Volg ons op facebook
|
< terug
Bevrijde Koningskinderen
Magda Lena was er verrukt over dat ze hem eindelijk gevonden had, haar droomprins. Ze was niet verrast dat hij zoveel warme onbaatzuchtige liefde in haar opriep. Als hij in aanbidding aan haar voeten lag genoot ze, merkte ze ook op dat hij haar levensinzichten opdronk als wilde zoete honing.
Zij verwonderden zich beiden over Gods ondoorgrondelijke wegen. Wisten, volgens de regels van hun kerk, seksueel contact heldhaftig te vermijden. In het geniep hadden ze al verkering, zonder dat iemand het wist. Dolgraag wilde hij haar droomprins worden. Later zou zijn vlakke kleurloze leven fonkelen als bergkristal. Met Magda kon hij eindelijk dat minne verleden echt achter zich laten.
Ze nam al zijn gedachten in beslag. (Lena Lena La, Lena Magda Ja, met haar warme kloppende kut, die me leeg zal zuigen, mij het gevoel geeft een echte man te zijn.)
Noor vroeg hem steeds vaker hoe het kwam dat hij zich niets van haar aantrok maar hij negeerde dat gezeur hooghartig. Hij luisterde veel liever naar Magda Lena die hem uitlegde waarom Noor zo kinderachtig naar aandacht hengelde. "Cock, ze weet dat ze je kwijt is. Iedere vrouw voelt aan haar water, dat ze het van een ander verliest. Laat je niet overhalen. Wij horen bij elkaar. Onvoorwaardelijk. Jij hoeft niet voor het kind van een ander op te draaien. Weiger aan haar buik te voelen, ze wil je op slinkse wijze terug zien te krijgen. "
Fabelachtig precies paste Magda Lena en Cock bij elkaar. Hun geschiedenis, Christelijk geloof en al hun onbeantwoorde wellustige verlangens. Missende puzzelstukken in de voorheen onzichtbaar ongrijpbare diepgeestelijke schaduwwereld leken bij elkaar te passen, als was het voorbestemd.
Ze hielden het niet vol elkaar te ontlopen en toen brak, na al die maanden van Godsvruchtige onthouding, hun weerstand toch. Onherroepelijk kwam de gelegenheid, een gestolen moment, waarin ze hun eerste ongeduldige vrijage beleefden. Hand in hand stapten ze over die onzichtbare drempel en zonder schuldgevoel schreden ze hun eigen wonderlijk veelbelovende hemel binnen. Moeiteloos vloeide de warme was van hun innerlijk in elkaar over. Vurige euforie verlichtte en ze kwamen samen klaar, zomaar. De duisternis zou voorgoed verdwenen zijn. Hun nooit eerder tot bloei gekomen sensuele hartstocht vulde hun uitgehongerde harten, in volle overgave aten ze van elkaar, als een luxueus banket. Uitgedroogd als ze waren konden ze geen genoeg krijgen van elkaar.
De koude holten, waarin ze beiden al vanaf hun kleutertijd leefden, tekenden zich nu pas in volle omvang af. Tegen het licht van deze volle ervaring wisten ze pas waar ze al die tijd naar hadden verlangd en ze moesten elkaar vullen met de heetste, puurste liefde die ze in zich voelde stuwen. Keer op keer. Het was ook spannend, die geheime overgave maakte hun liefde nog veel heiliger, eerbiediger. Ze kwamen eindelijk veel dichter bij het wezen, zoals ze bedoeld waren. Heerlijk stout genoten ze, zinderend als spelevarende mensenkinderen. Ze haalden in wat ze als kleuters niet aan zorgeloze vrijheid hadden ervaren. Cock voelde hoe hij openbloeide. Als een onontdekte bloem die, genegeerd vanaf Raoels geboorte, ongezien als een harde knop aan de familiesteel gezeten had en hij deelde al dat heerlijks ongeremd en opgetogen met zijn Magda.
Zo dankbaar waren zij, dat hij voor haar de hele wereld wilde kopen en Magda Lena wist dat hij al haar dromen zou vervullen. Hij zou met alle liefde die er in hem was zijn oude afgelebberde bestaan voor haar opgeven. Cock groeide glorieus op, Magda Lena snapte hem zo goed, dat ze zich beiden volkomen in elkaar verloren.
"Het is ondermijnend voor een echte vent, als een vrouw alles regelt, de huishouding, het geld, ja zelfs de bezoekjes aan zijn ouders. Wat heb jij een vreselijk leven gehad met haar." Ze wist het zo verdomd zeker.
"Noor heeft jou, langzaam maar zeker, steeds verder naar beneden gehaald. Snap je dat niet? Het is een liefdeloze Kenau, die alles moet bedisselen om je onder de knoet te houden." Cock begreep het steeds beter. Magda Lena was er zo zelfverzekerd van overtuigd, dat ze hem iedere dag opnieuw zijn naïeve ogen opende.
Noor had alle touwtjes altijd in handen gehouden, ook hun administratie, hij had haar ermee vertrouwd en het begon hem te dagen: Zijn oude wijf had een watje van hem gemaakt. Het was schande, dat ze hem, Godbetere, naar die praatgroep had gestuurd, logisch dat hij zich steeds minder belangrijk was gaan voelen. Hij twijfelde er na maanden ook geen moment meer aan dat Noor ziekelijk dominant was.
Twee onschuldige kinderen hadden er alles voor over om hun geluk te claimen, nooit meer los te laten, te vangen, desnoods met hete tangen, als het moest. Niemand zou hen dit nog afnemen, ze waren er zeker van.
Een maand na hun bevrijdende vrijage, moest Cock de speeltuin waarin hij met Leentje zwierezwaaide, aan geestelijk klimtouwen hing als de beste, even verlaten. Drie weken te laat, moest hij die smerig bloederige bevalling bijwonen. Hij verdomde het om in de ambulance naast zijn vrouw mee te rijden, was zeker van zijn zaak. Inmiddels had hij het vermogen ontwikkeld zijn gevoelens voor Noor totaal weg te drukken en dat kwam bij deze gebeurtenis goed van pas....Hij zat erbij als een houten Klaas, toen ze Noor openknipte, knerp knorp, Ze maakte vreemd kabaal en hij schaamde zich voor haar dierlijke aanstellerij, wilde zich beslist niet laten raken.
(Wat moet ik met jouw overspelige bloed en tranen? Dat heb jij jezelf aangedaan door het kind van die ander niet weg te laten halen.....) Hij kon bijna niet wachten tot ze haar bijeen naaide. 28 Hechtingen had die arts nodig om heel dat opengerukte onaantrekkelijke vlees bijeen te binden. Dat grote leugenachtige smerige gat waarmee ze hem bedrogen had. Cock hield zich groot, deed wat men van hem verwachtte.
Bevrijd, Magda en hij waren eindelijk verlost van alle zorgen. Cock zou met nieuw overwicht de nieuwe wereld regeren. Noor had afgedaan, stelde zich, volgens Magda Lena, onnoemelijk vreselijk aan, als ze nog iets van haar man verwachtte.
feedback van andere lezers- manono
De sprookjesstijl past wonderwel bij de scherpe inhoud.
Mooi, Dora!
Dora: Dank je . Dit doet me deugd. - GoNo2
Knap!
Dora: Dank je wel... - hettie35
Goed sterk neergezet, heel graag gelezen,
groetjes Hettie
Dora: Dank je, gaan we gewoon door.... - tessy
Je weet me mee te slepen in je verhalen Dora, knap !
Dora: Dank je, over een paar dagen komt er vast wel weer wat, eerst een paar dagen weg, lekker naar zee...
|
