Volg ons op facebook
|
< terug
We zeggen gewoon dat....
Je staat erbij en kijkt er naar.
Of nee, je ziet de buitenkant want het speelt zich af in het gebied waar niemand grip op heeft. Wie kent niet het ontwrichtende van eerste verliefdheid? Zeker zijn dat niemand op de hele wereld deze ervaring ooit heeft gekend? Die eerste wereldschokkende hysterie bepaalt voor de betrokkenen en hun omstanders onbewust de toekomst.
Ze wonen vanaf de eerste kus bij haar moeder en ma ziet alles dus. Zij vinden dat de normaalste zaak, vragen haar ook niets want ma, ach dat mens doet er niets meer toe. Anja zou niet graag bij zijn ouders wonen, alhoewel...
A:"Branco, hoe moet dat als mijn moeder jouw ouders wil leren kennen?"
B:"Wat? Waarom? Dat zal niet gebeuren toch?"
A:"Hoezo niet? Dat is normaal hoor, want wij horen immers bij elkaar."
B:"Anja, doe niet zo gek. Wij horen bij elkaar, maar eh eh, wat hebben ouders daarmee van doen?"
Anja is gekwetst, ze wil haar kersverse vriendje nooit meer kwijt, maar hij zeg iets waardoor de tranen in haar ogen schieten en hij schrikt, weet zich geen raad, troost en is bang haar kwijt te raken
B:"Wat is er nou Anja? Waarom zou je moeder dan iets met mijn ouders willen?"
Oef. De eerste schrik grijpt om zich heen en Anja schakelt het uit, voelt zich dom, wil niet voelen wat zijn intonatie verraadt. Hij zal haar immers nooit pijn doen….zoals, zoals, dat heeft hij haar beloofd.
A:"Wij blijven voor altijd bij elkaar toch Branco? Zijn voor elkaar bestemd, dus onze ouders moeten..."
B:"Het is anders wel ONS leven, dat gaat niemand iets meer aan."
A:"Makkelijk praten, jouw ouders letten nooit op jou, maar ma doorziet alles."
B:"Ben je mal meid, dat regelen we wel."
A:"Hoe dan? Je weet dat ze alles ziet. Haha, jij kent mijn moeder niet."
B:"Let maar eens op hoe makkelijk dat gaat."
A:"Bij jouw ouders ja…… maar wij wonen hier, dus...en ze merkt alles."
B:"Hoe dan? Weet ze wat wij nu denken dan, haha. Nee hoor, dat kan ze niet."
A:"Ze kijkt dwars door me heen, nooit privatie. Ze vraagt vast een keer waarom jij niet naar huis gaat."
B:"Je zegt gewoon dat mijn ouders op vakantie zijn, of weg voor het werk."
A:"Mijn moeder trapt daar na een paar keer niet meer in en trouwens, ik wordt rood als ik lieg."
B:"Dan zeg ik het wel. Er is altijd een smoes te verzinnen. Jij bent te eerlijk, dat is het."
A:"Ja natuurlijk, jij toch bent toch ook eerlijk Branco? Een leugen komt altijd uit."
B:"Als je het goed aanpakt niet Anja, mijn ouders geloven alles en letten nooit op."
A:"Maar dan maak je daar misbruik van. Ma vertrouwt mij, maar ik haar dus niet."
B:"Nou en? Mijn ouders denken ook alleen aan zichzelf, dus maak ik gebruik van hun onverschilligheid."
A:"Ja, maar de mijne moet alles weten,….het was juist altijd zo lastig, zonder broers of zusters. Mijn moeder doet altijd zo achterlijk positief en ik geloof daar niets van want hoe kan je zonder partner.... , 't is gewoon toneelspel zodat ze mij kan blijven sturen. Ze kan me niet loslaten, bemoeit zich overal mee, maar dat is over nu. Wij hebben elkaar. Zo dom, ze snapt niets van mij, echt helemaal niets.
B:"Ze is natuurlijk nooit gelukkig geweest, zo zonder man. Wat is er eigenlijk gebeurd dat je vader ging?"
A:"Ik weet het niet, ze vertelt er niets over en ik vraag niets, geloof er toch geen moer van. Ze geeft mijn vader natuurlijk de schuld, ha ha, en daar heb ik geen zin in. Nee, ik kan me niet voorstellen dat ze ooit zo gelukkig was als wij. Dat positieve oppervlakkige van haar neem ik met een pond zout."
B:"Oh lieverd, ik laat jou nooit in de steek. Als ik er alleen al aan denk om jou kwijt te raken....
A:"Anders ik wel Branco, dan hoef ik niet meer te leven...."
B:"Weet je wat ik denk, Anja? Je moeder is vast jaloers op ons, maar dat is haar pakkie-an, kom nou. We trekken gewoon ons eigen plan. Wij hebben elkaar en ik help je tegen haar, wat denkt ze wel?"
A:"Jaloezie? Zou dat echt zo zijn? Ja zie je wel, het is goed met iemand te praten die er een frisse kijk op heeft. Ja ja, natuurlijk. Mijn vader koos ook niet voor haar zoals jij voor mij. Dus. Ik hoef daar trouwens het fijne niet van te weten, zoek ik ooit zelf wel met hem uit. De feiten spreken voor zich, denk ik zo, toch? Niet dan, Branco?" vraagt ze en hij geeft haar gelijk, is allang blij dat het gevaar geweken is en denkt: met zo'n moeder, ja, wie houdt het daar mee uit? Hij heeft het erg met Anja te doen en knikt opgelucht, blij dat deze enge hobbel genomen is en ze filosoferen nog uren door over hun wederzijdse ouders. Wie wil zonder partner leeft en daar gelukkig mee is, moet gek zijn, toch? En zo "regelt" het jonge roze verliefde stel heel wat levens.
Niemand zal hen dit geluk afpakken. Zeker wederzijdse ouders niet, maar angst voor afkeuring behekst en een eng kat en muisspel begint. Manipulatie knoopt dag na dag een groter doolhof van verzonnen gesponnen hersenspinsels binnen en over twee families. Verstrikt, in elkaar en leugentjes om bestwil, die zich opstapelen tot de berg niet meer te overzien is. Ouders zijn nou eenmaal lastige achterlijke gebakjes, weten pubers.
Totdat wederzijdse ouders elkaar ontmoeten.....
het doorhebben en doen of hun neus bloedt.
Deze fase komt ooit wellicht aan de orde.
Als de kinderen echt volwassen zijn....
Of niet.
feedback van andere lezers- hettie35
Je eigen kinderen blijven in je eigen belevenis toch de kinderen
van jonger bestaan!
Mooi geschreven Dora,
groetjes Hettie
Dora: Ach Hettie, soms kijk ik wel eens terug en denk: hoe is het mogelijk? - Runner
Zonder problemen opvoeden gaat niet en vooral niet als de opvoeders erg bezig zijn met eigen problemen. Maar je hebt het allemaal niet voor het zeggen.
Vanmiddag waren we weer met al onze nazaten bijeen en als ik dan zo'n artikel lees word ik me nog meer bewust van ons geluk.
Dora: Ja, Runner...ik ben eerlijk....het opvoedingsgoud blinkt vooral buiten mijn gezichtsveld - Mephistopheles
Ja ouders zijn niet gemakkelijk, ik dank de goden elke dag dat ik er niet meer mee moet samen leven
Dora: Kinderen kunnen ook in een andere wereld komen te verkeren en heel jammer als er niets uitgepraat kan worden, vind ik toch...
|
