|
< terug
Magdalena en de hechtingsstoornis
In stille perplexe verbazing merk ik dat het als Lillybeth is dat ik Kylliath uiteindelijk kan toedekken met een zachte deken van onbestemd vriendelijke kleur. Hij ligt met zijn hoofd in het kussen gedrukt en is vier jaar oud. Hij wil mij niet meer aankijken. Toch is de Lillibeth in mij de enige die hij voldoende vertrouwt om zacht bij in slaap te vallen.
Of zie ik weer alles verkeerd? Voor de zoveelste ontelbare keer?
Hij manipuleert mijn diepste hunker en enkel als volledige vrouw kan ik hem aan.
*********
Het was tricky, aantrekkelijk, verleidelijk om gisteravond te geloven dat hij mij uitnodigde als evenwaardige vrouwelijke tegenpool voor zijn mannelijke aard. De kamerdeur stond wagenwijd open. Hij zat rustig, zwaar, mannelijk, sterk voor een groot canvas geconcentreerd mijn lievelingskleur te schilderen en mijn hart juichte en… kneep samen in angst toen hij zich bedaard omdraaide en ik zag dat zijn ogen pikzwart waren. (Ik bedoel natuurlijk: dat zijn pupillen gigantisch vergroot waren alsof hij een vol flesje belladonna erin had gedruppeld.)
'Dit is mijn recht!' zei hij kalm, bedaard.
De zolderbalken verdwenen, het wolkendek was dik beschermend, de zon scheen ideaal, lammetjes mekkerden.
'Nee, nee Kylliath, zo niet. Dit is een illusie. Laat mij eerst naderen!'
'Geen enkele vrouw is betrouwbaar. Geen enkele. Ik laat mij enkel nog benaderen in mijn omgeving.' Hij was kalm: zelfzekere aantrekkelijke prins van de genezing van alle pijn. Enkel instinct zorgde ervoor dat de indrukwekkende Lillybeth lieve zachte Meredith in mijn bewustzijn zachtjes achter haar rug duwde en fluisterde: 'Zoek dekking. Dit kun jij niet aan.'
'Ik ben de Moeder,' zei Lillybeth. 'Ik ben diegene die chaos creëert als een van mijn kinderen in gevaar is.'
'Moeders zijn jammerende laffe schapen die kinderen baren voor hun eigen genot en hen weggooien als ze vinden dat ze te vermoeid zijn!'
'Je vergist je.'
'Je bent een hoer!' probeerde hij Magdalena tot communicatie te verleiden. Lillybeth bleef voor Magdalena staan: 'Sluit je oren en je hart mijn kind. Hij staat op het punt te raken waar hij maar raken kan.'
'Ik ben de Moeder Kylliath. Gedraag je!'
Hij stond recht, zijn ogen vervaarlijk diep zwart. 'Niemand legt mij hier zijn wil op!'
Lillybeth gooide een dekzeil over alle andere mogelijke persoonlijkheden die vanuit de Kern konden groeien. 'Ik ben de Moeder!'
Het hek was van de dam: de wolken waaiden met de snelheid van een orkaan. Balken vlogen van het dak. De canvas die beschilderd was met het verleidelijke rood, kleurde diep purper met vervaarlijke zwarte kolken, het huis kraakte. De plankenvloer leek te verzakken.
'Kylliath!'
'Ik gooi jou BUITEN!!'
(wordt morgen vervolgd, anders is dit te lang)
feedback van andere lezers- Dora
Ja, in deze vorm wordt het een volwassen sprookjesboek. Vol herkenning voor hen die het mee hebben gemaakt. Dat zijn er wellicht meer of minder dan we denken. Ik vind het mooi, zacht met daarachtig de rauwe schreeuwen van het weten dat het zo anders had kunnen zijn....
Meer ikabana dan een wilde bos veldbloemen. Maar wel natuurlijk mooi in zijn eigen genre.
de hele vulling van een vol flesje?
Magdalena: grinnik! Ik wil dolgraag walnoten. Ben gaan wandelen en 't is ideaal weer voor zelfgemaakte bootjes.
Ja, ik heb wel wat overdreven met een volledig flesje belladonna hé? Een druppeltje in elk oog volstaat eigenlijk.
Ik hou van sprookjes. Moest iemand ooit te weten komen tot welke absurd belachelijke leeftijd ik geloofde dat ik Doornroosje WAS.... hihihi... ssssst! - jan
zoals altijd buitengewoon geschreven;-))
XXXX
Magdalena: Ik wil deze zomer nog eens lachen met de pelikaan en dansen om middernacht op plaatsen waar niemand mag van weten op maandagochtend
I have the blues - manono
Ik blijf volgen. Dit is een tekst per uitstek die beter doorgelezen kan worden, zodat de strekking vlugger duidelijker wordt.
Magdalena: weet je, uitgerekend jouw feedback heeft mij een heel stuk klad laten verscheuren en mijn verhaal een totaal andere wending gegeven
verdikke, je maakt het niet simpel, niet gemakkelijk
maar misschien... als de mama de oerworteltjes verwaarloosd heeft, dan kan 1 vrouw alleen dat nooit meer recht trekken
maar misschien wel: een stuk of 4 zusters, die elk van zichzelf denken dat ze de mooiste zijn
mmmmmmm - tessy
Ik volg Manono, ik had ook liever doorgelezen, maar nu heb ik iets om naar uit te kijken zal ik maar zeggen.:-)
Wel interessant die 4 zusters, ik zal met spanning volgen wat er verder gebeurd
Magdalena: Mmmmm Tessy, ik heb het scenario in mijn kop al gewijzigd naar: er zullen idd 4 zusters nodig zijn.
Grinnik: een soort sprookjesachtig multidisciplinair werken, met elke zuster verschillende en aanvullende goede kanten en zwakke kanten.
:):):) - silvia
ik volg mee hoor !
Magdalena: dank je Silvia!
oooo hoe wou ik dat het al vakantie was: het lokt mij zo sterk om dit sprookje volledig te schrijven! - GoNo2
Je hebt m'n aandacht en dat wil al wat zeggen hé?
Magdalena: Grinnik! Indeed Noël, het is een compliment dat ik apprecieer! :):):) - jack
Een heel filmisch stuk.
Magdalena: dank je Jack! (ben wat achter met 'antwoorden')~
wanneer schrijf jij verder???
|
