directeur te laten grijnzen, grijnzen om zijn arbeiders...
(het moet niet, iedereen heeft een andere smaak)
maar het is gewoon omdat je al eens lachen hebt dus ja..
groet
lot
roggemanj: Ik zal in het vervolg wat beter op mijn taalgebruik letten :-)
Groetjes, johan - maridava
van achter: is achter het gordijn niet beter?
roggemanj: misschien wel ja..bedankt voor de tip
groetjes, johan
|
