naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Voorlezen alstublieft Kinderverhaal

door puk

(waarom het toveren uit de mensenwereld verdween)

Nog niet zo lang geleden en hier vlakbij stond een hele leuke school. Op het schoolplein zag je draken, trollen en reuzen voetballen. Elfjes, heksjes,
dwaallichtjes en mensenkinderen speelden samen in de zandbak.
In die tijd geloofden alle mensen nog in toveren. Dieren konden praten, de bloemen en bomen zongen leuke liedjes. Het schilderij boven de bank draaide iedere film die je wilde zien. Elk boek kon zichzelf voorlezen, je hoefde alleen maar de toverwoorden: "voorlezen alstublieft," uit te spreken. Vooral tegen kinderbedtijd hoorde je die toverspreuk overal. "Voorlezen alstublieft".
Toveren was niet gemakkelijk, de toverspreuken waren moeilijk te onthouden. De toverjuf, Heks Slimbenik, was soms best streng. Dat moest ook wel, het kon gevaarlijk zijn in de toverklas. Toen Dra Groenedraak de vlammenhoest kreeg, hoestte hij vuur in de haren van Joris van de Bakker.
"Au," riep Joris, "mijn hoofd wordt gebakken."
Een andere keer wilde Klara met een toverspreuk haar flesje melk openen toen een dwaallichtje iets grappigs zei. En als een dwaallichtje een grapje maakt raakt er altijd iets zoek of in de war. Het flesje verdween en uit de waterkraan kwam ineens chocolademelk. Gelukkig kon Slimbenik snel en goed toveren. Ze loste altijd alles zo weer op.
Er zaten twee reuzenkinderen in de klas: Rosa en Remus. Ze waren lief en aardig, maar ook wel heel groot. Onder Remus voet pasten wel drie trolletjes en onder zijn bibs twee drakenkinderen. Voor hij ging zitten riep Remus dan ook altijd:
"Onderuit, reuzenbibs gaat landen."
Dan kon iedereen op tijd aan de kant gaan. Want niemand wilde graag onder die reuzenbibs terechtkomen. Dan werd je vast zo plat als een prentenboek.
Lange tijd ging alles goed op school. Maar op een dag ging het zó mis, dat alles voor altijd zou veranderen.

In de gymzaal dansten en zongen de leerlingen:
"Wie gaat er mee, wie gaat er mee,
naar de berg van Sint Andre.
En daar wonen zoveel kikkertjes."
Alle leerlingen toverden zich in kikkers en sprongen kwakend door de zaal. Dikke pret. Maar bij het derde couplet ging het mis. Rosa zong "muizen", terwijl de rest "olifanten" zong. Plotseling was de zaal vol olifanten en één muis. Nu zijn olifanten maar voor een dier bang… … … … Precies, voor een muis.
"Help een muis."
"Mmmammammama, Joris is babbbang."
"Alle draken, een piepmuis."
"Een mui-mui, muizemuis."
"Een griezelmuis."
"Laat de muizenvanger komen."
Iedereen riep door elkaar en rende door de zaal. Die grote Remus was zo bang, dat hij als reuzenolifant dwars door de muur naar buiten rende. Het was een dikke muur. Maar een reuzenkind als olifant was wel heel erg groot en sterk. Er kwam dan ook een gat in de muur, zo hoog als een reuzenolifant. En dat was zo groot, dat de muur instortte.
Rosa als muis, verstopte zich bibberend in het putje van de douches. Slimbenik riep gauw:
"Iedereen weer terug!"
En daar waren Joris, Klara, Dra en de anderen al weer terug. Fijn voor de olifanten in de zaal, maar fout voor die muis in dat putje. Toen Rosa weer een reus werd, paste ze niet meer in haar schuilplaats. Met een knal spatte het putje uit elkaar en drukte Rosa Reus de vloer kapot. Brokken steen vlogen alle kanten op, water spoot uit de buizen. De muren spoelden weg.
Gelukkig wist Slimbenik iedereen op tijd naar buiten te toveren. Maar de school was de muren kwijt en zakte in elkaar.
Uit het toverlokaal vlogen duizend toverspreuken naar buiten. Daardoor werd het overal in de stad een bende, alles raakte betoverd. Verkeerslichten gingen een potje dammen met de straatstenen, auto's veranderden in dieren, het was opeens gevaarlijk op straat.
Even later vloog een ontsnapte verdwijnspreuk over de resten van de school en riep:
"Verdwijn, alles weg, verdwijn, alles weg, verdwijn." en pllloepf…weg was alles. Er bleef een schoolplein over zonder school. Nergens was nog een kleurpotlood of schrijfschriftje te zien.
Alle toverkracht van alle heksen en tovenaars was nodig om de rondvliegende toverspreuken te vangen. De stad werd weer veilig, maar de mensen waren erg geschrokken.
"Misschien vliegt er nog wel ergens een toverspreuk." zei de een.
"Straks tovert iemand het land vol haaien." griezelde een ander.
"Mijn kind kan ons huis wel wegtoveren, of zichzelf." bedacht Klara's moeder.
"Joris mag niet meer met een draak in één klas zitten." riep de bakker.
"Het moet maar afgelopen zijn met dat toveren." vond de burgemeester.

Daar waren alle mensen het mee eens. De mensen waren zo bang geworden, dat alle toverkunst verboden werd. Ze wilden nooit meer iets te maken hebben met toveren. Voortaan deden ze alsof er geen magie bestond.
Zo werd de toverwereld onzichtbaar voor mensen. En gingen mensenkinderen nooit meer naar school met sprookjesfiguren. Grote mensen zeggen nu dat de toverkunst nooit heeft bestaan. Maar kinderen weten wel beter. Zij horen de bloemen nog wel eens zingen, of zien in de zonnestralen elfjes dansen.

Van de school werd maar één ding terug gevonden, dit boek. Het heeft nog een klein beetje toverkracht. Niet genoeg meer om zichzelf voor te lezen. Maar als jij de juiste woorden zegt, kunnen grote mensen het je voorlezen. Probeer het maar bij je vader of moeder. Weet je de spreuk nog? … … …
"Voorlezen alstublieft".


Dit verhaal is gepublicerd in Heksen trollen en glazen bollen.

feedback van andere lezers

• geertje
  voorgelezen en goed bevonden
  (petekind was op logies,
  ik heb het verhaal meteen op haar losgelaten....)
  ze zei: "mooi hé tante geertje,
  net als muziek..., mag 'k het bewaren ? "
  (ik bewaar het voor haar)
  ze heeft eigenhandig het bolletje gezet...compliment !
  liefs
  geertje ( en Kaat voor een keer)
  puk: Dank je. ja het was een echt voorleesverthaal. Hij staat als eerste in de bundel met debutanten van Gottmer, die in de kinderboekenweek uitkwam. Ik had hem zelf ook getest op drie schoolklassen. Heerlijk eerlijke criticasters.
• maridava
  Ik heb weinig ervaring met voorleesverhalen voor kinderen. Voor welke leeftijd is dit? Vind het wel mooi.
  
  puk: De bundel waar het in staat is voor vijf- tot achtjarigen. Ik vind dit zelf voor zeven,acht.
• Henny
  Voor zeven/acht jarigen is het heel goed te lezen. Voor de jongeren gebeurd er teveel in een korte tijd. Graag gelezen!
  puk: Het is een voorleesverhaal. De bundel waar het verhaal in staat is voor kinderen tussen 5 en 8 jaar. Dit verhaal is voor de oudsten.
  Bedankt.