|
< terug
Een sprookje deel 5
5
"Wat heb je gezien, vroeg een oudere vrouw, want je bent helemaal anders als toen je zojuist naar binnen ging. Doe niet zo flauw en zeg me wat je daarbinnen zag voelde en meemaakte". De jonge vrouw had het gevoel alsof ze op wolken liep, en de stem van de andere vrouw ontging haar helmaal alsof ze niet eens bestond. Ook vele anderen klampten haar vast maar ze gaf geen krimp en verdween zoals ze gekomen was, werd opgeslokt door de grote menigte. Ook Argus wilde graag naar binnen gaan om het boek te raadplegen, hij geloofde steevast in zijn heilzame werking maar moest geduld oefenen want er waren nog velen voor hem. De man die direct achter de jonge vrouw naar binnen ging werd overweldigd door de glans van de vele kaarsen die rondom het altaar stonden en het boek een rijkelijke glans gaven. Gehaast om de waarheid voor zichzelf te vinden nam hij het boek ter hand en bladerde daarin zonder ook maar een letter of beeltenis te vinden. Hij laat nog een keer de lege pagina's een voor een aan zijn ogen zien om pas op de allerlaatste bladzijde een korte tekst te lezen;
Waarom een boek voller woorden
als de waarheid ook met gesloten ogen te herkennen is
De man werpt met een smak het boek terug op de plaats waar hij het genomen had, en liep kwaad naar buiten; "Geloven jullie in deze onzin, hij hief zijn handen uit onmacht in de lucht, in een boek waarin niets te lezen valt. Ik van mijn part heb hier mijn tijd verdaan en had die beter ergens anders aan besteed dan deze onzin te geloven". Zo snel als hij gekomen was verdween hij weer in de menigte. Er ontstond een nerveuze bedrijvigheid onder de vele toeschouwers en werd naar het westen gewezen maar er was niets te bespeuren dat deze drukte verklaren kon. Na nog enkele bezoekers de een al iets langer dan de ander over de vloer van de tempel gekregen te hebben, zwol het geluid voor het gebouw op het grote plein steeds sterker aan.
Enkele kameeldrijvers kwamen in volle galop tot bij de tempel en riepen; " kijk daar achter er komt een heel leger met vooraan en op een olifant gezeten een maharadja met zijn gevolg. Hij wil het boek in bescherming nemen en op een veilige plaats onder brengen". Een van de volgelingen van de kluizenaar maakte een armbeweging die niets aan de verbeelding overliet; "Nee onze leermeester heeft gezegd dat dit boek voor iedereen toegankelijk moet blijven en geen wereldlijke macht mag het zijn eigendom noemen". Ja, maar, zei een van de ruiters, ze zijn met zo velen en van kop tot teen bewapend dat wij met ons allen niet in staat zullen zijn om dit leger tegen te houden.
feedback van andere lezers- hettie35
Ik heb het weer graag gelezen en het blijft mij boeien naar hoe
het verder gaat.
groetjes Hettie
Hoeselaar: Naar hoe het verder gaan weet ik ook niet omdat ik dit verhaal eerst voor het posten schrijf.
groetjes Willy - manono
Dat boek wordt bij elke bezoeker meer en meer intrigerend, in die mate dat ik me nu afvraag '(a zeg, nu sta ik ook al in de rij) of het echt bestaat? Deze woorden in het boek.
Ook vind ik het bijzonder dat de reacties van de bezoekers zo verschillend zijn, dat het boek nog meer in geheimzinnigheid wordt gedompeld, alsof dat ook de bedoeling is van het boek. Of ga ik te ver?
Hoeselaar: Laten we afwachten ik schrijf het juist voor het posten ik denk dat de manier van denken en handelen elke dag anders is, het blijft voor mij zelf ook een raadsel
Bedankt om me weer te bezoeken en zo een mooie reactie te plaatsen ze geven me vleugels
Willy
|
