|
< terug
Magdalena krijgt hulp van prostituées
Het is acht maanden geleden nu dat ik Kylliath niet meer zag of hoorde. Mijn glimlach lijkt gestorven. De Vermolza hebben hem in hun ban, hun macht. Ik weet dat het eindresultaat is dat mijn hunker, mijn liefde, mijn geloof, mijn geld en mijn buik misbruikt zijn. Ik ben zo vernederd dat ik er niet in slaag hulp te vragen. Bang dat de vernederingen zich zullen verder zetten in blikken vol medelijden. Ik verdraag geen medelijden. Kwaadheid verdraag ik wel. Maar geen troost!
Sonja en Diane zijn kwaad op mij omdat ik weiger te spreken. Ze vermoeden dat ik geheimen verberg omdat ik niemand toelaat in mijn achterkamertje. Ik ben dankbaar om dat vermoeden dat mij een schijn van mysterie schenkt en mij verbergt en herbergt. Ze moesten eens weten. Ze moesten eens weten dat ik hun kwaadheid verdraag, maar geen medelijden. Ik ben bang van medelijden terwijl ik zwelg van zelfmedelijden, terwijl ik hunker naar een schouder, troost en zo bang ben om als minderwaardig gezien te worden.
Niemand weet wat Kylliath werkelijk deed. Ik ben er niet in geslaagd het te vertellen. Liefde die enkel gebaseerd is op hoop is de pijnlijkste liefde die er bestaat. Na hoeveel tijd beslis je dat er geen hoop meer is?
Er is maar een vrouw die mij misschien kan helpen: Rita die toevallig dezelfde naam draagt als de patroonheilige van de hopeloze zaken. Acht maanden is voldoende om de rituelen uit te voeren en mijn hoop definitief te vernietigen. Enkel in Rita stel ik voldoende vertrouwen dat ze geen medelijden met mij zal hebben.
Op een ochtend in september vertrek ik zogezegd op reis. Ik doe alsof. Verdraag geen inzage, geen nabijheid. De pijn is te diep, de plaats van mijn hart is veranderd is een lege duistere continu pijnlijke holle leegte.
Ik vertrek met twee valiezen. Sonja brengt mij naar de trein. 'Ik wens je een prachtig inspiratievol verlof,' zegt ze hartelijk. Mijn gezicht glimlacht maar haar hartelijkheid raakt niet door de cocon van pijn en eenzaamheid die ik blijkbaar leerde verbergen: zelfs mijn beste vriendinnen zien niets. 'Ze zullen blij zijn een paar weken van mijn rusteloosheid verlost te zijn,' denk ik.
In werkelijkheid stap ik net voorbij Brussel weer uit, waar ik word opgewacht door Rita, lurkend aan een eeuwige sigaret tussen haar felrode lippen. Ze snoept opmerkelijk veel, omdat elke sigaret gevolgd wordt door een muntje vermengd met eucalyptus. 'Ik laat me niet tongkussen, maar toch: ik riskeer het niet klanten te verliezen door een adem die naar sigaretten ruikt!'
Sonja en Diane denken dat ik op het vliegtuig naar Turkije zit op het moment dat ik in de Walen het rozige zolderkamertje in Rita's huis krijg. 'Je blijft maar zo lang je wilt!'
'De bastaard heeft je buik en je vrouwelijkheid beledigd hé?'
Acht maanden slikken, verbijten, hopen, barsten los in een rivier van tranen bij de vrouw die zonder enige schroom of schaamte een ouder wordend, licht uitzakkend lijfje van 45 verkoopt voor zoveel geld dat ik het niet zou geloven moest ik de kunstwerken en het antiek niet gezien hebben in haar leefruimte. 'Rita, hij kwam niet eens klaar! Hij behandelde mij als een wegwerpvagina, gaf mij niet eens de eer om in mijn buik klaar te komen en gaf mij het bericht dat je voor minder nooit meer seks zou hebben!' Opgekropte pijn, haat, vernedering gulpen uit mijn mond, mijn ogen. Ik merk zelfs dat ik urine verlies.
De hoer steekt een nieuwe sigaret op en giet een scheut whisky in een glas.
'Ik drink geen alkohol.'
'Vanavond wel liefje!'
feedback van andere lezers- jack
Beklijvend!
En apart. Is dit deel van een langer verhaal? Indien wel, ga ik absoluut de rest ook lezen.
Magdalena: dank je Jack! Dit is inderdaad het begin van een verhaal dat ik wil schrijven voor mijn dochters, voor vriendinnen :):):) - Dora
Ja MagdaLena, helemaal raak deze.
HELEMAAL ... dikke tien. Laat zien. Steengoed, de terrakotta legers van het verleden
Bang zijn voor medelijden, dat is funestdepest als je er zelf bedrog voor over hebt, maar het MOET soms...want je bent niet alleen maar vrouw, ook moeder en kind...Ga er maar aan staan...
Magdalena: kwistverdikkeweldatjijbegreep! - manono
Nu ben ik wel benieuwd wat Killyath echt uitgespookt heeft.
'niet klaarkomen' is daarom niet...
Hoeren zijn goddelijk. Heb je ze niet bij de hand dan bedenk je ze.
Ik denk stiekem aan mijn Marie-Lou.
Graag een vervolg!
Magdalena: Ik heb juist een stukje van jouw verhaal gelezen en heb Marie-Lou inderdaad met een vleugje herkenning zien liggen.... - Mephistopheles
leuk stukje, en ik kan mij wel voorstellen dat een dame van lichte zeden af en toe een stevige whisky nodig heeft
Magdalena: wacht maar... ik heb besloten dat ik zo oud geworden ben dat ik geen enkele rem meer hoef te zetten op mijn fantasie...
Zeg Mephisto, waar blijft het vervolg van jouw verhaal???? - jan
hopeloos goed geschreven Ka!
XXXXX
Magdalena: jij bent nu eens een man uit de duizend Jan
ik hoop dat je vrouwtje en je dochters dat door en door beseffen! - tessy
Nieuwsgierig hoe dit verder gaat ga ik onmiddellijk naar het volgende deel
Magdalena: Viel ineens in panne en twijfel +++ Tess.
Ik heb ooit een echte professionele prostituée gekend in vriendschap. Ze verdiende massa's geld en was in haar job echt succesvol. Maar ze belandde wel om de vijf voet in de zware psychiatrie. 'k Weet het nie...
|
