|
< terug
Kroonprins Le Roy
De kroonprins
Er was eens een Kroonprins.
Hij heette Cock en het was een lieve gevoelige stille jongen. Na ruim anderhalf jaar werd zijn broer Raoel geboren en al snel waren de kaarten in het Koninklijk gezin geschud. De brave Cock stond in de schaduw van zijn broer en dat stak hem. Als het aandacht en complimenten betrof kwam zijn jongere ondernemende broertje veel beter aan de bak. Cock begreep niet hoe het kwam dat Raoel iedereen zoveel beter wist te behagen. Hij vond dat zijn ouders hun liefde niet eerlijk verdeelden en hij was te jong om zijn kwaadheid daarover te herkennen. In het geniep, muisstil onder de tafel weggekropen, had Cock heldhaftige fantasieën over hel en verdoemenis. Natuurlijk wilde hij ze niet echt vermoorden, daar was hij veel te gevoelig, te teerhartig voor.
Nee, hij wilde enkel maar wat meer aandacht van zijn ouders, die met het opbouwen van hun eigen rijk te druk waren. Ze verwachtte van hun oudste zoon een voorbeeldfunctie.
Zat fatalisme in zijn karakter?
Extrovert en flamboyant stond Raoel meestal aan de winnende opzichtige kant.
Na jaren fantaseren werd vergeldingsdrang Cocks kameraad, die hij op liet draven als zijn kinder-/jongens verlangens niet werden vervuld. Hij las over dood en verderf in gekleurde stripboeken en genoot van de spanning. Zijn eigen fantastische wraak stak armoedig af tegen de listige spelletjes van papieren roversbendes. Bij 'Sjors en Sjimmy' liepen de stripavonturen altijd goed af en Cock concludeerde dat zijn gefantaseerde wraakacties uiteraard ook weinig kwaad konden aanrichten. Cocks gedroomde held kreeg de schuld van alles waarin hij zelf faalde en zo bouwde hij een veilige schaduwwereld op. Daarin mislukte hij niet jammerlijk en hij voldeed even goed als Raoel. Niemand die de opgekropte frustraties in zijn ogen las.
Zo groeiden de broers samen op.
Cock was veertien, Raoel twaalf en ze zaten op dezelfde school, helemaal aan de overkant van de rivier.
Op die bewuste dag fietsten ze niet samen naar huis want Cock was een uur later klaar. Dromend over de rest van zijn vrije dag, het laatste uur was vervelend, raasde Cock van de brede steile laan naar beneden, die ging tot onderaan het grote plein. In de verte, halverwege de weg zag hij een grote samenscholing van mensen. Natuurlijk remde hij af. Nieuwsgierig wilde hij de reden van deze mensenkring weten en hij merkte het zelf niet eens, dat hij zich als een oester sloot. Hij zag de verfrommelde platgereden fiets, kon net wat fragmenten ervan tussen de driedubbele kring toeschouwers door zien. Men droeg iemand voorzichtig de ambulance in. Hij wilde wel gillen, best wel, maar was verlamd. Warm en koud tegelijk kreeg hij het, zijn mond was droog als een oude krant en hij piepte. Er kwam als vanzelf een vreemd schor geluid uit zijn mond en hij schaamde zich meteen. Niemand hoorde hem en toen werd zijn binnenwereld pikzwart.
(Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- manono
Plots kreeg zijn fantasiewereld geen voeding meer.
Zo lees ik het.
Dora: Wordt vervolgd. - hettie35
Graag gelezen en ik zie uit naar het vervolg,
groetjes Hettie
Dora: Dank je... - Hoeselaar
Ben benieuwd hoe dit verder afloopt
Willy
Dora: Tot morgen, nog even wachten dan. Ik probeer een andere stijl te gebruiken bij het idee dat we "sprookjesachtig" kunnen schrijven over het leven... - tessy
Arme cock, welke drama's staan er hem te wachten, ben benieuwd naar zijn toekomst
Dora: Je vind hem arm, leeft nu al met hem mee..., ach gossie...we zullen eens zien...
|
