|
< terug
Het geheim van het verdwenen kruis 14
Diezelfde namiddag gingen de twee koppels nog eens naar de plaats waar ze in de vroege ochtend het hele spektakel hadden waargenomen en spraken over wat ze in werkelijk hadden gezien.
"Waar zou die man of wat het ook geweest mag zijn toch vandaan gekomen zijn, hij was er van het ene moment op het andere en verdween ook weer zoals hij gekomen was, ik zou toch eens een kijkje willen nemen daar op die plaats waar dat allemaal plaats vond", meende Perke.
Langzaam en stapje voor stapje daalden ze met hun vieren naar beneden juist alsof men daar nog gevaar konden verwachten. Ze stonden nu op de plaats waar ze dat feest hadden zien plaatsvinden, en wat was hun verbazing groot de houtstapel nog zo voor te vinden als dat ze hem hadden opgestapeld. Niet een tak of takje was door het vuur beroerd geworden, geen assen en niets wat er op moest wijzen dat hier een wulpse orgie met dans en geschreeuw plaatsvond.
Berta stond voor de stapel terwijl ze de kralen van de rozenkrans een voor een beroerden en onverstaanbaar prevelde. Ze had deze meegenomen om zich tegen, ja tegen wat eigenlijk te beschermen.
Ze keek de anderen schuchter aan als voelde ze zich betrapt en stopte haar Paternoster in de zak van haar voorschort. De eerst die uit zijn woorden geraakte was Maria; "zeg, we weten toch wel zeker wat we vanmorgen zagen, of hebben we met zijn allen hardop gedroomd?". "Ja, viel Bertram in, hier heeft nooit iemand gelopen, want kijk maar het gras ligt er onberoerd en niet belopen bij. Ik heb het toch met mijn eigen ogen gezien hoe dat ze hier dansten en sprongen en dat kan niet dat het gras zich op enkele uren tijd weer helemaal hersteld kan zijn. Daar waar zij naar de stapel toe gelopen zijn is het gras platgedrukt en zijn er sporen in de zachte grond te bespeuren. Perke Krabt zich achter de oren terwijl hij bijna onhoorbaar binnensmonds enkele bedenkingen uit. "Heb je iets gezegd Perke, ge waart tot nu toe zo stil, enhe ik heb u niet verstaan, wat hebt ge gezegd?"
"Och niets", was het ongeïnteresseerde antwoord van Perke, ik was met mezelf aan het praten omdat ik het kuis dat jij en ik samen gemaakt hebben hier boven op de houtstapel ligt en ik zeker weet dat ik het daar nooit gelegd heb, heb gij het daar gelegd of een van de kinders?" Berta was de eerst boven op de stapel en nam het kruis in haar handen en sprong weer naar beneden; "Hier hebt ge het er is niets mee gebeurt maar er moet me toch iemand vertellen hoe dat daarop kon komen"
"Heksen en duivels zijn toch bang van kruizen dat heeft me meneer pastoor me eens verteld, dus die zullen het daar niet hebben neergelegd".
"En zeker niet op de stapel gelegd en dan een feest daarom te houden, die zouden weg gelopen zijn, zo dat denk ik toch".
feedback van andere lezers- hettie35
Jammer dat het niet verder gaat,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Ach wie zegd dat? ik kan dit altijd weer boven de doopvond houden.
Maar ik bedenk me juist om misschien wel eens samen iets te schrijven, moet niet hoor maar als je er zin in hebt en een goed idee ???
Willy - Dora
Zo, dus het kruis is terug, het blijft me boeien wat die bende daar heeft behekst....zitten nog wat nakijkdingetjes in k(r)uis, 1 x me teveel en een ennetje, (maar ik ken dat, ik lees ook vaak over dergelijke dingen heen in het holst van het scheppen,) < : ))
Hoeselaar: Soms lig ik wakker omdat ik een letter verkeerdelijk zette of een woord naar duitse taalnormen plaatste, dus zie je dat ik alles behalve een goed schrijver ben maar ik doe mijn best
Willy - manono
Het kruis op de plaats van het heksenfeest... dat is intrigerend.
Heel graag gelezen, Willy!
Hoeselaar: Ja dat moet ook zo zijn als je verder leest bemerk je dat het zo moet
Willy
|
