Volg ons op facebook
|
< terug
Yetslet
Ik heb het niet, dat vermogen van anderen. Verdringen, vergeten, klabbats deur dicht. (Net doen of het mooi was? Mezelf ontkennen?) Het is zo helder als gisteren. Niet zielig als in: had ik ooit, dan kon ik nu.
Nee, een verweerde oude waarheid, die ik eenvoudig nog eens observeer. Makkelijk, schrijfvoorraad.
Dertien, mijn leven begint net.
Kut zei men niet. (Verdomme... wie is hier nou gek? Schande je kind zo negeren, manipuleren, kneden. Naar jullie voorbeeld? Laat me niet lachen. Enkel klagende illusies spiegelen jullie me voor. Ik heb hoopvolle dromen. Blijf er met je gore fikken af. De drie-eenheid blijft enkel met zichzelf bezig ...ik ben nog steeds een lastig aanhangsel. Altijd en eeuwig negatieve aandacht voor Broer, het verdroogde huwelijk. Moet ik meehelpen om de fragiele, uit het lood geslagen, balans in stand te houden? Wat een hondsdolle losgeslagen bende. Voor wie is dat theater? Voor: "wat moeten de buren wel niet denken". Nog steeds? Zoek het zelf uit, zeg...ik ben weg.)
Nee, ma moet me niet. Jammer dan, rattaplan. Gaat jullie niet meer aan hoe veelzeggend mijn gedachten zijn. Hoepel op met schone schijn, schijnveiligheid en bergen schijt aan de buren. Die kijken niet achter onze muren. Verrotte desillusies woeden en de "men" daar buiten vindt jullie toneelstuk prachtig. Tegen welke prijs mag ik meespelen? Oké, ik kook wel voor jullie....maar ik weiger de meegeleverde oogkleppen. In mijn wereld is niemand blind of doof. Dag in dag uit de essentie ontkennen van doofpotleven met een liegende moederdespoot. Laat mij vrolijk wezen en houdt op mijn eigenwijsplezier plat te branden.
(Jullie teleurgestelde stinkende ervaringen zijn niet de mijne. Houdt op over oorlog, honger, de eisen doorspekt met al dat wantrouwen. Ik moet waarmaken wat jullie is mislukt? Zal ik nooit zo verbitterd raken als jullie. Bah, die leegzuiigende negatieve houding, daarmee krijg je mij niet klein, van liefde en aandacht smelt ik.)
Het leven is mooi, zo niet, maak ik zelf het feestvieren. Weet niet hoe, leerde je me niet, zeurende draailier.
Ga ik er nu zelf over. Maak ik mijn eigen bal, vingeren kan ik al. Denk niet dat jij nog recht hebt op mijn mening, moeder. Ze voelen alle drie dat ze mijn wezen en goodwill hebben verspeeld.
"Je kunt met alles bij ons terecht." Haha. Ze ziet mijn spottende ongeloof best, maar kijkt uiteraard weg.
(Beflikker een ander, vertel me niet dat ik het makkelijk heb.) Luister! Kijk naar me! Zie mijn gezicht, dat is van een onbeschrijflijke pokdalige triestheid. Trut op met je angst over de jongens die mij zullen.... Ja wat?
Ben je blind? Kijk toch, mens. Ze zien me niet eens staan! Wie wordt verliefd op vierentwintig gele etterende bulten in een varkenskop. Het is zo krom als een hoepel. Je kletst alles, maar dan ook alles, recht. Iedereen denkt dat ik nergens last van heb. Eenzaamheid? Onmogelijk? Onzin roep je?
Oké, dit was de laatste poging. Ik doe tenslotte wat jullie van me wilden.... Nee, ik red me wel, bemoei je er niet meer mee. Doeg. Ik ga dansen....de sterren van de hemel en ik weet dat jullie niet komen kijken. Tuurlijk niet, ik ben er goed in, heb succes, dat steekt. Ik geniet, ondanks jullie zelfgecreëerde ellende. Zeer doet het? Goed zo. Kijk eens pappie, zonder handjes. Ja, die jongen zit aan me. Ik zweef met hem in de wolken, wees maar niet bang. We doen alleen de Rumba, komt echt geen kind van... Mijn moeder, haar ogen spraken altijd al boekdelen, vindt me een hoer. (Ja ma, ik geniet, vind het niet verkeerd, gotsamme,....... naai mijn baljurk, dan hoop ik, stiekem toch, dat je bij de wedstrijd komt kijken.) Niet? (Wanneer houdt dat verlangen eens op?)
Ach, zie je, ik had er ook al niet meer zo op gerekend. Zien hoe grandioos ik geniet, schitter...Ben je mal....
Mij zien dansen, je ervan overtuigen dat ik er verdomd goed in ben? Blij zijn met mij, om mij?
Te veel gevraagd en te godvergeten confronterend.
Stik in je jaloezie.
feedback van andere lezers- manono
Ik herken daar mijn dochter een beetje in toen ze dertien was.
Treffend beschreven, Dora, die kop nog staart, in metamorfoze, vervellende pubers.
Dora: Oei, was er nog in aan het werk en toen was je FB er al.... Oeps...Dacht ik ben alleen in de nacht... Dank je wel... - hettie35
Heftig geschreven, maar ik herken er veel in. Naar het schijnt mag tegenwoordig alles onder de naam van ach het is de pubertijd geschoven worden. En de moeder heeft die Moedertijd???
Mooi geschreven Dora,
groetjes Hettie
Dora: Dank je.... - tessy
Erg dat je als kind voelt dat je ouders niet echt trots op je zijn, of dat er liefde ontbreekt.
Ik had het geluk een schat van een moeder te hebben, en dat geeft me nu de zekerheid dat ik het waard ben om te zijn wie ik ben.
Maar ik denk dat ik net als jij toch het koppige doorzettingsvermogen zou bezitten om zelf iets van mijn leven te maken ondanks...
Dora: Ja, alle nadeel heb se foordeel zei Cruyf, en dat klopt wel. uiteraad, als je tenminste met voldoende kracht geboren bent. Denk ik wel eens: wat moeten mensen die niet zo op de wereld kwamen?
|
