Volg ons op facebook
|
< terug
Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 11 Deel 1
ENSCHEDE 1933 - 1934
,, DOLPHIA "
Ze gingen eikels zoeken, maar zoals dat gaat, er lagen niet genoeg op
de grond. Eentje moest de boom in en dat was broer Jan.
Nu stonden er aan de Louis Bothastraat hoge eiken, ze waren niet alleen hoog
Maar ook erg mooi, uitdagend!
Jan was de klimmer, een aap, dus het duurde niet lang of de eikels kwamen
naar beneden, hij mikte secuur op de hoofden. Het zoeken werd anders,
teruggooien was het eerste wat er gebeurde.
Dat het gevaarlijk kon zijn beseften ze niet, want Jan moest zich met één hand
aan de takken vasthouden, dus, een ruzie lag in het verschiet.
Maar uiteindelijk, toen Jan weer beneden was, werd ook de vrede weer bijgelegd.
Lelie had een hekel aan ruzie, toch zou ook deze kant van zijn hervorming,
z'n tijd ja een bladzijde vragen!
De speeltuin had zoveel jaar bestaan en het zou een groot feest geven.
Hennie de oppassen was er maar druk mee.
De speeltuin moest helemaal versierd worden. Overal werden grote en kleine
vlaggetjes bevestigd en er zouden wedstrijden worden georganiseerd.
De kinderen moesten een ring hangen aan het rek, spekhangen, zaklopen,
ja wat al niet meer.
Ze kregen chocolademelk in een beker, die ze aan een touwtje om hun nek
bewaarden.
Ja, ze zagen er later uit als indianen op het oorlogspad, maar dat kon de pret
niet drukken , ze zongen het nieuwe lied dat ze geleerd hadden uit volle borst.
Lelie kende al snel de eerste regels, het was de melodie van het Twentse Volkslied:
De speeltuin vereniging is nu geslaagd,
ons clubgebouw is nu herre-he-zen......!
Ja, Dolphia kan maar wat goed feesten in Lelie z'n ogen!
Als afsluiting gingen ze met drie Jan - Plijzier's naar het Deldense bos, en toen
ook al, keken na naar de kont van het paard.
Voor elke 'Jan ' liepen twee paarden, ze hadden een hele kluif, wat ze zaten met
hun allen niet bepaald stil , ze dampten en schuimden om het bit!!
Doch ook aan die dag kwam een eind, ze hadden gedold in het gras, zich verstopt
achter dikke oude bomen en geklommen over hekken, doodmoe!
Al hun vingers en kleren pikten van de snoep.
Zo kwamen ze terug, ja de speeltuinvereniging , was zeker geslaagd, ze brulden nog
één keer het schone speeltuinlied.
Ja, ze deden hun best en de paarden? Die hadden zeker haver verdiend !!
In die tijd had Lelie z'n vader nog steeds niet leren kennen, zoveul zag hij hem ook
niet, z'n werk had hij in Enschede, hij stookte de vuren op in de fabriek.
Wat het fabriek inhield dat was Lelie nog niet achter, dat je daar smerig werd, had hij
allang gezien, het eerste wat ie 's avonds dee, was z;n hoofd onder de kraan houden.
Een vast ritueel...!
Wilm, Lelie's broer was ook gearriveerd, die kreeg ook meteen werk bij hetzelfde
fabriek. Soms fietsten ze samen. 's middags, 's avonds.
,, Kijk" zei moeder als ze aankwamen peddelen: ,, daar komen De Jong en van Dam..!!
Zo hoorde Lelie hoe dat fabriek heette........ Eindelijk!
Als ze dan gezamelijk aan tafel zaten, dan ontbrak er soms één, de poppen waren
dan aan het dansen.
Vader was nijdig, ja sterker, het was dan donder en bliksem!
Zo leerde Lelie dan toch een beetje z'n vader kennen, de broekriem kende Lelie al,
doch het verstek aan tafel was een groot vergrijp.
Dat er dan twee gezinnen aan tafel zaten was dan meer dan duidelijk.
Zijn bestuurlijke gaven waren niet de sterkste kant!
Maar je doet wat en leert wat, al was dat leren een ervaring op zicht !!
feedback van andere lezers- manono
Hoe kom je eigenlijk aan al die details van toen, Hettie?
Is een 'Jan' een kar getrokken door paarden?
Laatste stuk kan ik niet erg goed volgen tenzij ik slordig gelezen heb.
Wie ontbrak aan tafel? En ook vraag ik me af wie zijn hoofd onder de kraan stak : de vader van Lelie? Of Lelie zelf omdat hij in de fabriek is beginnen te werken samen met Wilm?
Kinderen klimmen niet meer in bomen zoals vroeger. Ik was een hele goede boomklimmer! Mijn kinderen hebben die kansen ook nog gehad. Boomklimmen is iets goddelijk! Vooral wanneer je drie meter hoog zit in een bloesemende perenboom, ontsnapt aan je zus voor de afwas!
Zo fijn is het wat je schrijft, het brengt zovele herinneringen terug naar boven.
Gisteren was een prachtige dag! Alles is vlot verlopen! Alles en iedereen klikte! Het relaas zal nog wel los komen.
hettie35: De details heb ik gedeeltelijk uit het dagboek van mijn vader,
de rest is speurwerk, ik ben zelf in Enschede opgegroeid en de
straten en spoorweg bestaan heden ten dage nog.
Een ,Jan' is een huifkar met twee of vier paarden ervoor, vroeger
ook gebruikt om te reizen, nu nog voor rondritten door de natuur.
Met zulk een groot gezin ontbrak er vaak een aan tafel en mijn
opa was een verbitterde keiharde man. Je zult hem nog vaker tegen komen.
De Vader stak als hij thuis kwam uit de fabriek eerst zijn hoofd
onder de kraan, zijn werk was stoker en dat was vies werk.
Lelie zat nog op school in deze jaren hij was pas negen jaar!
Fijn dat je zo oplettend hebt gelezen ,ik hoop dat het nu duidelijker is.
groetjes Hettie - Hoeselaar
Toen ter tijd kende men het woord pedagogie nog niet en al die andere gie-en ook niet vader was de baas en daarmme was alles al op voorhand beslist.
Heb die tijd ook nog meegemaakt ben zelf van 36 dus bijna 74 en de broekriem (bokseriem) heb ik meerdere malen mogen voelen.
aan de andere kant was het ook zo dat we veel meer vrijheid bezaten en op een blauw oog of een kneuzing werd niet zoveel awaai om gemaakt (voor je tachtig bent is alles al vergeten) dat was wat men ons op onze weg meegaf
Willy
hettie35: Ik ben het helemaal met je eens dat vader toen de baas was,
maar mijn vader geboren in 1923 heeft tot aan zijn dood 80 jaar
er een flinke beschadiging aan overgehouden.
Vandaar ook zijn aantekeningen.
Hij ei op zijn sterfbed:,, Dochter doe er iets mee,, En nu vijf jaar later ben ik er mee begonnen, eerder kon ik dat emotioneel
niet aan. Het was te heftig!
Groetjes Hettie
|
