Volg ons op facebook
|
< terug
Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 13 Deel 1
ENSCHEDE 1936
,, DE VERHUIZING "
Het was zover, een vrachtwagen met een linnen dak stopte
voor het huus waar Lelie weer afscheid van moest nemen.
Wat zou het andere huis te zien geven?
Dat het geen nieuw huus zou zijn dat wist Lelie al. Vader had
het over een opkamer gehad en dat de zolder nu vertimmerd was,
daar zouden ze gaan slapen. Ze moesten dan de trap op via het
achterhuus, dan weer een trapje van drie treden.
Zó kwamen ze in hun nieuwe slaapkamer...!
,, Hallo Lelie", Jurrie Hardeveld kwam langs slenteren, hij gluurde in de
verhuiswagen, ,, Je gaat vandaag weg?".
Lelie knikte met een lichte brok in zijn keel die vandaag maar niet van
wijken wist.
,, Ik moest oppassen dat er niemand aan onze spullen zat", antwoordde
Lelie aan Jurrie.
Jurrie begon te lachen en zei: ,, Wie wil er nou een ledikant meenemen?"
Lelie haalde zijn schouders op, en antwoordde en maar niet op.
Maar Jurrie was nog niet uitgepraat, en zei: ,, Jammer dat je hier weer weg
gaot, je was net goed gewend hier. Zeg woar gaot jullie feitelijk naar toe....?"
Lelie zwaaide met z'n arm..... ,, Ginds , richting vliegveld".
Dat vliegveld was een aanduiding van moeder. Ter nauwkeurige aanduiding
van het huus: zei ze. ,, De Varebek loopt ook langs onze huus...!!"
Alsof het één of ander dier was, wat daar liep, inplaats van een verfsloot die
vanaf Lonneker z'n weg zocht richting Driene.
,, Sta niet te kletsen" zei vader. ,, Alla " pak de kussens eens aan. Jurrie
zwaaide dag en dat was het laatste wat Lelie van hem zag.
Ja, bedacht Lelie, er moeste wéér nieuwe vrienden komen....... Hij had het
gevoel of hij weer eens op herhaling zat.
Moest soterjeu toch geen gewoonte worden dacht hij bijzichzelf!
En driftig veegde hij een traan met de mouw van z'n boezeroen weg. Jongens
hoorden niet te lippen, en hij wilde zeker niet dat iemand dat bij hem zag....!
De wagen was bijna vol, een klein plaatsje achterin was nog over voor Lelie.
,, Stap maar in", zei moeder, ,, ga goed zitten, hier heb je de pendule.
Neem hem op schoot, hou hem goed vast en zorg dat ie niet slaat,........"
De slinger zat er dus nog in, doch daar had Lelie toen heel geen weet van!!
Lelie knikte, de wagen startte. Tussen het zeildoek door kon Lelie Dolphia zien
verdwijnen.
De Louis Bothastraat werd langer en smaller, Lelie zag het in een waas van
tranen aan! Weer een hoop vrienden die hij misschien wel nooit terug zou
zien, de tijd zou het leren....!!
feedback van andere lezers- manono
Heel mooi, Hettie!
Je schrijft zo natuurlijk dat je als lezer het gevoel krijgt dat je er bij bent.
hettie35: Dank je Christel, ik doe mijn best om het ook zo een beetje te laten lijken.
groetjes Hettie - Hoeselaar
Ik ben van 36 en daardoor kan ik me verschillende beelden zo voor m'n geest halen. Ik moet manono bijtreden.
Dat van dat lippen kende ik nog niet, bij ons was dat janken
Groetjes Willy
hettie35: Dank je Willy voor je lezen, lippen komt weer van het woord, een lipje trekken. Er werd vaak gezegd tegen kinderen trek niet zo'n lipje. Het onderlipje begint dan te trillen en bij kinderen volgen
direch de tranen!
groetjes Hettie
|
