Volg ons op facebook
|
< terug
Geen zitvlees....
"Die vrouw heeft geen mannenvlees" was wat ik oppikte en dacht er levendig een gehaktbal bij. Wat nu?
Mannenvoer? Moeten vrouwen zich als vee op laten vreten? Ook de moeder van Marion van de bloemist? Bezat ik mijn hoekje op de grond, bij de tuindeuren en dacht daar over na, als de grote mensen van alles hadden te besmiespelen. Zag ik mamma en tante Fien bloedeigen heelhuids voor me. (Tante Fien is niet erg, die heeft altijd brommenzeur, slechtezin en steekharen op de onderkin.) Mijn moeder had ook geen leuke stem, maar haar kon ik niet missen, besloot ik. Vrij mijmerend was ik vaak in oorlog met onbegrijpelijke woorden: (in de aap geloosjeer? Hoe kan dat, nie deur of raam zie ik in apie met krulstaartie. Waar dan mammie, kan je in apie naarbinnen? En dat paard waaroverheen ik getild werd vond ik raadseltaal. Nergens ooit een hengst op vier benen te bekennen, behalve één keer per week. Bruintje, de knol van de schillenboer, daar had niemand mij opgezet, laat staan overheen gebeurd) Mijn fantasie galopeerde vaak met mij de buitenwereld in, zat ik met mijn hoofd wuivend boven mijn kleurboek en staarde naar de allemaal al ingekleurde plaatjes.
Mannenvlees?!? Waar zitten dan de dikke mammiespeklapjes? Bakken de zwoerdjes van tante Fien ook zo heerlijks lekkerbekkertjes hardknapknap? Van die knoerper blaasbultjes? Leggen ze mamma dan over zo'n houten bokkeding, zoals pappa laatst met de boom dee? Samen met oom Wout? En aan welke kant beginnen ze? Middenin, daar waar de centenuur met de geps? Of nee, zal gaan zoals bij koeien tuurlijk. Eerlijker delen. Een been voor ons en de ander voor de slager. Dwars er tussendoor, aan iedere kant één arm, middenin door alles tot aan de kin. Trokken de twee mannen ritsch-ratsj-tritsch-kratsch. Hakken ze eerst 't mammahoofd eraf? Oef oef wat enge doending. Wanneer zijn tantes en mamma's dikspekvet gaar? Klaarkees voor de snijmeheer. Slachterij zeiden ze, daar gingen koeien loeiend heen. Of heette het voor mamma's anders. De mammazaagderij? Ging tante Fien naar de Tantebeenderboerderij? Hangen alle mamma's daar aan zo'n haak van es, van de letter van Siepie van de melkboer? Met enge scherpgeslepen spitspunten? Zag ik daar alle halve moeders hangen op een rij, zonder de kop en ondersteboven. Doorgezaagd met van die witte ribbenbotten, holleeg binnenin. Geen wurmende woelendworsten darmsen meer of het hartkloppende warme Dora binnenboeltje. Ik vond het redelijk, netjesklaar, tochwel. Schoon aan de haak zo. Werd ze later met de grote vrachtwagen naar de slager gebracht, achter in de winkel, tegen de witte tegels klaargehangen. Met de binnenkant voor. Woensdagmiddag zou Hansje van de bovenburen komen schooien om een stukje van mama's oren. (Nou, ja geeft niet, luisteren doen mamma's niet, die oren krijgt hij vast voor niets voor in de mammaorensoep. Plakkie worst erbij, jongen?) Ik begreep nooit waarom de slager dat iedere keer vroeg. (Domoor, dat weet u toch wel na de eerste keer, ikke wel, nou dan.)-**
Ik begon me toch wel zorgen te maken ook. Wanneer zou ik aan de beurt zijn voor de zaaghaak klaarfiksdag. Nog lang niet, toch? Kwam in een andere denksessie het antwoord: Oeps. Heemaal vergeten. Als mamma's per pond voor een soepeldoorregen prijsje aan mannen werden verkocht, was het vast beter als ze eerst dood waren. Anders deed het zeer als ze er in gingen zagen. Oefoei gelukkig, uitstel van grootzijn nood. Een kind vlak voor de grote kleuterschool fantaseert al aardige toertjes rondom Borgondaria Wanhopicum.
Een paar maanden later werd het me duidelijk. Ze hadden het bij dat goede vlees over een mooie vrouw.
Mijn moeder was koninklijkmooi, een zwarte schone, die zou de slager vast graag in zijn winkel hangen. Zie ik nog het gezicht van mijn vader dat trotsglom als ze in haar feestjapon, donkerblauw fluweel, hoge hakken en prachtig haar met hem uit ging. Rook ze lekker. Mooie broche op en die flonkerende schittertoverstenen. Een maal per jaar, feest van de zaak.....Daarna vergat ik, school en andere spannender raadsels, het hele vleeshoudersproject
"Doortje heeft geen zitvlees." zeiden ze daarna en de familie keek bestraffend. Ja, mijn moeder stampte het er al vroeg in bij iedereen. Zo'n reputatie raak je nooit meer kwijt. Ze roddelde echter tegen niemand dat ik troosten wilde. Ik zag al jong wat mensen dachten, het leed droop vaak in taaie sledderdraden van de gezichten. (Zien andere mensen toch ook wel, of niet?) Wist ma veel over mijn drang om te helpen, opvrolijken, lachen plezier omdat ik trieste dingen doorzag. Nee, dat verzweeg ze dan weer. (vond ik Goliatgemeenachtig mammaovermachtig) Mamma's hebben het voor het zeggen...en dat heette dan: de broek aan, haar op de tanden, kenau, manwijf, harde tante. Er was ook iets met kaas, dat niemand van je brood moest eten.
Gingen we iedere zondagmiddag met de trolley naar Velp, Opoe woonde daar. Hing ik in mijn beste zondagsejurk als een aap (geen zitvlees ziet u) aan de glimmende stangen te draaien.
Die bewuste keer ontwaarde ik meteen bij binnentreden die mevrouw. Achterin. Asjemenou, met een bonte sjaal om haar hoofd. (Zoals in het grotebroerboek van Pietje iets met lellebel).
Dus schoot ik snel in de rol van redster, iedereen zou trots zijn op mij, ik wist het héél vierjarig zeker...
"Moet u doen zoals mamma, die haalt de tanden eruit. In een bekertje met water doen uw tandjes vast geen zeer meer." Apentrots was ik. Had ik dat even mooi opgelost. Kijk mij toch eens aardig zijn. Trots ook op mamma, die dat allemaal zo goed wist, van die tanden. Maar zij bleef lang vernietigend woedend.
Nu verdient men bij de Libelle een gouden tientje met zo'n verhaal. Toen? Oh jeh, nee. De Eva las mijn moeder, en die deed niet aan goudentientjesverhalen. Kon ik toen al weten wat wel of niet betamelijk was? Nee toch. -Doe dan niet zo mateloos gekwetst. Je kleuter peutert je toch nooit expres aan de paal.-
Nu weet ik dat ma, voordat mijn vader stierf, beslist echt nooit last van humor had...Zelfspot was dus helemaal een brug te ver. Iets met eigenwaarde, dat er miste of zo.. Ik heb het nog steeds wel. Vraag me niet hoe, maar mijn zelfspot is nooit verloren gegaan, wat ook gebeurde. Sterker, een drama wordt er, wat mij betreft, luchtig realistisch van, in hapklare brokken te verwerken. Mannenvlees? Kun je dat kweken, aanleren?
Je moet ermee geboren zijn, vrees ik. Bij mij is er nog steeds géén mannenvlees gegroeid, alleen vet.
Ik kan het wel hoor, paaien, flirten en met mijn lichaam een man opgeilen.
Als het toneelspel is. Dansend (Rumba, Tango). Dat is een rol, natuurtalent, is meegeboren.
Maar in het echte leven een rol spelen? Dat voelt als onfrisse verlakkerij.
Ik zou het heerlijk vinden als een man de moeite nam om mijn diepste innerlijk mooi te vinden....van mij te houden om wie ik ben...dat vrolijke, zachte zorgzame, troostrijke...maar ja, er dus ook die rest.
(ik ben in wezen vanbinnen precies wat een man zoekt, alleen... alleen... je moet er wel een beetje moeite voor willen doen.) Sorry. Ik wil te veel naadjes van kousen weten, kijk snel dwars doorheen. Dat is ongemakkelijk en foetsie, weg is hij al, lang voordat echt iets zinderends kan beginnen te vlammen. Het blijft bij af en toe eens heerlijk fantaseren. Misschien is het niet meer zo in de mode? Iemand accepteren, komop, gewoon makkelijk. Zo ben jij en zo ik, samen maken we het gezellig. Nee Dora, wakker blijven, het is nooit in de mode geweest.
Jij dient eerst een half jaar op de kop bij de slager te hangen, gaat per pond over de toonbank. (over de tong) Voor die dikke man de speklapjes, een fikse poot voor in de soep naar die vrouw met dat stel kinderen en mijn hart? Dat kook je gewoon voor de hond....
Sommige dingen leer ik nooit. .....
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Diepgaand verhaal dat de ziel bloot legt
Willy
Dora: Dank je wel Willy, wat een vleeshouwers he,
maar ach, de geest standvastig maar het vlees is zwak
(of was het nou net andersom?) - manono
Heel graag gelezen, Dora
Zeer krachtige beelden... hoe een kind zich sommige zaken expliciet voorstellen...
Dora: Ja, wonderlijk he, je dan nog niet realiseren dat zulke dingen niet kunnen. Mammasoep van de oren, Ja want men kookte ook soep van varkens oren, dus, simpel Als je het nu leest lijkt het een boodschap, maar die voelt het kind nog niet...Tot ineens, pats, maar dat kan nog lang niet, want dan moet ze eerst diood. Levend zaag je niemand door.... Ik heb een voorbeeld dat mijn vader de pop repareerd, en dat voelde ik wel zelf, heel verbaasd dat het de pop geen zeer deed, magnifieke herinnering.... - silvia
goed om even bij stil te staan, je brengt mijn kindertijd terug tot leven Dora !
groetjes
Dora: Nou kijk eens, dank je wel .
Heb jij ook zulke vroege helder beelden - tessy
Dank je wel dat ik deelgenoot mocht zijn van je intieme kindergedachten, ik was bijna vergeten hoe een kind denkt.
Dora: Ja, mijn hoofd zit vol met dergelijke gedachtendenksels, al vanaf heel jong, iets met een vroeg autobiografisch geheugen....had niemand vroeger door...
|
