|
< terug
Bart en zijn schrink.
Bart bewondert een schrink of in mensentaal een psychiater. Die man heeft jarenlang in gevangenissen gewerkt en bij kansarmen. Een nobele bezigheid. Hoe die man die bezigheden vervult hoorden we in een voorbeeld. De man was op bezoek geweest bij een vrouw met vier kinderen.
De man zag dat de tuin naast het huis vol rommel lag, de vrouw zei dat ze al een paar keer kontact had opgenomen met de gemeente en ze wilden niet komen. Dus dacht de man het moet gedaan zijn met het pamperen die vrouw met haar vier kinderen kan dat toch zelf.
De man een psychiater een dokter dus was niet voor niks op bezoek geweest bij die vrouw de vrouw was blijkbaar ziek.
De therapie voor die vrouw was dus werken, kuisen die hap met die vier kinderen dat moet toch zo moeilijk niet zijn.
Stel u eens voor beste lezer dat u door een of andere reden zich in de huid van die vrouw kunt voorstelen. U bent een vrouw alleen met vier kinderen geen enkele hulp van iemand. Een vrouw kansarm met vier kinderen dat is toch wel niet zo gemakkelijk. Vier jongeren, pubers, opgroeiende opstapelende ongelukjes. Een budget even groot als de rekening van de dierenvoeding voor de hond van de buren. Dan ligt een depressie, moedeloosheid en zo toch op de loer. Denk ik dan maar ik ben geen dokter. Een steuntje in de rug door -ik zeg maar wat -de gemeente, wij - doet dan toch wonderen denk ik zo. Maar niet de man de door Bart bewonderde vriend.
Dan komt er een man die opstapelend vuil in tuinen alleen kent van zien die vrouw met vier kinderen zeggen dat de oplossing van al haar problemen ligt in de arbeid van het opruimen van de rommel in haar tuin. Men moet maar durven denk ik dan.
Waar komt dat idee toch vandaan dat arbeid de beste therapie is voor al onze psychische problemen. Naast die arbeid is er de perceptie dat een mooiere tuin een oplossing zou zijn voor de problemen van die vrouw. Hoe zou het trouwens zijn met boer Charel. Dat komt uiteraard van het zeer wijdverspreide idee dat er in de duurdere tuinwijken -waar de nete gazonnetjes groene vingers gewijs het landschap overwoekeren -geen psychische problemen zijn.
Het idee dat arbeid de beste therapie is komt uit een nog verschrikkelijker bron namelijk dat arbeid vrij maakt.
En dat arbeid vrij maakt is de negentiende eeuwse vertaling van de regels die zeggen dat -in het zweet des aanschijnts zult u uw leven verdienen - er zijn er die dat blijkbaar nogal letterlijk nemen.
Voor de anderen. Zelf vinden ze dat ze in een veel te gestreste ontregelde samenleving leven en streven naar een maximum rust.
Ge moet maar durven.
feedback van andere lezers- Dora
Alles draait om inlevingsvermogen,
in de ego-opgeblazen drukker-de drukker- buitenwereld
van "kijk mijn tuintje ( uithangbord voor binnen) strak in de lak staan." Gazon gemaaid en de buren ook weggekeken, want ja hulp?
We zijn te druk met ons gazonnetje (en jij sloof, bent niet als zo g.. als ik.)
(Ik zou nog wel even, hier en daar, een paar grassprietjes aan spelling
wieden, af en toe een kommaatje planten, dat wel. Puntje zetten, maar in de strekking van het verhaal heb je die al wel op de i gezet.)
verf: i i i i
dank U voor UW FB GR......ed - julien_maleur
Een mooi verhaaltje dat ik graag heb gelezen. Alleen ben ik niet akkoord met je perceptie. Ik kan die psychiater geen ongelijk geven. Ik verklaar:
als die vrouw aanstoot neemt aan de rommel in die tuin is het verwijderen van die rommel de oplossing. Als niemand het doet, moet ze het maar zelf doen en dan is de oorzaak van haar probleem weg.
Anderzijds is het gezegde 'arbeid maakt vrij' niet echt onjuist. In onze wereld draait alles om macht en geld. Arbeid zorgt voor geld en als men geld (genoeg of teveel) heeft heeft men macht en dus een zekere vrijheid. (hoe miniem ook). Zonder geld (veel) geen vrijheid, dan is men de speelbal van de goodwil van anderen. Ik weet dat in onze huidige samenleving er vele manieren zijn om zonder arbeid aan geld te komen (bijstand-subsidies-steun, enz) maar die geven geen vrijheid. Als die bron van arbeidloze inkomsten wordt stopgezet staat men daar terug als armoezaaier. Geen arbeid geen vrijheid is dus niet zo onjuist!
vg JM
verf: die vrouw neemt geen aanstoot aan de rommel het is de pschiater die man bekijkt de wereld van uit zijn kleinburgerlijkheid vanuit het idee dat waneer alles net is er geen probleemen meer zijn en arbeid maakt niet vrij CREATIVITEIT MAAKT VRIJ
|
