Volg ons op facebook
|
< terug
Klaas V. warme pijpen communicatie
Het nieuw aangelegde verwarmingssysteem had Klaas al vrijmoedig betaald. 15 000 Euro.
Zowaar geen peulenschillige kleinigheid. Het werkte helaas nog steeds niet naar behoren en over een maand zou de garantietermijn al aflopen. De verwarmingsmonteur zou voor de zesde keer zijn opwachting maken en Mien zei nogmaals haar leerlingen af. Dat scheelde haar toch aardig wat inkomsten, maar ach, gedeelde smart was halve en ze woonden immers samen. Ze merkte echter iets verontrustends toen de man zijn klusje klaarde. Naar aanleiding daarvan bedacht ze een plan, vond dat haar idee getuigde van inzicht, probleemvoorkomend en -oplossend meedenken. Ze ging er dan ook vanuit dat Klaas blij zou zijn met haar attente oplettendheid.
Mien vertelde, onder de koffie na het eten, wat ze had gezien en het leek of het Klaas ook ergerde.
"Misschien is het een idee dat we een soort dagboekje aanleggen, Klaas?" Hij keek verwijtend, alsof ze hem voor de monteur aanzag en hij poneerde pissig dat hij het een onzinnig plan vond.
"Straks is de garantie verstreken en moeten we dokken terwijl het nog nooit goed heeft gewerkt. Kan volgens mij geen kwaad, bijhouden wat ze wanneer hebben gedaan, nog gaan doen." verduidelijkte Mien.
Klaas bleef verontwaardigd, wat de laatste tijd nogal vaak gebeurde. Te goeder trouw zei Mien dat ze dan tenminste juridisch een poot hadden om op te staan, niet onnodig op kosten konden worden gejaagd.
"Dáár begin ik niet aan," reageerde hij nors afwijzend. Zijn vriendin begreep zijn grimmigheid niet. In de sport neemt men een time-out als de neuzen weer dezelfde kant op moeten komen staan, wist ze. Ze stond op en schonk glimlachend nog eens koffie bij.
"We weten dat het euvel van het gereutel op zolder zit en niet in de gang, toch?" vroeg ze hem.
"Ja nou en?" Deze keer lukte het haar helaas niet de beladen sfeer te ontspannen, merkte ze.
"Ik zag het met eigen ogen, Klaas. Hij plaatste de kapotte knop terug op de radiator in de gang, op zolder is ie niet eens geweest. Deed ie de vorige keer ook niet, dat schiet niet op, toch?"
"Jij laat me minderwaardig voelen, riep Klaas ineens keihard verwijtend. Zijn normaliter blauwgroene ogen waren zwartwoedende kolen en haar oren klapperden als van een olifant. Ze vroeg zich af wat die tijdrekkende monteur te maken had met zijn, zogenaamd door haar opgeroepen, minderwaardigheidsgevoelens. K. Vaak bleef die avond kwaad en ze zaten in een vreemde impasse. Mien voelde zich niet serieus genomen, genegeerd ondergewaardeerd. Ze begreep niet waar ze zijn kinderachtige mokken aan had verdiend.
Dit voorval zette haar echter wel aan het denken.
Zoveel macht mocht hij haar niet in de schoenen schuiven. Ze was zijn moeder niet en haar de baas verklaren over zijn gevoelens was net zo zinloos als water naar de zee dragen, vond ze. Ze merkte wel dat er, na die gigantische verbouwing, over meer dingen niet meer redelijk te praten viel. Die avond (en de maanden daarna) kaartte ze noch het verwarmingsprobleem, noch haar ongezellige ontdekkingen aan.
Dat hoefde ook niet.
De verwarmingsbuizen spraken treiterend hun eigen verwijten, hielden hen iedere nacht met knetterend geraas uit de slaap. (We worden genaaid, oh nee gepijpt haha,) dacht ze vaak gniffelend. Ze wist het wel, zat weer eens in een te zwaar zinkschip, dat watermakend steeds moeilijker te laveren was. Humor had haar altijd uit benarde situaties gered en Klaas had kennelijk niet geleerd hoe makkelijk hij zonder groot gezichtsverlies een ingenomen standpunt kon herzien. Zij weigerde hem voor de tigste keer over zijn zelf opgeworpen barricade heen te beuren en stiekem, in haar naïeve kindergeweten kleurde haar gelijk zich vaak genottend vrolijk oranje.
Ze wist dat de foutief aangelegde pijpen het met haar eens bleven. Mien vermoedde dat zijn gedrag méér met haar autonomie en vrije onaantastbaarheid te maken had, dan met de meepruttelende verwarming en ze leerde Klaas via zijn mokken en onmacht erg goed kennen. Overleg of oppervlakkig gekeuvel ontaardde de laatste tijd per definitie in een stinkstrijd om het machtige gelijk. Meestal verliet ze voor zijn ontploffing de kamer, ze maakte zich uit de voeten voordat hij de strijd aan kon bindenen, maar ze bleef zichzelf en stelde zich iedere dag weer gezellig op. Niets scheen Klaas echter te kunnen ontdooien en ze koos er niet voor om dagelijks in de buurt te zijn van zijn tijdbom. Het was enkel nog wachten op het moment dat hij er genoeg van had zich als een kind aan te stellen. Ze vertrok na een ongezellig drammerig half jaar want altijd oorlog om niets was niet zo haar kopje thee. Haar visie op een goede relatie hing al maanden als een wild wapperende witte doek in de donkere boom voor zijn huis.
Later hoorde ze dat Klaas Vaak rondbazuinde dat ze hem had gekleineerd en geslagen, dat hij haar ervan verdacht geld te stelen. Daarom had hij bij voorbaat maar hun en/of rekening geconfisceerd, incluis de kinderbijslag van haar kind. Om te voorkomen dat ze haar meubels op kwam halen had hij tevens andere sloten in de deur laten zetten. Mien zag niets terug van het geld dat ze in "hun" huis had geinvesteerd, laat staan van haar wenkmansinzet bij de verbouwing. Het kon haar niet zo veel schelen. Het kwaad was toch al onnodig geschied....en om energie te verliezen aan een onwrikbare rechtszaak?
Ze had veel meer zin om weer heerlijk van haar eigen leven te genieten....
feedback van andere lezers- manono
Graag gelezen, Dora!
Communicatie of eenrichtingsverkeer, je zou van dat laatste meteen weglopen.
Dora: Dat deed deze Mienepien dan ook...geld maakt niet gelukkig en hij die het van je jat, ach wat, de duvel scheit altijd op de grote hoop....
er lopen er aardig wat met hun grote bokkenpoten rond te struinen,
denk ik wel eens.... - Hoeselaar
Waarom heb je jouw hoofdpersonage naar een kindervriend genoemd? Hij is toch niet de gedroomde echtgenoot laat staan betrouwbaar te noemen?
Ik denk dat die Klaas te Vaak vanalles wilde maar niet kon
Willy
Dora: Die klaas droomde vaak dat hij Mien overal zand mee in de ogen strooien kon, hihi, niet erg verstandig voor hen die Mien kennen. Dat is een harde werker, heeft veel voor iemand over, maar over haar lopen? Nee dat hoef je Mieneke niet te flikken... - tessy
Mieneke heeft mijn volle sympathie, verstandig meisje als je het mij vraagt :-)
Dora: Dank je wel, die Mieneke is inderdaad niet door molenwiekskes geraakt..
|
