|
< terug
Het raadsel van het verdwenen kruis 6
6
Berta kwam van na enkele minuten die voor de anderen uren duurde met een verwarde uitdrukking op haar gelaat uit de stal gelopen en riep; "ik vind geen toorts meer en het is pikkedonker, en ik heb geen kaarsen meer om bij te lichten" Maar we moeten toch gaan kijken wie weet wat er met Bertram gebeurt is, dan ga ik maar zo kijken, wie gaat er mee?"
De tweede zoon van Maria, Hendrik amper zeven jaar oud sprong tussen de volwassenen door en liep in een mum van tijd al tientallen meter in de richting van het kruispunt vooruit. Hij hield even halt en draaide zich om, en riep om assistentie om de andere achter zich aan te weten. het was hier buiten pikkedonker zelfs de sterren hadden zich achter dikke wolken verscholen. Berta riep met een gedempte stem op haar man;
"Bertram, waar zit je, doe een tekenen of roep op ons we zijn met z'n allen naar je op zoek". Ze moesten nu op gelijke hoogte zijn met het kruispunt van het kruis en de Hooilingen maar er kwam hen geen van Bertram tegemoet.
Een geweldige flits met meerdere vertakkingen verlichtte opeens de nachtelijke hemel. Uit alle monden ontsnapten geweldige kreten die men tot ver in de omtrek moest gehoord hebben, maar van Bertram kwam er niets. Weer flitste het felle licht doorheen de nacht die meteen daarna gevolgd werd door een razend rollende donderslag die de zoekende van schrik ineen deed stuiken. Maria bad hardop een wees gegroetje en de kleine Hendrik huilde zowaar van de angst.
Maria en Perke hielden zich met de handen aan elkaar vast, en telkens weer een lichtflits de hemel verlichtte knepen hun ineen gestrengelde handen vaster toe. Tijdens de laatst oplichtende bliksemschicht hadden de zoekende stellen een silhouet van een mansgestalte op enkele meters van hen af gezien die spreken leek op die vreemde man die ze in de namiddag al dachten gezien te hebben en waardoor die hele consternatie ontstaan was. Het was Berta die nu voor de zoveelste keer een gil loste waarbij ze met haar hand in de richting van de verschijning wees.
Doordat de lichtflitsen zich in een ijltempo elkaar opvolgden kon met zien dat die zojuist geziene gestalte steeds korten naar hen toe liep. Met de moed in de schoenen en harten,die tot in de kelen klopten zagen ze die persoon op zich af komen en het was Hendrik de kleine die zijn vader van op deze afstand meteen herkende. Met een schreeuw liep hij de naderende man tegemoet en riep; "Papa ! Papa gij zijt het ik herkend u meteen aan uwen pas. En ja het was Bertram die met een jas over zijn hoofd naar het toe gelopen kwam. Nu eerst werd hij door de anderen herkend en door Berta in de armen genomen en gekust. "Waarom heb ge zo geschreeuwd we dachten dat ge die man tegengekomen was en daardoor in levensgevaar verkeerde
feedback van andere lezers- hettie35
Weer met veel plezier gelezen,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Lief van je Hettie, ik ga me ook in jouw leesvoer verdiepen
Willy - manono
Heel graag gelezen, Willy.
Goede beschrijving van de bliksem die een gedaante belicht.
Hoeselaar: Ben ook oud genoeg en heb die bliksems dikwijls genoeg gezien dan kan men dat op het laatst goed beschrijven.
Bedankt voor het mooi compliment.
Willy - Dora
Ja Willy, toe dan toch, ik wil het zo graag weten, je drijft en toert de spanning op in het bliksemend bedonderd niet weten
Hoeselaar: Ik moet toch tot een bepaalde climax zien te komen die dat heel verrassend op het einde te voorschijn komt
Wiçlly - GoNo2
Doe zo verder hé?
Hoeselaar: Dank je wel, zal het in overweging nemen
Willy - Magdalena
prachtige climax en anticlimax
en: neeeeee! Ik hoopte dat ik zou beloond worden omdat ik teveel werk en daardoor niet zo veel kan lezen als ik wil, maar het voordeel zou krijgen een volledig verhaal te krijgen... nee, nee, nee.... verdikke, kun je mij geen korte inhoud van heel het verhaal mailen????
Hoeselaar: Beste Magdalena, als ik kon gaf ik u een beknopte inhoud van dit verhaal maar aangezien ik elke aflevering op de dag van posten schrijf weet ik dus niet in hoeverre mijn fantasie me morgen parten speelt.
kan je wel zeggen dat ik de beelden nog voor m'n ogen zie die de Kruisstraat in zo een sinister verhaal stopten
Willy
|
