Volg ons op facebook
|
< terug
Steiners Way
Rudolf Steiner. Antropodinges.
Was ik op zoek naar welke school mijn peuter straks zou moeten.
Las ik als alleenstaand moeder, twee weten meer dan een, zijn Antroposofische boeken. Machtig interessant allemaal. Mensen zijn volgens zijn theorie te verdelen in vier types. (Natuurlijk niet strikt ingekaderd, overlappingen in karakter zijn toegestaan.) Bij ieder soort hoort een eetpratroon. Ben je sanguinisch, moet je van de suiker afblijven, anders word je te hyper...en zo voor alle vier. Puur natuur, kunststof is taboe. Je kind kan maar het beste met door zijn filosofie goedgekeurd waskrijt krassen. Blokkendozen met loodvrije verf en vreselijk verantwoord allemaal. Rudolf is ook grondlegger van de Vrije School, die weinig met vrij van doen heeft. Kinderen hebben zich daar te houden aan strakke leefregels. Rust, vaste terugkerende tradities, op een vanzelfsprekende manier worden daardoor de grenzen duidelijk. Begrip voor verhoudingen, respect voor elkaar, doen ze daar spelenderwijs mee op. Het kind ontwikkelt van binnen naar buiten en zo tekent het ook. Oefeningen in nat in nat vanuit het centrum naar buiten, met de kleuren leert het veel over de gevoelens die daarbij horen. Ik gebruik gelukkig geen enkele filosofie als een wet van Meden en Perzen. Fanatiek ben ik ook al niet. Wat speelruimte, (indien nodig) moet binnen alle regelgeving flexibel en verstandig worden ingepast. Die school leek me dus prima voor mijn dochter. De verhoudingen binnen het gezin kreeg ze niet dagelijks met de paplepel mee, zonder vader, dus dat creatieve vroegwijze en gevoelige zou binnen die setting prima op de plaats vallen.
Las ik in een van zijn boeken dat de mens een ontvangend en uitzendend oog heeft. Geweldig. Als je het op de keper beschouwt klopt het als een zwerende vinger. Kijk maar eens hoe verschillend de ogen van iemand zijn. Plak twee rechter helften tegen elkaar en je krijgt de Ying, doe hetzelfde met de andere kant en je ziet het Yangende hangen....Schizo in twee is dus iedereen. Of scheel natuurlijk, kan ook. Zie je eerst een domme lieverd en ben je aan de andere kant een linke boef (of omgekeerd.) Ontroerend goed, interessante verdeelmaterie.
Gelukkig neem ik het leven wel met een korreltje zout. Bij sommige mensen of ideetjes, heb ik ook na een kilo zout nog geen dorst. Veel dilemma's zijn met zelfspot en humor redelijk te relativeren, zo niet heerlijk uit de weg te ruimen. Want ach, ik ben mijn leven lang uitermate vreemde situaties tegen gekomen. Dacht ik wel eens, wie is hier nou eigenlijk gek? Kun je wiebelig van worden, maar Weegschaal in hart en nieren stond ik kennelijk aardig met beide voeten in de klei. Nooit definitief omgevallen. Wel eens gestruikeld, meer ook niet.
Heeft de natuur mij helaas één loer gedraaid. Ik heb maar één goed oog. (Even vergeten welk het ziende deel van mij is; het ontvangende of gevende, haha.) Ik observeer als een tierelier, maar zend ook prima uit, dus hoe dat nou zit? Ziet u wel, eindelijk valt mijn gestoorde persoonlijkheid op de plaatst: Gehandicapt!! Zieluuucch
Ik kan er zelf gelukkig goed mee leven. Wel is duidelijk waarom ik geen diepte zie. Mijn wereld is plat, niets afstand, patsboem, komt alles meteen binnen.... Staat af en toe wel eens dom (h)oor. Sta ik naar iets te grijpen als een idioot, alsof ik te diep in het glaasje heb gekeken. Gefopt. Ik kan de waslijn niet in één keer pakken, als ik er niet schuin voor sta. Moet de perspectivische lijnen als hulpmiddel gebruiken om in te schatten of iets drie meter dan wel tien centimeter ver weg is. Voel ik dus heel wat af. Makkelijk bij het schilderen, hoef de drie dimensies niet te vertalen naar het platte vlak. Een beetje gokken of de vlam wel bij het lontje van de kaars komt. Gaat ie branden, zat ik goed. U kunt controleren hoe het leven met een oog is, plak er één dicht. Andersom weet ik echt niet wat u ziet. Denk wel eens dat ik gek zou woirden als ik al die nieuwe maatvoeringen zou zien. Plat is dus, op zichtgebied, zo gek nog niet....
Ik heb het gelukkig al vanaf mijn geboorte, verklaart ook waarom ik geen ongelukken maak in het verkeer. Ik reageer op de remlichten van vier auto's voor me. Moet eerst een paar seconden kijken, (hoe snel wordt die auto groter) zo berekenen ik hoe snel hij rijdt, alvorens ik veilig over kan te steken.
Mijn hersens rekenen zich dus suf, de hele dag door, in simpele dagelijkse situaties.
Alleen met cijfers in de boekhouding ben ik echt een domme doos.....
(ben eigenlijk ook veel liever een vrolijke letterbak dan een duf cijfergordijn)
feedback van andere lezers- manono
Knap geschreven, Dora.
Heel graag gelezen.
Dora: Dank je wel, weer eens iets anders, gewoon neutraal - MarieChristine
Gelukkig doorzie je ook met één oog het gezwets van Steiner en consoorten.
Dora: Korreltjes zout en zelfrespect doen de rest, niet waar.
Leuk jouw consoorten...dat scoort wel ,< : ))) dank je... - roodoff
ver dat gek worden als je plots met twee ogen zou zien, kan ik wel meepraten. over horen dan. Heb echt moeten wennen aan stappen achter mij die ik hoorde. ben ook vaak wel ban geweest als late vijftiger bij klaarlichte dag. Ben echt benieuwd hoe jij dat doet als je tekent en zo maar. ik vraag nu hier nog regelmatig of de radio niet te luid staat voor anderen. Het went wel, maar traag. grtjes
Dora: Makkelijk is het om alles al plat te zien, waarschijnlijk ben ik
daarom altijd goed in kijken geweest, hoef dingen niet naar plat moeten vertalen..en de rest van het leven,
ach ja soms ook zo platgedraaid alsof men niet mag voelen.... - hettie35
Je zie ik loop ook achter door mijn uitje, maar ik heb dit weer graag gelezen, mooi neergezet!
groetjes Hettie
Dora: Dank je wel hoor, we pluimen er wat af he?
|
