Volg ons op facebook
|
< terug
Versplinterde spiegels (7)
Dan zet ze het kopje te hard neer op Dicks zwart essen designfineer.
"Ja, hoor eens, dat zie ik toch anders!" klinkt het hard en dwingend en ik wacht.
"Heel anders. Dick is voor mij gewoon een vrijgezel!!" komt ze gierend kort door de bocht.
Gefascineerd bekijk ik haar mooie toetje en schiet er toch bijna van in de lach.
(Niet lachen, Noor. Het is om te janken zo ontnuchterend. Maartje is niet ingecalculeerd! Dit is rechthoekige cabaret vol vrijgezellige onzin? Ik helderziend en jij stekeblind? De thee is op, mijn geduld ook. Is mij ontgaan dat Dick zeven lullen heeft? Vier benen? Twee hoofden? Niets meten met twee maten,. Springlevend ligt zijn jonge spruitje boven en jij wilt daar niet aan geloven? Hertie vindt spruitjes vies? Al ben ik verlaten, als het moet bijt ik me als een bloedhond vast in je goeie goed, krolse troel.)
"Herta, vrijgezel of niet, wij zijn verantwoordelijk voor ons kind! De eerste twintig jaar!"
Die twee decennia doen haar deur dicht, doch ik weiger oergezonde moederliefde uit te laten stuffen door een oppervlakkig wicht met modieuze lange tenen.
"Dick en Maartje hebben recht op elkaar. Droomprins of niet, hij heeft verplichtingen. Dat moet worden opgelost, het liefst in harmonie!"
Het normale aqua van haar ogen spiegelt donker purper en ze schuift nog iets meer naar rechts, zit inmiddels klemvast in de hoek van onze oude leefkuil. Armen stevig in elkaar verstrengeld, lange benen onelegant in de knoop, worstelt ze kennelijk met een black-out.
(Jong geluk verdraagt geen hoge druk. Mijn oude wijven gezeik zet jou keihard te kijk. Voor mijn koter wil ik bij de vis ook boter. Dick is één keer verschenen om de fles te geven, dus Miss Pennywafel wil hem niet met zijn dochter delen. Doornroosje doet of het niet waar is, maar dat merkt ze straks aan zijn salaris. Je werkt mee of je kunt gaan met je helpen-als-het-kan verhaal. Maar nu toevallig zeker even niet?)
"Dick is Maartjes vader, zal alimentatie gaan betalen." deel ik het onwrikbare beton mee.
Herta, muisstil aan de overkant van het overleg, krimpt nog meer ineen.
Ik zucht nadrukkelijk, imiteer Doctorandus P. Kijk heen en weer, van binnen naar buiten, waar de vogeltjes fluiten en de luiers vrolijk wapperen aan de lijn. Ik trommel de JanWolkerstietenkontmars op de armleuning van de Thonetstoel en zie dat de maîtresse van mijn man met haar strakke kontje voor het blok zit.
(Genoeg komedie gespeeld. Hoe ga je stiefmoederen? Ik wil het weten. Nu!)
Ik wil al opstaan om haar uit te laten als stiefmoe op de valreep over de brug komt.
"Voor mij is het toch zo. Hij is mijn vrijgezel en de rest regel ik ook nog wel" dreint ze.
(Eerst tover je hem hier weg. Hupsakee, foetsie ermee en Maartje is de rest?)
"Oké. Hoe gaan we de zorg voor Maartje organiseren?"
"Dat verleden regel ik. Heus. Geloof me nou, ik regel het. Echt waar!"
(Jaha, ik ben niet dohoof en neehee, er valt niets meer te verknoeien, domme Dolly. Zijn oude taart heeft een baby gebaard, waarmee jij niet wilt concurreren. Ik laat ons kind niet tussen de besodemieterde coulissen manoeuvreren door verwend tuig van de richel. Ik zit lelijk in de nesten met jou, opgesodemieterd, en gauw want anders,…Vrijgezelle truttekop. Sneeuwwitte bestaat niet. Jij hebt een getrouwde vader verleid!)
"Herta, daarom ben jij hier. Je hebt net als Dick gestudeerd aan de Sociale Academie, dus je weet hoe belangrijk het is, dat we het in Maartje' s belang oplossen!
1: Klein Duimpje: Rust en regelmaat
2: Likkepot: Betrouwbaar accuraat.
3: Hoepelop middelvinger: Hoevaak per maand?
4: Ringvinger: In volwassen overleg, dus we moeten,"
en Assepoesje valt me paniekerig in de rede, mijn pink doet er niets meer toe. Niente, nakkes nada.
"Ik ben niet verantwoordelijk voor Dick's keuzes," schreeuwt ze en gehaast ratelt ze een lang en vurig pleidooi af over het verleden, dat haar schuld helemaal niet is, Zelf sta ik er toch versteld van, hoe volkomen kalm ik, ondanks mijn mateloos woedende verontwaardiging, de situatie evalueer.
(Ze ontkent Maartje, mijn appelbeignetje. Het wonderkind uit mijn vorige leven, dat ze naar de flikker hielpen. Maartje is te confronterend in haar schuinsgemarchandeerde 'doppeltbekloptes' schuimtaartjesleven. Dood aan de gladiolen! Wat heb ik eigenlijk een ongelooflijke zin om je zo 'n ongenadig stalen schop onder je kont te verkopen, dat je weken niet meer normaal kan lopen. Zelfs niet op glazen muiltjes, Sidonia Victoria. Opgesodomd hier, of er vallen toch nog dooien.)
(wordt vervolg)
feedback van andere lezers- GoNo2
Graag gelezen!
Dora: Dank je wel. Nog even en ze kan gaan wieberen, maar...... - manono
Eigenlijk vecht Noor op twee fronten : de vader is verre van geïnteresseerd in Maartje én zijn liefje dan vanzelfsprekend ook niet.
Wat een uitdaging! Wat een strijd!
Als lezer maar ook als vrouw bewonder ik Noor enorm.
Je gaat ook heel diep in de plooien waar ik als alleenstaande moeder nooit woorden voor heb gevonden. Die gevoelens en gedachten waren er wel. Ikk herken ze.
Dora: Wat fijn om te horen. Dank je. - julien_maleur
Een goed opgebouwde tekst die vlot leest en naar het vervolg doet vragen. Quoi inhoud ook interessant en aangenaam dat ook eens over verantwoordelijkheden wordt geschreven.
vg JM
Dora: Dank je julien. Heb je het voorgaande ook gelezen? Het is namelijk een deel van een geheel.
Ja verantwoordelijkheden, maar wat als een mens ze eenvoudig niet neemt? - hettie35
Heel graag gelezen en mezelf een schop verkocht om
verder te lezen ondanks bedtijd,
liefs Hettie
Dora: Heel erg bedankt voor je inzet.
|
