Volg ons op facebook
|
< terug
Das gewisse etwass ohne schwierigkeiten
De oppervlakkige kijker ziet ons al snel als een saai burgertruttig stel, pas als je ons langer meemaakt in de gewone dagelijkse dingen, voel je het. Er is iets bijzonders met die twee. Zo op het eerste gezicht zou je ons niet bij elkaar bedenken, met die totaal verschillende uitstraling.
In het ontpelde intieme, naakt eerlijke, ontbloot van alle poeha, is er geen rivaliteit onderling, het anders zijn is een welkom gegeven, geen reden tot strijd. De vergelijkende trap heeft geen grip op ons. Het is samen, zonder verwijt, jaloezie of machtsstrijd. Ons gezamenlijke aura is verstoken van stress of wantrouwen.
In Zwolle kende ik MJ nog niet.
Meer dan achtentwintig jaar geleden kwam ik terug naar mijn geboortestad en bouwde een nieuw leven op. Afschuw en mislukte idealen liet ik achter me. Voorwaarts, omkijken had geen zin. Niet zeuren of zielig zijn, schouders eronder. MJ werd mijn beste vriendin en tweede moeder voor mijn kind. Door dun en de laatste tijd vooral door dik, heeft ze alles met ons (oma, kleindochter en mij, de drie sneetjes) meegemaakt. Het opbouwen van de zaak, maatschappelijk succes, af en toe de relatie met een vriend of de hare. Dromen die uitkwamen alsook het verdriet, de teleurstellende onmachtige zaken. Mijn poepescheetje dat een onbereikbare wezen bleef. Het pijnlijk wegkijken, onzichtbaar slikken als mijn kind zich af en toe wel door MJ liet knuffelen. Met zo'n blik van:
Zie je het, mamma? Merk je hoe weinig ik wil van jou? Ze zei het zelfs hardop:
"Zo fijn, MJ is heerlijk zacht, jij bent alléén maar botten." Ik was toch blij, dat ze in haar eenzaamheid tenminste iemand dichtbij kon en wilde laten. De keren dat ik na de verjaardag van mijn dochter, (de visite weg) spontaan in janken uitbarstte. Omdat ik merkte dat ze niet genas van het trauma. Alles maakte MJ zelf mee. Nooit oordeelde ze of zocht ze schuld....omdat die er niet was en ook viel ze géén van ons af. Ze accepteerde in verbazing. Wat zich in Zwolle voltrok weet ze alleen uit de verhalen. De laatste jaren laat ik er pas finessen over los omdat de hoop vervliegt dat het ooit beter wordt.
Ieder weekend samen, door de week ons eigen leven. Onze vriendschap is het samengaan van elkaars sterke kanten en onvoorwaardelijke acceptatie. We weten ook: als één van ons verliefd wordt op een man, gunnen we elkaar dat. Het groeide allemaal zo vanzelf. Ook de manier van vakantie vieren. Ik rijdt, zij stippelt via de boekjes tripjes uit, waarover we dan samen overleggen met de kaart erbij.
Koken doe ik, zij controleert of we nergens iets achterlaten. Soms zwijgen we lang, kijken en genieten of wijzen elkaar iets bijzonders aan. Zegt MJ onderweg dat we naar links moeten, doe ik dat zonder me af te vragen of het wel klopt. "Afslag 13 en verder over weg 91 tot aan…."
"Heb jij de kasten nog nagekeken?" vraag ik ten overvloede nadat we Eisenach achter ons hebben gelaten. Wie weet wat ik nu weer over het hoofd zag.
"Ja, zoals gebruikelijk"
"Ook de ijskast?"
"Nee."
"Oh, dan staat het er nog."
"Heb jij dat dan niet? Oh jeh. Oei, moeten we terug?"
"Ben je mal… heeft de volgende huurder er plezier van." Er ontstaat geen ruzie over.
We zoeken oorzaak, géén schuld. Hoe komt het dat alles is blijven staan, de voorraad in het kastje achterbleef? Ongemerkt gaat er kennelijk iets anders dan anders, deze keer.
Het blijkt pas later dat we ons, onafhankelijk van elkaar, afvragen hoe dit kon gebeuren….
Out of the bleu. We lurken hete koffie, op het balkon en kijken drie hoog over Wittenberg, zegt MJ:.
"Ik bedenk me ineens dat ik nooit de koelbox inpakte, dat deed jij altijd."
"Inderdaad. Deze keer heb jij hem meteen bij het begin ingepakt terwijl ik het sjouwwerk deed. Normaliter loop jij ook altijd alle kasten na. Dat vind ik zo fijn, daar vertrouw ik op, vergeet ik iets, dan ontdek jij dat altijd nog."
"Koelbox/kast was altijd jouw taak. Daarom heb ik niets nagelopen, ik nam aan…."
"Nu ik de auto inpakte nam ik aan….,ha ha, dat ons nou toch die een beginnersfout nog overkomt, haha. Nooit zomaar iets aannemen." Ineens wordt ook duidelijk dat we in een nieuwe verdeling van taken zijn gegroeid, Het is geleidelijk aan ontstaan, even wennen weer.
"Zullen we in het vervolg elkaar dan toch controleren?"
"Prima, weten we zeker dat we niet in het wilde weg iets verkeerds aannemen." Smallkalden, Erfurt, Weimar, Muhlhausen, Wittenberg, Dessau, Schwerin, Ludwigslust, Plau am See, etc.
Meer dan 2500 km en avonturen later zijn we terug op honk….
Heelhuids, een dankgebedje waard, er zitten onberekenbare opgewonden mafketels op de weg.
Langzaam acclimatiseren, maar wel meteen de site raadplegen, verslaafd aan letters is minder gevaarlijk dan verdrinken in drank. De eerste vuile was draait tijdens het zondagse ontbijtje met Frau Wulff-eieren, plus honing rechtstreeks van de imker en andere onderweg gekochte specialiteiten. Sanddorn Früchtenaufstrich en Quitten mit Rumjam. De snuisterijen uitstallen plus de witte kitsch Maria uit de Töpferei, die we ergens in de bushbush bezochten. De eerste warme maaltijd koken met op de Lünerburgerheide bij de boer gekochte Heideaardappelen. Ze blijken zoetig, neigen qua structuur naar kruimig maar hebben het uiterlijk van vastkokend. Buitenlandse vreterijtjes, Thüringer kruidenlikeur aanbreken. Het roze pluchen Weimargeheim blijft ingepakt, Kortom, napret, thuis is ook weer fijn. Waren we maar lesbisch, konden we bogen op een 28jarige latrelatie.
feedback van andere lezers- Runner
Als het vertrouwen er is, is het leven aangenaam.
Een mooi beeld, mooi geschreven.
Geniet er van!
Dora: Doe ik, dank je wel - manono
Dora toch! Ik schoot in een lach bij het lezen van je laatste zin. Die komt er echt heel grappig bij.
Ze zeggen wel dat mensen vrienden maken maar eigenlijk groeit een vriendschap...
Heel graag gelezen!
Dora: Ja, zoals bij ons, heel natuurlijk...
Ja dat lesbische, dat ben je of niet, vandaar, haha....
nooit gedacht dat ik die zin ooit nog eens zou neerschrijven ook. - Kat
Het is als een trein te lezen, je hebt zoveel talent! Heb ook zo'n vriendin waar niemand van begrijpt dat zij mijn vriendin is, maar we hebben aan één blik genoeg en weten, heerlijk. Al veertig jaar en gaan al veertig jaar met elkaar op grote vakantie, vanavond komt ze weer reis uitstippelen voor januari met de mannen maar wij beslissen, hahaha Zuid-India willen WIJ, en dat wordt het let maar op! Kus voor de mens die je bent!
Dora: Ik heb ook nog een andere vriendin, vanaf de middelbare school, dus ook 42 jaar, maar die vriendschap is weer héél anders. Ook heel leuk, we kunnen samen in een deuk liggen, maar geen dagen achter elkaar met elkaar optrekken. Zij heeft mijn vader nog gekend)
Dank je wel Poes, ik voel me zeer vereerd als je mijn verhalen leest....kuskus en schrijf je opns dan straks alsjebleift je reisverhalen? PLeaheaheas????? - Mephistopheles
ik wou eigenlijk ook dat ik lesbisch was, voor redenen die vermoedelijk jouw verstand te boven gaan, hoe dan ook, weer een gaarne gelezen stukkie stukkie dora bora...
Dora: Dank je wel Mophi, (als ik je zo meelevend zou mogen noemen)....
Ik weet niet wat mijn verstand te boven kan gaan, ik neem aan dat jij jezelf genoeg kent om Dora bora juist in te schatten....knuf in ieder geval.
|
