Volg ons op facebook
|
< terug
Versplinterde spiegels (9)
(De slinkse wentelteef speelt achterbaks hoogspel en Dick trapt er naďef in.)
Duizend en één verontwaardigde sterren ontploffen midden in mijn hoofd. Scherp sissend snijdt het mes van deze info. Als ik er nog haren had stonden ze nu, als bij een gealarmeerde panter, recht op mijn rug. Ik maak vuisten, maar trek mijn nagels in. Mijn hart bonkt wild, kippenvel kruipt ijskoud langs mijn ruggengraat. De clou fonkelt flitsend in de verraderlijke spiegels van haar ziel. Pupillen, klein als speldenprikjes, staan midden in de nu bevroren poolcirkels van haar irissen. Terwijl al mijn stekels overeind staan, de rillingen koud over mijn lijf gaan, zakt zij triomfantelijk terug in het oudbruine bokkenleer.
(Hij is goddomme apentrots op dit ijskonijn, dat hem hartstochtelijk aan de paal nagelt. Ze zit verdomme op fluweel. De moraal? Aan haar protestantse laarsjes gelapt. Overgeleverd aan de demonische tien geboden. Ziet ze mijn verwarring aan voor onderworpenheid? Nora Weltevree, houd je hoofd erbij-in haar kaart gekeken- gebruik die kans-hete heksenketel-zij denkt vast dat ze nu gewonnen heeft.)
Hijgend verroer ik me niet, haal diep adem om niet te stikken.
"Goh, zo moet dat , eh…dus, oh ja, zo doe je dat." murmel ik bewonderend, pseudo-dement.
(Geniet er van, totdat ik helder denken kan. Verslijt mij voor een gevulde koek. Lieve Heer, vergeef me voor één keer, dat ik haar met gelijke munt, terug manipuleer. Vertel hoe hij jouw sprookje waar maakt. Klap uit de school, over jouw hoofdrol in dit straattheater, waarin Maartje onschuldig moet worden weggespeeld.)
Ik zit net iets te gebogen, haar vlaggeschip wiegt ongeschonden door mijn kamer, het schommelt na, op de afnemende woeste baren. Kraakhelder aquamarijn glimmen haar ogen weer, zoals voor de zondvloed. Ontspannen, gerustgesteld.
(Jij, feeks, viert feest met lammetjespaps. Hoe flik je dat?)
"Maar, eh,… hoe werkt dat dan?" acteer ik samenzweerderige interesse en breng mijn op hol geslagen ademhaling op orde. Gelukzalig kijkt ze me enigzins verrast aan.
(Ze is verbaasd en als de haan drie keer kraait …hapt ze, of niet?)
"Zonder dat Dick daar iets van merkt, bedoel ik."
Tevreden likt ze nu aan de zoete suikerspin van mijn gespeelde minderwaardigheid.
"Nou, eh,.. ja,.. dat is niet moeilijk hoor, met Dick. Wil jij echt weten hoe dat moet?"
Ik ruk al mijn acteertalent uit de kast om de uit de hemel gevallen vriendin van het serpent te spelen.
"Ik heb het nooit zo eh… aangepakt, dus, eh,..dus daar weet ik, echt tó-táháál niets van."
(Toe maar meisje, licht mammie jouw mooie methode maar voor.)
Ze doet zich gretig te goed aan het luchtigzoete kermisgoed van mijn onderworpenheid. Wantrouwen wiegt ingeslapen op de rimpelingen van "verraad-in-het-kwadraat" naar buiten, dwars door de gesloten glazen schuifpui. De goede wil blijft midden boven de, met kleurige babykleertjes beklede, droogmolen hangen.
(Helderwit is de geest van de verloren zuivere liefde, als een brandende tong, bijna onzichtbaar in de vroege middagzon.)
Geheel bevredigd glibbert Herta nu, supersoepel en geil, naar voren op de bank.
"Wil je voorbeelden? Van hoe het werkt bij Dick?"
Ik slik het maagzuur door dat met mijn verontwaardiging meekomt, knik enthousiast en hum maar eens ter bevestiging, lik gluiperig mee aan mijn eigen onderdanigheid.
"Zonder enige moeite, hoor!" zingt ze glorie en ik slik machteloze tranen en nijd weg.
"Zal ik je verklappen hoe ik het van hem gedaan krijg? Van vrouw tot vrouw?"
"Ja." zeg ik snel, voordat ik stik.
"Het gebeurt heel vaak, weet je, dus ik heb mogelijkheden te over."
(Verraad hem, mij, Maartje, alles waarin ik geloofde, maar doe het snel, voor ik uit de rol val.)
"Echt heel makkelijk." Ik knik dom, wacht en verslik me nogmaals bijna.
"Nou, dat dure jack bijvoorbeeld! Dat wilde ik al een hele tijd dolgraag hebben."
(De derde haan, ze is vorstelijk vrijgevig, schept er graag op.)
Ze wijst naar de hal waar het corpus delicty breeduit aan ons Griekse verleden hangt.
(Niets voor mij, dat zoete pastel, dat levend geplukte benauwende ganzendons.)
Herta wacht op instemming, dus hum ik nog eens.
"Ik wacht tot Dick iets heel stoms heeft gedaan en dat gebeurt best vaak," judast ze.
(Dickkediekokt de vierde haan. Het moet niet erger worden, ik ga bijna kotsen.)
"Dan wil Dick zijn minderwaardigheidsgevoel compenseren en precies op dat moment doe ik het."
(Wat? Wat doe je dan? Raadselachtig trut, Wat dan?)
Ik veins niet eens verwondering, onwillekeurig schieten mijn wenkbrauwen omhoog.
"Op dat moment begin ik over wat ik hebben wil." blijft ze monsterlijk zelfverzekerd.
(Ik snap er geen syllabe van. Wat is nou toch zo geweldig, dat je daar apetrots bij kijkt.)
"En dat geeft hij me dan graag." zegt ze zalvend met uitgespreide Jezusarmen.
(Een fluitje van een cent? Je klinkt zo overtuigd, maar waar zit de clou. Ben ik gek dat ik het niet zie? Hij betaalt voor zijn zwakte, maar dat is toch in en in gemeen?)
"Daar voelt hij zich beter van, joh, is hij weer gelukkig, blij als een kind." legt ze uit.
(Ze buit hem uit! Dat doet ze zoveel beter dan ik.) Ze ziet dat ik het eindelijk begrijp en onderhand knik ik vanzelf van jaja, zonder er voor te hoeven acteren.
"En zo heb ik ook wat ik wil," geniet ze klaargekomen.
"Oh….Zo!. Goh! Oh ja.! Nu begrijp ik het."
"Zo krijg ik dus altijd mijn zin en dat heeft hij nooit door." bezingt ze de climax volledig bevredigd. Ik geef afgeknepen toe dat ik inderdaad nog heel veel te leren heb.
"Goh, ja natuurlijk, twee vliegen in ene klap en jullie alle twee blij."
GOHM ja
Gelijk Oversteken Heet het Machtspel. Alleen een arme sloeber zonder greintje zelfvertrouwen gelooft in "echte" liefde waar hij zijn beurs voor moet plunderen.
Geheel tevreden neemt de meesteres aan dat ik er nog meer over weten wil en ze lepelt gepassioneerd andere wellustige voorbeelden op. Ik knik en dwaal al snel af.
De blunders, die ik hem nooit in klinkende munt liet vergoeden, gaan hem een vermogen kosten. We waren progressief, geëmancipeerd, dacht ik, maar ik ben ordinair nat gegaan. Daarom kreeg ik nooit iets van die kruidenierende krentenkakker.
feedback van andere lezers- manono
Weer heel graag gelezen!
Knap geschreven!
Dora: Dank je voor je support. Hoofdstuk "Prinses op de erwt" klaar. - GoNo2
Je schrijft uitstekend en meeslepend.
Dora: Fijn om te horen. Nou is dit natuurlijk ook wel heftig, om het dan zo pakkend mogelijk te te krijgen vfind ik wel een sport. Dank je veel veel - tessy
Ik treed GoNo bij.
Dora: Gono ( een heel ander gevoel krijg ik bij die naam dan het woord zegt: ga nee) en jij heel erg bedankt. Deel van het boek, waar nog geen titel voor vast ligt. - hettie35
Leest nog steeds zegt genoeg he ?
groetjes Hettie
Dora: Dank je, ja, denk ik wel. Fijn.
|
