naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 1

door hettie35

Klazienaveen 1930


,, Het Veld".


Het hoge veen lag daar als een berg, zo ver het oog reikte,
donker ruig maar vooral rust, alleen de wind was onvermoeibaar.
In geklemd tussen het dorp en het grote kanaal lag het veen
met z'n wuivende bente-pollen.
Ver naar het oosten toe, het grote kanaal afgetakt met wieken
gegraven tot ver in het veengebied, zodat het vervoer van de turf
met de platboomschuiten mogelijk werd.
Deze turf vond z'n afvoer weer naar, zoals genoemd werd, 't Purit,
een fabriek en een grote schrokop, zwart besmeurd met een continu
lopende band. Vanaf de schepen werd de turf op de band gegooid,
hoog liep de band naar boven, waar de brandstof verdween in een
gapende mond.

Zo woelig als 't Purit was, zo rustig en sereen lag het veen erbij. Toch
en vooral als de turfgravers verschenen, ging die rust terloor.
Tanige mannen van weinig woorden, daar was trouwens ook geen tijd
voor.
Het veen moest gegraven, de baas was alom aanwezig, wind noch regen
deerden hen, zo'n tanige huid kreeg je niet voor niets, ze werkten zich
krom en in het zweet...... zon, wind, regen!!

Wanneer de tijd van schaften daar was gingen ze beschut achter een
grote bult turf zitten, bij gebrek aan iets anders.
Grote rode zakdoeken die bij de punten waren geknoopt, daar zat hun
brood in, soms zaten er ook pannenkoeken in, een blauwe koffiebus
werd naar de mond gebracht, een slok koffie dat smaakte.
Soms ging er eentje weg een andere hoek van het veld werd gezocht.
Wee-Cee's kenden ze niet in het veen, een graspol was een waardige
papier vervanger.

Als het veen van boven ontbolstert was, kreeg men harde turfveen te
zien. Daar ging het om, het wer4d bewerkt en met een oplegger
op maar tot turf gestoken. De vrouwen kwamen om de turf te stapelen,
zodat de wind zich kon laten gelden, de zon droogde de turf tot ze hard
werd.
Een platboomschuit diende zich aan, een plank werd van de oever naar
de schuit gelegd, het laden met de krooien (kruiwagens) kon beginnen.
De vrouwen vulden ze, de keerls kromden de rug, de wagens waren hoog
opgestapeld. De baas keek toe, ruige koppen getaand in weer en wind.
De putten en plassen die ontstonden bij zulke afgravingen, begonnen na
een tijdje te leven, torretjes en watervlooien bewogen zich dan in het water.
Het water was bruin en donker door zijn ondergrond.

Klompen, dat was het schoeisel waar ie altijd op liep, wat anders kende hij
niet. Een draadje was over de klomp gespannen, van wege een barst
in de ,rove". Het draadje was aan de zijkant van de klomp met een spijker
vastgemaakt.
Ingespannen bekeek de jongen de bewegingen van het torretje. Het leven
voor hem een herkennen van het buitenleven, steeds weer anders.
Ja, er was veel te zien!!

feedback van andere lezers

• manono
  Reken maar dat ik blijf lezen! Ik zie het zo voor me! Ik heb eens in Amsterdam klompen gekocht om in de tuin te werken. Ik heb het moeten opgeven. Mijn tante op de boerderij liep daar de hele dag mee rond. Hoe deed ze het?
  
  Werden torretjes rorretjes genoemd of is het een tikfoutje? Bij deze weet ik het helemaal niet.
  hettie35: Nee, je hebt helemaal gelijk tikfoutje.
  Dank je dat je het wilt volgen. Mijn vader had aantekeningen
  van zijn leven, ik wilde erg graag iets mee doen ben het al
  maanden aan het uitdiepen maar ik wil door zetten om het helemaal klaar te krijgen.
  
  groetjes Hettie
• GoNo2
  Helemaal wat ik graag lees!
  hettie35: Dank je wel, ben druk bezig met het volgende deel
  
  groetjes Hettie
• tessy
  Ik volg GoNo
  hettie35: Dank je wel Tessy,
  
  groetjes Hettie