|
< terug
Een sprookje deel 8
8
"Ach meneer ik zou zo ook eens graag daar naar binnen willen maar u ziet ik ben kreupel en kan me moeilijk voorbewegen. Telkens word ik door anderen opzij geduwd, en eer ik het door heb lig ik weer op de grond, het lukt me gewoon niet om daar binnen te raken" Juist op het moment dat Argus de oude gebrekkige man wilde helpen stoven van uit het westen een hele groep ruiters te paard het plein voor de tempel op. Schreeuwend en vloekend en wild zwaaiend met hun getrokken lange kromzwaarden joegen ze de menigte van wachtende mensen uiteen. Iedereen op de vlakte stoof met het hoofd en lijf gebogen om zich tegen de gewapende mannen te beschermen. Moeders met krijsende kinderen oude grijsaards kreupelen en vele anderen liepen kriskras door elkaar om niet door de ruiters omver gelopen te worden. Her en der lagen mensen die zich niet zo snel uit te voeten konden maken op de grond, en de toegesnelde handen die hen wilden helpen werden gewoon omver gelopen. Het getier en gevloek en het vendel gezwaai van de ruiters maakte dat het veld voor de tempel in de kortste keren volledig leeg geveegd was. Even heerste en doodse stilte het was alsof niemand nog een woord durfde uit te brengen, enkel het gehinnik van sommige paarden stoorde de onnatuurlijke stilte. Een lange colonne van mooi uitgedoste ruiters allen met vlaggen en wimpels reden statig naar de tempel, om vlak daarvoor halt te houden. Een van de aangekomen gaf een luid bevel en de groep van ruiters vormden een lange erehaag. Dezelfde schreeuwer liet het middenpad uitdeinen, en gaf weer een bevel waarop allen de vlaggen en wimpels omhoog werden gehesen. Op het plein kon men een spelt horen vallen, zo onnatuurlijk stil was het opeens geworden. Het uiteen gedreven volk had zich aan twee zijden en ver van de soldaten gegroepeerd, en daar in lagen soort slierten gegroepeerde. Ook van vanuit deze kwamen geen geluiden, men wachtte af op wat er nu gebeuren zou. Nog zo'n honderd meter voor het plein hergroepeerden zich een kleine groep olifanten met vooraan een heel mooi uitgedost dier. Deze olifant droeg een soort van soort baldakijn waaronder zich een in het wit geklede manspersoon bevond, die omgeven werd door allerlei slingers van dure goudbrokaten stoffen. Vlak daarvoor een mooi geüniformeerde groep van marcherend en musiceerden muzikanten, die op hun beurt weer begeleidt werden door een bonte mengeling van en potsenmakers, vuurspuwers en zwaardenvechters. Bij het zien van deze groep hooggeplaatste persoonlijkheden ging er een gekuch en gemompel door de menigte. Velen van omstanders hadden zo een rijkdom nog nooit gezien, en men was sterk onder de indruk van wat zich hier voor hun ogen afspeelde. Op vijftig meter voor de tempel werd halt gehouden. De muziek stopte, de groep van goochelaars potsenmakers vuurspuwers en zwaardenvechters begaven zich langs beide zijden achter de groep mooi versierde olifanten. Twee kamelen zwaar beladen met rode tapijten liepen naar voren. Argus had de kreupele terzijde getrokken en beiden stonden ze nu kort op wat er te gebeuren viel, ze hadden als het ware een logeplaats veroverd.
Wilhelm Janssen
feedback van andere lezers- manono
Ik zie het zo voor me, Willy!
Hier en daar ontbreken er komma's. Dank zij deze zou het verhaal nog vlotter lezen.
Hoeselaar: Ik zal er in het vervolg op letten, bedankt in ieder geval groetjes
Willy - hettie35
Het blijft mooi om te volgen Willy, ben het wel met Manono eens
iets meer leestekens zouden het lezen vlotter maken.
Maar verder, meer dan goed!
groetjes Hettie
Hoeselaar: Heb dank dat je me las en wat dielettertekens betreft daar zal ik in het vervolg beter mee opletten
Willy - tessy
Het blijft me boeien
Hoeselaar: Ben blij dit te lezen, ben dan ook blij dat je dagelijks voorbij komt
Willy
|
