Volg ons op facebook
|
< terug
Kritiek als kadoo Ohzo (1)
Feedback.
Kritiek incasseren en gebruiken is een verworvenheid.
Een kunde die te leren is, heb ik aan den lijve ondervonden.
Het begint met het besef dat het bedoeld is om je te helpen, groeien, het beste uit jezelf te halen. De mening van een ander leren waarderen is méér dan alleen maar slikken (en wellicht denken, klets maar tegen mijn kont, mijn kop is ziek) Gepikeerd ervoor wegvluchten levert ook weining winst op. Je doet welgemeende opbouwende kritiek zelfs te kort zodra je het via "ja maar" (ongeveer gelijk aan nee) of met tegenargumenten gaat weerleggen. Wegschuiven is als de schenker uitwuiven, doehoeiiii. De goedbedoelende wilde je niet op de vingers tikken, blijft zitten met een vreemd buitengesloten gevoel, ik meestal wel. Je door feedback aangevallen voelen.…als was je de mindere, is niet de bedoeling van je gesprekspartner. Bedenk dat de ander het NORMAAL vindt om aan jou gelijk te zijn! Overweeg eens eerlijk of zijn/haar mening je wellicht iets nieuws te bieden heeft. Zo niet? Ook goed, even goede vrienden. (of oppervlakkige kennissen)
Men had 209 aanmeldingen en koos er aan de hand van hun werk 80. Samen met 79 collega's moest ik daarna twee dagen lang toelatingsexamen doen voor de 22 plaatsen, die er beschikbaar waren in de eerste klas van de academie. Drie en een half jaar werd ik bij de benen afgezaagd. Niets deugde er van mijn werk. Nou niets, dat is uiteraard schromelijk overdreven, want ik kreeg ook te horen wat er wel goed aan was en haalde iedere keer wel weer het tentamen. Niet altijd vanwege het uitermate kunstzinnig hoge gehalte, laat ik dat er maar eerlijk bijzeggen. Nee, ik redde het op keihard werken, me niet laten kisten en vooral niet opgeven. Er vielen er méér af omdat ze het verdrietig niet meer zagen zitten, dan dat hun werk niet goed genoeg was. Het was derhalve natuurlijke selectie; alleen de echt bezetenen bleven over. Iemand vergeleek die obsessie eens met de prestatie van een topsporter, daar kan ik me dondersgoed in vinden. Het is zowaar een overwinning als je doorzet. Na vijf jaar dagstudie bereikten we maar met zijn vieren de finish. Een liet het in het vijfde jaar nog afweten, jammerlijk treurig, zo op het nippertje vlak voor de eindstreep. Ik zou toch beslist het diploma hebben gehaald en daarna besloten hebben om een andere richting te kiezen, als ik dan persee niets met de opgedane kennis wilde doen. Hoewel….
Kunstenaar zijn is een leefwijze, niet zoiets als rechten studeren of accountant worden. Schilders, beeldhouwers, dansers, filmers, zangers, acteurs etc. stampen hun vak er niet via boeken in. Die vervolmaken, schaven aan hun passie, wroeten voortdurend in hun ik, wat anderen wel eens als ziekelijk ervaren. Ik ben er nog niet achter welk deel van hun beoordeling onder invloed van jaloezie ontstaat, maar dat zal me ook een worst wezen. Dan maar jaloers, ik ga wel uit de weg. Je moet voor het artiestenbestaan ook een bepaalde instelling hebben, in het wilde weg durven te geloven in jezelf, anders red je het niet. Er zitten van nature namelijk kritiekduiveltjes in je eigen hoofd. Een creatie is nooit zomaar goed genoeg, moet aan kriteria voldoen die de maker zichzelf stelt. Het voldoet meestal niet aan je eerlijkste binnenste. Een "voltreffer" die er bijvoorbeeld ineens is, plompverloren klabats, placht ik te wantrouwen, vroeger. Nu weet ik dat het best kan, heb immers de kennis en vaardigheden in huis.
Er zijn veel richtingen in het artiestenbestaan doch er is maar één manier om een succes te zijn, voor jezelf, het maakt niet uit met wat. Het lukt alleen met volle inzet en faalangst kun je er beslist niet bij gebruiken. De algemene deler van de mening van de maatschappij is daarbij zinloos, anders ben je geen vernieuwer, maar een warme bakker die een kilo kunst op maat aflevert. Zonder experimenteren kom je niet verder dan je eigen grens en iedereen gaat in zijn leven een paar keer flink op zijn bek. Ik ook. Het is dan uiterst vreemd wanneer een doorsnee moraalridder mij wil vertellen dat ik niet deug omdat ik te veel vertrouwen heb. Na enig onderzoek blijkt het toch meestal iets genuanceerder te liggen met dat vertrouwen, is het vaak projectie van andermans angsten en vooroordelen, de waard die zijn gasten vertrouwt als zichzelf. Dat soort "Feedback" laat ik tegenwoordig met graagte langs mijn rug afglijden. Ik ben naïef, maar als de ander zelf onbetrouwbaar blijkt te zijn mag hij/zij van mij linea recta rechtsomkeert zijn eigen hoek opzoeken. Feedback is een cadeautje, dat de ander je in het volste vertrouwen geeft, alleen zien maar weinigen dat zo. Hoe zou dat komen?
De feedback van Runner sneed stevig hout, heb ik ter harte genomen en de rest weggumd.
Morgen boom ik er over door....Ohzo
feedback van andere lezers- Runner
Geweldig verhaal!
Maar nu het commentaar want je smeekt er om :-)
Wat ik wel meestal vind in jouw verhalen is:(maar laat ik me beperken tot dit verhaal) Het is een boek. Je stopt er zo verschrikkelijk veel kennis, wijsheid en feiten in. Je moet eens rekening houden met een simpele lezer als ik. Ik wil over zo'n wijsheid even nadenken, het laten bezinken.
Stop. Ik moet niet meer zeggen. Jij begrijpt me en anders ga ik dezelfde fout maken.
Maar, ik lees je graag hoor en... was ook mijn oren hè. Wel graag met een zacht washandje.
vr. groet Henk
Dora: Ken jij de man die het met topsport vergeleek? Volgens mij wel, < : )))Volgens miju wel...Goede feedback, Runner. Dank je...Ja over kritiek valt veel te zeggen...te leren ook...goede kritiek geven is geloof ik ook een kunde. Over dat VEEL...Je hebt helemaal gelijk. Wat zal ik er uit weggummen?
Die washand? Ik gebruik GEEN wasverzachter, al probeer ik met kritiek wel zachtjes en schonend om te springen... - Kat
In één ruk gelezen, zo herkenbaar als kunstenaars onder elkaar.
Stilstand is achteruitgang, heb ook af moeten leren dat mensen die niet schilderen een mening hebben die kan bijdragen aan je eigen ontwikkeling. Ach, inmiddels door de wol geverfd op mijn kunstmarkten en exposities heb jij de sleutel vertaald, maar daar ben jij dan ook een kei in, en ik heb jouw werken gezien, werkelijk schitterend! Weet je lieve Syl in ons huist een ziel, vol begrip te incasseren maar volgelopen moeten we even spuien! Liefs Anneke
Dora: Ach Gossie, toen jij het aan het lezen was , heb ik me de kritiek van Runner ter harte genomen, een deel weggehaald, jij heb nu dus al gelezen wat voor morgen in deel 2 staat gepland....Dank je Poeske.... - bessy
ik heb het gelezen ikzelf vind eerlijk feedbacken veel moeilijker dan schrijven.Feedbacken, is voor mij in de huid van de ander kruipen en met eigen woorden proberen te zeggen wat j ik heb gelezen, erover nadenken.
wat ik wel weet is dat mensen met een grote innerlijke beleving door veel menen als een beetje raar en niet van deze wereld worden beschouwd, maar dat denk ik daar dan weer van een ander ziet het weer anders.
Mens zijn is gewoon een heerlijk iets en eerlijk van elkaar leren en respecteren vind ik geweldig....
Dora: Bessy, wat een mooie feedback. Dank je wel....
Het deel over dat inleven in de ander is naar morgen verhuisd.
(zie Runners feedback. Ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd... hij had wel een punt, ja....met teveel ineens) - manono
Ik lees dus de bewerkte versie...
Ik weet niet wat zeggen want ik zie geen probleem.
Persoonlijk zit ik te wachten op kritische feedback. Ik herhaal dat ook vaak omdat ik soms denk dat mensen geen opmerkingen durven maken.
Mischien lezen mensen mijn shrijfsels en denken ze dat het 'te moeilijk' is, of dat een fragment te lang is, enz., maar durven dat niet te zeggen. Terwijl ik er op zit te wachten want ik ben blind voor mijn eigen schrijfsels en met elke kritiek doe ik iets mee, ook al kom ik dan soms uit op totaal iets anders, of valt me iets totaal anders op dat dan gewijzigd wordt.
Mijn probleem bij het feedback geven is, dat ik vaak niet weet of wat ik opmerk wel gewenst is... ik loop dus altijd op eieren. Geef ik grif toe. Als iemand me teken geeft, dat het welkom is, dan groeit er metterijd toch wel vertrouwen en dan is er vaak meer uitwisseling mogelijk.
Zo zie ik het.
Maar een bakker of een tuinier die met hart en ziel zijn ding doet, Dora, vind ik ook heel 'kunstig'. Wat je ook gepassioneerd doet, er zit toch altijd wel ergens een levenswijze, een levensvisie en een artiesteningrediënt in. Oei, wat heb ik nu weer gezegd...
Je begrijpt wel wat ik bedoel.
Zie je... gelukkig is er tijd zat nadien om alles wat niet goed overkomt, recht te zetten. Dus ik zie geen echt probleem.
Dora: Morgen kun je zien dat Runners kritiek terecht was....dank nogmaals.
Ik gaf na de academie gewoon mijn mening, maar oh jeh, daar kwamen ZEER ONgenuanceerde reacties op (op de vrouw gespeelde gevechten, alsof ik hen had aangevallen) Dus leerde ik op zij te stappen ...alsof ik nergens iets van mocht hebben geleerd..... Ben me gaan oefenen in het geven van positieve kritiek. Het bleef op eieren lopen. Tegenwoordig staak ik het na een afgewezen poging...wacht ik tot er om wordt gevraagd....net als jij dus..... - tessy
Ik had dit al gelezen, maar wh ging zo traag dat ik na een paar minuten wachten, de moed opgaf om te feedbakken.
Maar nu over het verhaal, ik snap niet dat mensen er niet mee om kunnen wanneer ze opbouwende kritiek krijgen, wees er dankbaar voor zou ik zeggen, het is een teken dat mensen genoeg belangstelling hebben voor je werk om er zich een mening over te vormen.
Dus voor mij graag een eerlijke mening onder mijn gedichten, en dat mag zelfs NIET GOED zijn, want het gaat mij niet om de puntjes en de populariteit maar om de lesjes die ik gratis krijg.
Dora: Dank je wel. Goed om te weten Tess, ik denk er ook zo over, maar heb in mijn leven al heel wat aanvaringen daarover gehad...niet iedereen schijnt het zo te ervaren kennelijk...oh ja, over dat trage van de site: heb ik vaker gehoord, (er schijnen zelfs mensen daardoor de moed op te geven...ergens anders heen te verdwijnen , maar dat is een gerucht...) - hettie35
Nou op die eieren van Manono loop ik ook vaak. Feedback geven
is niet altijd zomaar iets neer kladderen, maar ook goed erover
nadenken voor je ergens iets van zegt.
groetjes Hettie
Dora: Dank je wel Hettie,
Ook over feedback valt wel een en ander te zeggen. Eerst het goede belichten en daarna een suggestie geven, een nieuwe gedachte. Brengen als een mogelijkheid, iets van jezelf geven, niemand hoeft er iets mee te doen. Men neemt het op zoals men er behoefte aan heeft, lijkt mij.
|
