Volg ons op facebook
|
< terug
Klemmende deuren huilen niet (2)
Alsof onzichtbare klauwen Lieske door elkaar schudden, wordt haar kleuterlijfje een verwilderd monster. Oncontroleerbaar schokt en golft het, vergeet dat het verboden is te huilen. In een onhoudbare reflex veegt Liesje de slonzig slijmsnottebellen in haar truitje. Ook dat nog, overmaat van ramp. Instinctief weet ze dat, zonder dat ze de woorden kent. Er voltrekt zich een ramp op de anders zo vertrouwde plek. Het komt niet goed. Voorgoed nooit meer. Uit haar mond komt geluid dat Liesje niet kent, niet weg kan stoppen. Haar ogen schrijnen, bloedrode brandende klompen. Met de moed der wanhoop probeert ze het één allerallerlaatste keer, Ze weet dat ze, stinkend naar pies, op zal lossen. Uiteenvallen, veranderen in een vuile hoop zwart zand, door enge glibberpieren doorwoeld. Pappa's lieve meidje zal verdwijnen, opgesloten omvallen, prikkend verdroogde plant, zonder stengel of wortel.
"Mahahahama! Kohohom nouhou, kom ko ko mm mm nou MahmmammaMa!" Plotseling struikelt ze de kamer in. De deur knalt tegen de kast met de kandelaars. Liesje hoort hoe alleen het LieveHeerskruisbeeld op de bovenste plank omvalt. Niet de bijpassende kandelaars. Een wonder. In de opening staat haar koninklijk mooie moeder. Beide armen uitgespreid, klemt ze haar handen om het kozijn. Moeders hoofd hangt zielig schuin naar voren. (Mamma doet as lieve Jezu. Ohh, glukkig, al is goed, mammie, mammalief, u einlek bij Lieske trugkome.)
Voor eeuwig opgelucht, steekt Liesje haar armpjes omhoog, mamma zal haar nu oppakken. (hard dicht tegen u, lieveliefmamma, vasthoude mijn, jaag gilslang dood. Assubief mamsie)
Liesje ziet het door de watervallen ogen, hoe mamma haar armen over elkaar slaat, haar van boven af bekijkt. Ze weet dat mamma haar hoort klappertanden, kijkt naar haar onbeheerst wildebeestenlijfding.....en Liesje schrikt. Pakt mammie haar niet op? Niet heel even? Liesje rilt, snikt snorkend en trekt haar schoudertjes op. Mamma's mond trekt in een strakke halve maan naar beneden.
(Oh nee mammoe boos? Nie weer, mammie. U nu slang moet dood maken. op schoot, ikke wil).
Moeder is rood en haalt snuivend adem door haar neus. De donkerbruine mammaogen steekboren hard dwars door wildebeestenLies, die weg wil kruipen, stuiptrekkend smekensluipen.
"Stout kind, kun je nou nooit eens lief en gehoorzaam zijn?"
(Mamma doe pappa. Kan ikke wel stop sjankemanken. Mamma, toehoe, even warme armen schoot.)
Het enge helse alleen word kouder, oerder, stouter, nog veel fouter dan laatst op de WC.
(ikke prate, vetelle van slangebuikebange. Ikke nie blij, as u mij nie hellupe kan stopknop nie zoekevind.)
"Bah, kijk nou eens, alles is vies. Ook nog in je broek, ah bah. Hou op met je gejank. Krokodillentranen. Jij draait jij jezelf op." sommeert mamma hard en laag. Huilen wordt niet minder omdat mamma niets begrijpt. Mamma hoort haar niet denken? Liesje verliest overstuur dan toch de laatste veiligheid.
"Houd op te brullen, er is niets aan de hand. Dat dramatische gedoe van jou altijd. Wat moeten de buren wel niet denken? Nou he? Nou? " Het kind schokt te hevig, haar stem lijkt zelfs verdwenen.
"Ik ben maar héél even weggeweest." Lieske is in één klap veel alleniger dan voorheen. De slang is nu weg. Mamma grijpt haar opgeheven armpje en knijpt het hard. Omdat Liesje zomaar auw roept, ze kan er niets aan doen, wordt mamma nog bozer. Ze rukt haar kleuter schuddend de keuken in en sleept het schoksnotterding naar het aanrecht. Nog met één zielig opgeheven vragende armpje wil Liesje zeggen waarom zo en hoe.
"Ihihikke moehoest plassehessen. Ikke liehiehief " Mama luistert niet
"Wehhel liehiehief zelluhuf doehoen. Mahaaar deuheur niehiet " Haar moeder blijft doof en grist giftig een stinkende vaatdoek van het aanrecht.
"Wahas hehehelehemaahaal ahalleeheen. Oehoe moehoe mammie luihehuishehuisteren?"
"Ik kan je niet verstaan met dat gesnotter" bitst moeder bestraffend en begint rauwwoedend het slijmerige zoute goedje van de mouwen te boenen.
"Kijk nou eens, die mooie trui, helemaal vies, bah." Verslagen bekijkt Lies de wilde mammabewegingen. Ze houdt ontmoedigd maar braaf de andere arm hoog, om die ook schoon te laten schrobben.
Liesje kent het nieuwe gevoel niet dat plaats maakt voor de radeloze angst, het knijpt haar buik ook samen. Dan moet ze haastig in een nieuwe onderbroek stappen, die mamma met een ruk te hoog optrekt. Het snijdt tussen haar beentjes, maar natuurlijk zegt Lieske daar nu niets meer van. In de war, overweldigd door ontroostbare rattaplannen. Mamma ziet wel haar truitje, maar niet de bange Liesje? Hoe kan dat nou?
"Alles is nu goed, ga buitenspelen," gebiedt moeder, kijkt alsof ze vuile hondepoep aan moet raken.
Ze duwt met samengeknepen mond haar verlepte snikkende kind door de keukendeur, die met een klap achter de dreumes dichtslaat. Liesjes driewieler is ook overstuur, raar grijs geworden. Verbouwereerd ga ze erop zitten. kijkt naar de keukendeur, maar mamma staat niet achter het strakgespannen gordijntje te kijken. Nee, alleen de zon ziet haar. Lieske tuurt naar de barst in de grote tegel naast haar fietsje, maar die zit er al heel lang in.... Lieskevrolijke-Franske-Papaas-lekker-dierke wacht. Tot haar lijf weer van haar wordt. Rustig, middelvingers in haar mond, met haar andere handje draait ze driftig aan haar blonde haar. Warm, in grijze wereld, beschenen door de zon, wordt het schokken minder, de kraan in haar ogen wordt ook weer dichtgedraaid.
( wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- manono
Oh jeetje, dit is 'straffe toebak' zoals ze hier bij ons zeggen.
Ik blijf natuurlijk lezen.
Dora: Dank je.... - hettie35
Ook ik blijf lezen hoor Dora, mag je veel te graag zien vertellen,
groetjes Hettie
Dora: Dank je... - tessy
Je doet het weeheer !!
Dora: Wat? Nog eentje dan? Morgen, of vlak na twaalf....
|
