|
< terug
Een sprookje deel 3
3
Nog steeds in een hoek gedreven overhandigde Argus zijn nachtgeld en verliet de waard zonder zich nog eens om te draaien. Besteeg zijn kameel en vertrok in de richting van de plaats waar men gisteravond over sprak. Onderweg hield hij meerdere malen halt om naar de juiste weg te vragen en bemerkte dat niet iedereen op de hoogte was wat zich voor enige tijd daar op die plaats afspeelde. Sommigen keken de vreemdeling vragend aan als hoorden ze het in Keulen donderen en anderen vroegen dan waar dat ze deze bewuste plek konden zoeken. Volgens vele gesprekken die hij onderweg voerde moest Muru hem al voorbijgestoken zijn. Er deden geruchten de ronde als zou een pronkrijke man met veel gevolg hier al voorbijgekomen zijn en in zijn nasleep vele gedupeerden achtergelaten hebben. Argus had tijd, niets moest alles kwam zoals het komen moest en daardoor had hij vrede in zijn hart. Tegen de avond kwam Argus in de buurt van het bos al waar hij al vanuit de verte het tempeltje zag waarin men het wijze boek kon raadplegen. Eindelijk --dacht hij en zag dat het plein voor het tempeltje bezaaid lag met mensen die de hele dag al aangeschoven hadden om een glimp van het boek te kunnen zien. Ook hij voegde zich bij de liggende mensen en vroeg hen uit waarover het hier eigenlijk om ging. Men vertelde hem dat sommige mensen met een stralende lach het tempeltje verlieten terwijl anderen met bedrukte gezichten het verlieten. Als men hen dan vroeg wat ze gezien hadden zwegen de meesten maar hier en daar was er wel iemand die zich in zijn kaarten liet kijken. Laat in de avond Argus was al meerdere malen doorheen de mensenmassa gelopen viel hem een man op die hij dien avond van te voren aan de tafel waar Muru aan zat zag. Hij sprak de man aan die hem dan ook meteen herkende. Argus vroeg naar zijn tafelgenoot en medereiziger en zag diens gezicht helemaal verkleuren. "Is er iets dat ik nog niet weet meneer, is uw medereiziger niet hier? Ik zocht hem al maar kon niemand ontdekken die ook maar in de verste verte op hem leek. Paarden zag ik ook niet terwijl hij toch deze dieren als ideale reisgezellen beschouwde". De aangesprokene keek schuw als wist hij zich geen houding aan te meten en antwoordde toen; "Vlak voordat we hier aankwamen werden we overvallen door een grote bende bandieten zij dwongen Muru tot halt houden en afstappen. Muru kennende weigerde hij met dit afschuim der mensheid te praten en hield zich als heer en meester van de situatie waardoor de leider van de bende hem met wapens dwong af te stappen. Eerst toen Muru op de grond stond herkende hij een oude vriend die hij ooit afgetroggeld en verraden had. Muru zonk door de knieën en vroeg om vergeving want hij had zijn oude vriend en medestander nooit kwaad willen doen. Barras lachten hem uit en ontnam hem alles wat hij bezat zelfs zijn kleding moest hij achterlaten en liet hem enkel een lendendoek en een stok om zich te verdedigen.
Jammerend als een klein kind en niet meer in de rol van heer en meester die met zijn bulderstem zoveel mensen overtroefde bleef hij achter. Zelfs zijn vrienden en medestanders lieten hem nu in de steek, ze lachten om dat hoopje ellende dat zoeven nog de plak zwaaide.
feedback van andere lezers- hettie35
Heel mooi Willy, ik zie graag naar het vervolg uit,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Hetty dat komt er aan hoor, lief dat je me las
Willy - manono
Ik lees het heel graag!
Hoeselaar: Fijn dit te lezen Manono, zal me haasten
Willy - GoNo2
Ge zijt goe bezig zulle!
Hoeselaar: Dank je wel zulle k'zal m'n best doen
Willy - tessy
Ik kijk uit naar het vervolg
Hoeselaar: Dat zal er heus wel komen want ik schrijf veel te graag
Willy - silvia
ik ben aan 't bijlezen, Willy ! mooi verhaal dat ik graag volg, ook al reageer ik niet onder elke aflevering
Hoeselaar: Het is fijn om gelezen te worden, lief dat je weer aanwezig was
Willy
|
