< terug
Koude kip is ook lekker 4
"En trouwens"' ging tante verder."Die kutcomputer heeft weer kuren. Ik weet niet wát er mee is, maar ik heb gewoon problemen met dat ding. Dus Marcus….. Als je effe die tranen van je gezicht afveegt en er naar wil kijken, dan ben je ook nog nuttig geweest vandaag".
Marcus zette Ukkie, de waak Shih-Tzu, die zich heerlijk op zijn schoot had genesteld op de vloer
en maakte aanstalte om zich naar tante's PC te verplaatsen. Nog geen één stap gedaan of hij voelde de hand van Bob op zijn arm.Hij keek hem aan en zag de knipoog en begreep dat Bob weer iets in zijn hoofd had zitten. Begrijpend ging Marcus weer zitten. En Ukkie sprong weer op schoot.
Marcus wist maar al te goed dat tante en computers niet echt vrienden waren. Meestal kon hij de fouten en zo wel repareren. Hij was namelijk in tante haar ogen een super IT'er. Terwijl hij gewoon dat ding meestal een herstel opdrachtje gaf. Maar het was wel leuk om tante in de waan te laten
dat zij in hem een IT'er zag.
"Bruinschuiver, is je bakkie leeg?", bromde Bob. "We moeten even naar de overkant.
Je weet wel naar die PC zaak. Kijken of er een leuk machientje staat voor tante. Deze is tenslotte al
twee jaar oud. En je weet hoe snel die dingen tegenwoordig slijten".
Door de gezichtsuitdrukking die Bob daarbij maakte, begreep Marcus dat hij dus een nieuwe PC voor tante ging halen. En met Bob winkelen was meestal een feest.
"De computer gigant" stond er met grote vette letters boven de deur.
Bob zwaaide de deur open en zei direct."Nou voor een gigant heb je maar een focking klein winkeltje. Mijn schijthuis is groter. Maar daar kom ik niet voor".
Achter de balie stond een klein miezerig mannetje. Verschrikt keek het ventje over zijn ziekenfonds brilletje op naar de schreeuwlelijk die met zoveel bombarie binnen kwam.
"Kan ik iets voor de heren betekenen?, stamelde deze. Nadat hij zijn zelfvertrouwen een beetje had hervonden.
"Jazeker knul", begon Bob tegen het verkopertje dat keek alsof hij door zijn baas was betrapt op het bekijken van porno site's en zijn laatste waarschuwing had gehad. "Ik heb een PC nodig. Een goede, voor weinig. Heb je er een staan? Nou?
"Moet het perse een PC zijn of mag het ook een laptop of notebook zijn?', vroeg het mannetje.
"Wat wilt u er mee gaan doen? Gamen, muziek , films? Voor iedere hobby is er wel een goede te verkrijgen. In alle prijsklasse, als u begrijpt wat ik bedoel. Had u al iets in gedachten? Of zal ik u helpen met de juiste keuze te maken".
"Luister lullo", begon Bob die zich al begon op te winden over het gedrag van het mannetje. "Wie denk je dat je voor je hebt. De eerste de beste droplul die jij een dure PC wil verkopen, en waarvan je denkt dat je die wel eens iets aan kan smeren omdat jij denkt dat ik er toch een klote van snap? Nou?
Laat me je vertellen dat als jij mij een kut computer probeert te verkopen, voor een onnodig hoge prijs. Dan ben jij vandaag de eerste die door de etalageruit naar buiten vliegt, gevolgd door het PC,tje dat je mij probeerde te verkopen. En ga dát dan maar eens aan je baas verklaren. Ik moet gewoon een goede zakelijke PC hebben voor tante en géén laptop waarmee je met je vinger moet tikken en waarvan het schermpje voor je vinger altijd te klein is om met je pijltje, in één keer, van links naar rechts te gaan. SNAP JE? Als zij hem aanzet moet dat ding alles doen wat ze wil doen. Foutloos!"
"Voor tante!", zei het ventje opgelucht maar geschrokken."Voor tante heb ik de juiste computer".
Hij liep naar de andere kant van zijn "schijthuis" en wees op een glanzend zwart kastje.
"Alles er op en er aan, snel, betrouwbaar en met het nieuwe 'zeven' erop. Veel beter dan Vista.
Te koop voor driehonderd vijftig euro. Inclusief muis, toetsenboord en breedbeeld LCD scherm. En omdat hij voor tante is mag u hem meenemen voor driehonderd", verkocht het ventje hem met woorden.
Marcus liep naar het machientje toe en begon een beetje met de toetsen en de muis te spelen.
Ondertussen maakte hij geluiden die Bob liever niet wilde horen. Maar hij begreep dat Marcus onder de indruk was van het spul en besloot om er maar verder niets van te zeggen. Hij zelf had er tenslotte helemaal geen kaas van gegeten. Dat had het knulletje wel goed gezien.
"Okay knul, luister", begon Bob. "Ik geef je er tweehonderd vijftig voor. Wit. En vijftig voor jezelf als je vanmiddag de hele teringzooi op tante's bootje installeert. Programmatjes overzetten en zo.
Deal? Verdien jij ook nog wat".
Na enig aarzelen zei het nerdje, " twee vijfenzeventig wit en vijftig zwart, staat hij over drie uur klaar op de boot. Ik gooi de zaak wel even dicht. Deze deal maakt de dag weer goed".
"Top', zei Bob en trok zijn knip.
Weer buiten zei Bob tegen Marcus,"zo, tante ook weer blij. En niet zeiken over het feit dat ik toch nog teveel betaald heb".
|